บทที่ 5 "ไม่กล้ามอง"

1098 Words

ฟุบ! "ยัยเด็กบ้าเอ้ย กล้าดียังไงคิดว่าฉันเป็นเกย์" ไคโรทิ้งตัวลงบนโซฟาในห้องนอนพร้อมบ่นพึมพำคนเดียวอย่างหัวเสีย เมื่อนึกถึงประโยคที่แพรวากำลังจะพูดว่าเขาเป็นเกย์ ท่าทางอย่างเขาเนี่ยนะจะเป็นเกย์ ยัยเด็กนั่นใช้สายตามองยังไงกัน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบให้ผู้หญิงเข้าใกล้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะเป็นเกย์สักหน่อย แค่รำคาญและไม่ชอบความวุ่นวายของพวกผู้หญิงพวกนั้นเฉยๆ เท่านั้น จำเป็นต้องมองว่าเป็นเกย์ด้วยเหรอวะ ไคโรนั่งนิ่งสงบสติอารมณ์กับคำครหาพวกนั้นของแพรวาสักพักใหญ่จนรู้สึกว่าอารมณ์เริ่มดีขึ้นก็เลือกที่จะยัดกายขึ้นจากโซฟาเดินไปเข้าห้องน้ำแทน อาบน้ำชำระร่างกายเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็หยิบชุดคลุมอาบน้ำสีดำขึ้นมาสวมไว้ แล้วใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กซับน้ำจากเส้นผมขณะที่เท้าทั้งสองข้างกำลังเดินออกไปจากห้องน้ำ ร่างสูงเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำค่อยๆเดินตรงไปที่ประตูห้อง เปิดออกแล้วออกไปยืนตรงระเบียงหน้าห้องเพื่อดูว่าคนที่เขาจูบไปก่อนหน้านี้ได้กลับออกไปหรือยัง ทว่า... ให้ตายเถอะ นี่ไม่คิดจะกลับห้องตัวเองจริงๆ หรือวะ ไคโรชะงักมือที่กำลังเช็ดผมนิ่งหลังจากที่เห็นแพรวายังนั่งอยู่บนโซฟาไม่กลับออกไปสักที เขาที่ยืนมองดูก่อนหน้านี้ จึงขยับเข้าไปใกล้ระเบียงกระจกวางแขนลงบนขอบระเบียงจากนั้นก็โน้มตัวลงเล็กน้อย สายตาทั้งสองข้างมองตรงลงไปที่ร่างบางด้านล่างนิ่ง แต่ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดกับความดื้อเอาแต่ใจของอีกฝ่ายที่มีมากจนเขารู้สึกรำคาญ อยากจีบเขางั้นเหรอ? เหอะ ไร้สาระฉิบหาย "จะนั่งตรงนั้นให้ได้อะไรขึ้นมา กลับไปได้แล้ว" ทันทีที่แพรวาได้ยินเสียงทุ้มเข้มดังขึ้นมาจากชั้นสองของคอนโดเธอก็รีบเงยหน้าขึ้นไปมองทันที ก่อนจะพบกับเจ้าของเสียงทุ้มเข้มก่อนหน้านี้ยืนเท้าแขนกับขอบระเบียงกำลังจ้องมองเธออยู่ โดยที่สภาพของเขามีเพียงแค่ชุดคลุมอาบน้ำสีดำเท่านั้นที่ปกคลุมร่างกายไว้ ส่วนในมือข้างหนึ่งจับผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กไว้ ขณะที่ทรงผมกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรงเพราะน่าจะเกิดจากการเช็ดผมหลังอาบน้ำมา แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ไม่ได้ทำให้แก้มทั้งสองข้างของเธอเห่อร้อนได้เท่ากับสายตาของเธอที่ดันเหลือบไปเห็นแผงอกขาวจั๊วะนั่นที่โผล่ออกมานอกเสื้อของเขา ใช่แล้ว แผงอกขาวจั๊วะกับลำคอที่สวมสร้อยคอจี้เฟืองเกียร์มีน้ำเกาะผิวบางๆ ให้ตายเถอะเห็นแล้วเลือดในกายของเธอก็สูบฉีดอย่างบ้าคลั่งทันที นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? แค่ได้เห็นผิวขาวๆ นั่นโผล่ออกมาหน่อยนึงก็ออกอาการเขินจนมือไม้ปวกเปียกขนาดนี้เลยเหรอ! "จ้องอะไรขนาดนั้น" เมื่อเห็นว่าคนด้านล่างจ้องตัวเองตาไม่กะพริบแถมแก้มที่ไม่มีสีก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงแปร๊ดแบบนั้นแล้ว ไคโรก็อดที่จะถามระคนสงสัยไม่ได้ "ปะเปล่าสักหน่อย ใครจ้องเฮีย แพรไม่ได้จ้องสักหน่อย" แพรวาตอบเสียงสั่นตะกุกตะกักพร้อมกับหลบสายตาก้มหน้าไปทางอื่นแทน โดยที่ไม่รู้ว่าคนที่อยู่บนชั้นสองก่อนหน้านี้นั้นกำลังเดินลงบันไดไปหาตัวเอง "เปล่าแล้วจะเสียงสั่นทำไม" "ก็..." ฟุบ! ใบหน้าสวยกำลังจะเงยหน้าขึ้นไปตอบ แต่พอเห็นว่าคนตั้งคำถามยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองแล้ว ก็รีบฟุบหน้าลงพร้อมกับเงียบกริบทันที ก่อนที่สามนาทีต่อมาจะตั้งสติให้ดีแล้วค่อยๆ เปล่งเสียงออกไปเบาๆ แบบไม่ค่อยเต็มเสียงนักในเวลาต่อมา "ก็แอร์ห้องเฮียมันเย็นอะ เสียงก็เลยสั่น" แถว่ะ แถจนสีข้างถลอกแล้วยังไม่ยอมรับอีกว่าเมื่อกี้ตัวเองจ้องเขาตาไม่กะพริบ "แล้วตกลงเธอจะไม่กลับใช่ไหม" ไคโรเลือกที่จะไม่สนใจข้ออ้างพวกนั้น เขาเลือกที่จะถามในสิ่งที่ตัวเองต้องการคำตอบแทน เขาอยากรู้ว่าถึงตอนนี้แล้ว แพรวายังจะยืนกรานคำตอบเดิมว่าจะไม่กลับห้องตัวเองอยู่หรือเปล่า "กะ...กลับก็ได้ค่ะ" ตอบออกไปแค่นั้น แพรวาก็วิ่งไปที่ลิฟต์ทันทีก่อนจะรีบกดปุ่มถี่ๆ จนประตูลิฟต์เปิดออกแล้ววิ่งเข้าไปด้านในลิฟต์จากนั้นก็รีบกดลงชั้นล่างของตัวเองทันที ติ๊ง! ปึก! ตุบ! เฮ้อ! "ให้ตายเถอะ นี่เธอทำอะไรลงไปเนี่ย" หลังจากที่วิ่งเข้ามาในห้องและทิ้งก้นนั่งลงบนเตียงในห้องนอนเรียบร้อยแล้ว แพรวาก็บ่นพร้อมเสียงถอนหายใจออกมาทันทีก่อนจะปล่อยร่างนอนหงายตามลงไปอย่างหมดแรง บ้า! เธอต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ใช่เธอต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่เห็นไอ้แผงอกขาวๆ นั่นแล้วใจสั่นแก้มร้อนผะผ่าวได้ขนาดนี้ มันก็แค่แผงอกที่โผล่ออกมาจากเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วมีน้ำเกาะผิวบางๆ มีจี้เฟืองเกียร์ห้อยคอโตงเตงพร้อมกับผมเผ้ากระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรงเองเถอะ แต่ทำไมเธอถึงได้มองว่ามันเซ็กซี่ขยี้ใจจนเสียอาการขนาดนั้นได้เล่า! โอ้ย! ใจเย็นๆ เธอต้องใจเย็นๆ กว่านี้ ถ้าคิดจะเล่นกับไฟเธอต้องใจเย็นและนิ่งกว่านี้ "โอเค" แพรวาหลับหูหลับตาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เรียกสติที่กระเจิดกระเจิงออกไปก่อนหน้านี้กลับเข้าร่างอีกครั้ง ก่อนที่จะยัดกายลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการทำความสะอาดใบหน้าและร่างกายให้สดชื่น และฮึดใจสู้พร้อมที่จะลืมภาพติดตาพวกนั้นออกไปให้หมดก่อนที่จะเตรียมตัวเข้านอนต่อ ใช่ คืนนี้เธอจะไม่ฝันร้ายแน่นอน เอ้ย! คืนนี้เธอจะต้องหลับสนิทไม่นึกถึงแผงอกขาวๆ นั่นให้ได้ ถึงแม้ว่าเปอร์เซ็นต์ตอนนี้มันจะน้อยก็เถอะ สู้โว้ย!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more