ห้ามให้เครียด
1322 Words
ตอนที่ 10
ห้ามให้เครียด
เสียงโทรศัพท์ที่ดังตั้งแต่เช้าของวันเสาร์ทำให้อัลเฟรโด้รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะตื่นนอนแล้วแต่ชายหนุ่มก็ไม่อยากจะติดต่อกับใครในวันพักผ่อนแบบนี้
แต่เมื่อเห็นว่ารายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอเป็นชื่อของคุณหมอประจำตัวของคุณยายราตรีชายหนุ่มก็รีบกดรับสายทันทีเพราะเขาเองก็อยากจะถามถึงอาการป่วยของคุณยายเหมือนกัน
“สวัสดีครับคุณหมอ”
“สวัสดีครับคุณอัลเฟรด ผมหมออำนาจนะครับ คุณพอจะมีเวลาว่างคุยกับผมสักหน่อยไหมครับ” คุณหมออำนาจถามด้วยความเกรงใจ เขาเคยเจอกับหลายชายคุณยายราตรีอยู่หลายครั้งแต่การโทรมารบกวนในวันหยุดแบบนี้เขาก็ค่อนข้างเกรงใจ
“ได้ครับคุณหมอจะคุยทางโทรศัพท์หรือจะให้ผมเข้าไปพบล่ะครับ”
“คุยทางโทรศัพท์ก็ได้ครับ”
“ที่คุณหมอจะคุยเป็นเรื่องอาการป่วยของคุณยายใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ ก่อนอื่นผมต้องขอโทษด้วยที่โทรมารบกวนคุณอัลเฟรดในวันหยุดแบบนี้”
“ไม่เป็นไรเลยครับ เรามันคนกันเอง”
“ถ้าอย่างนั้นผมไม่อ้อมค้อมเลยนะ ผมอยากจะถามคุณอัลเฟรดว่าตอนนี้อาการของคุณยายเป็นยังไงบ้าง”
“อาการท่านก็ดูปกติดีนะครับ คุณหมอถามแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า ผมว่าจะโทรไปถามหาคุณหมออยู่เหมือนกันว่าคุณยายป่วยเป็นอะไรเพราะท่านบอกผมแค่ว่าท่านอ่อนเพลียตามประสาคนแก่แต่ผมไม่แน่ใจว่าท่านพูดจริงไหม”
“คือผมมีบางอย่างที่จำเป็นจะต้องบอกคุณอัลเฟรด”
“ครับอะไรครับคุณหมอ”
“คุณยายราตรีไม่ใช่แค่อ่อนเพลียหรอกครับ อาการของท่านเป็นอาการเริ่มแรกของโรคหัวใจครับ”
“จริงเหรอครับคุณหมอ แต่เท่าที่ผมเห็นท่านก็ปกติดีนะครับ ตอนนี้เหมือนจะหายเป็นปกติแล้วด้วย” เขานึกถึงการไปทานข้าวกับคุณยายครั้งล่าสุดและท่านก็ดูปกติดี
“ที่ท่านปกติเพราะท่านทานยาสม่ำเสมอครับ”
“แล้วมันรักษาได้ไหมครับ ต้องผ่าตัดต้องทำบายพาสหรือทำบอลลูนอะไรเหมือนที่คนอื่นเขาทำหรือเปล่า ถ้าต้องทำแบบนั้นคุณหมอรีบจัดการนัดคิวให้คุณยายผมได้เลยนะครับ” อัลเฟรโด้ร้อนใจอยากให้คุณยายได้รับการรักษาไวๆ
“ใจเย็นก่อนครับคุณอัลเฟรด อาการของคุณยายไม่เกี่ยวกับเส้นเลือดที่ไปเลี้ยงหัวใจเหมือนคนอื่นหรอกนะครับ แต่ลักษณะอาการของคุณยายคือกล้ามเนื้อหัวบีบตัวไม่แรงมัน”
“เกิดจากอะไรครับคุณหมอ”
“ก็น่าจะสาเหตุมาจากหลายๆ อย่างทั้งความเครียดแล้วก็เพราะว่าท่านอายุมากแล้วด้วยครับ”
“แล้วแบบนี้ท่านจะมีทางหายไหมครับคุณหอม”
“การทำงานของหัวใจมันจะกลับมาฟื้นตัวได้แต่มันไม่ถึงกับร้อยเปอร์เซ็นต์เหมือนอย่างเดิมบอกเหรอครับ”
“แล้วผมต้องดูแลคุณยายยังไงครับคุณหมอ”
