“ทำได้จ๊ะทำได้ แต่ขอลางานช่วงเช้านะคะ แพรว่าจะไปซื้อยาที่ร้านขายยาหน้าปากซอยหน่อยน่ะจ้ะ”
“แค่ยาพาราไปเอาที่ตู้ยาในครัวก็ได้..” ก่อนจะเห็นคราบอสุจิเกรอะกรังแห้งๆติดอยู่ตามคอและเนินอกของเธอ “เอ๊ะ! คราบอะไรที่คอกับเนินนมนั่น เหมือนคราบน้ำมูกเลย”
ยั่ว..คุณชายฝาแฝด...
เหมือนแพรตาโต กระพริบตาปริบๆ ก่อนจะรีบปรับจูนสติสตังให้เข้าที่ “ใช่ค่ะ น้ำมูก เมื่อคืนน้ำมูกไหลทั้งคืนเลย ใช่เลย ..โอยยย ตอนนี้ทั้งปวดหัวปวดตัวปวดเมื่อย แล้วก็อ่อนเพลียไปหมดเลย”
“งั้นแกพักเถอะ เดี๋ยวป้าให้ไอ้โชคไปซื้อยาให้”
“ไม่เป็นไรค่ะไม่เป็นไร แค่นี้เอง แพรไหวค่ะ พอดีแพรจะซื้อของใช้ส่วนตัวนิดๆหน่อยๆด้วยนะค่ะป้า”
“งั้นเหรอ เออๆ ถ้ามีอะไรก็บอกแล้วกัน”
เมื่อป้านุชเดินจากไปแล้ว เธอก็รีบปิดประตู ถอนหายใจอย่างโล่งอก รู้สึกเหมือนคนทำผิดที่โดนสอบสวนยังไงก็ไม่รู้
“เฮ่อ..คุณชายใหญ่เผลอทิ้งหลักฐานไว้ด้วยเหรอเนี่ย ตาบ้านั่นก็ชอบ