“ที่สำคัญคือเรื่องความเครียดเรื่องอาหาร ครับในเรื่องของอาหารคุณอัลเฟรดไม่ต้องเป็นห่วงเท่าไหร่เพราะเท่าที่ผมคุยกับคุณยายท่านก็ทานอาหารถูกสุขลักษณะดีอยู่ แล้วผมกังวลก็แต่ความเครียดครับ ถ้ามีอะไรมากระทบจิตใจหรือทำให้ต้องเครียดมันจะส่งผลแย่ต่อโรคครับ”
คุณหมออำนาจพยายามโยงอาการของคุณยายเข้าหาหาความเครียดตามที่คุณยายราตรีขอร้องให้ช่วยเขารู้ว่ามันผิดจรรยาบรรณแต่มันก็เลี่ยงไม่ได้เลยเพราะคุณยายเป็นคนที่มีบุญคุณกับครอบครัวของเขาตั้งแต่รุ่นบิดามาแล้ว
“หมายความว่าผมต้องดูแลจิตใจยายดีๆ ไม่ให้ยายเครียดใช่ไหมครับ”
“คุณอัลเฟรดพูดถูกแล้วครับ อย่าทำให้ทานเครียด อย่าขัดใจท่านนะครับ อายุมากแล้วถ้าท่านอยากทำอะไรอยากไปเที่ยวไหนคุณก็เอาใจท่านหน่อยก็แล้วกันนะครับ เรื่องพวกนี้มันอาจดูเรื่องเล็กน้อยก็จริง แต่ถ้าท่านเครียดสะสมมากๆ หรือคิดเรื่องไหนอยู่ตลอดเวลามันก็ส่งผลกับสุขภาพได้ ด้วยอาการของโรคการทำให้ท่านสบายใจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดครับ”
“ผมเข้าใจแล้วครับ”
“จริงๆ คุณยายท่านไม่อยากให้แล้วผมบอกคุณอัลเฟรดหรอกนะครับ ท่านไม่อยากให้คุณต้องมากังวลกับอาการเจ็บป่วยของท่านน่ะ แต่ก็ต้องยอมขัดคำสั่งของท่านเพราะอยากให้คุณได้ดูแลคุณยาย”
“ขอบคุณมากครับคุณหมอที่โทรมาบอก ผมจะพยายามทำตามที่คุณหมอบอกนะครับ ผมจะไม่ทำให้ท่านเครียดหรือเป็นกังวล”
“ถูกต้องครับเรื่องนี้สำคัญที่สุด คุณควรมีเวลาให้ท่านมากขึ้นทำให้ท่านมีความสุขเพราะมันจะดีกับท่านมาก”
“ได้ครับคุณหมอ ผมจะทำตามนะครับ”
“ผมขอโทษนะที่ทำเหมือนกำลังสอนคุณอยู่นะครับ แต่ผมหวังดีกับคุณยายจริงๆ”
“ไม่เป็นไรเลยครับคุณหมอ ผมต้องขอบคุณมากๆ ที่คุณหมอโทรมาบอกเรื่องนี้กับผม”
“ถ้าอย่างนั้นผมขอวางสายก่อน ถ้าคุณอัลเฟรดอยากถามเกี่ยวกับการดูแลคุณยายหรือสุขภาพของคุณยายก็โทรมาหาผมได้ตลอดเลยนะครับ”
เมื่อวางสายจากคุณหมออำนาจแล้วอัลเฟรโด้ก็ถอนหายใจอย่างหนัก เขารู้สึกไม่ดีเลยที่ละเลยสุขภาพของคุณยายทั้งที่มีคุณยายเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่
หลายวันมานี้เขาก็ไปทานอาหารกับท่านที่บ้านแต่ไม่สังเกตเลยว่าท่านกำลังป่วยอยู่
ครั้งที่ท่านไปโรงพยาบาลท่านก็บอกแค่เพียงว่าเป็นการอ่อนเพลียและนอนพักก็หายไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง แต่มันตรงข้ามกับที่หมออำนาจเพิ่งจะบอกเขา
ชายหนุ่มรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับรถไปหาคุณยายที่บ้าน เขากะไว้ว่าวันนี้จะเป็นวันพักผ่อนและไม่ออกไปไหนแต่คุณยายคนเดียวที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาการได้ใช้เวลากับคุณยายให้มากขึ้น ทำให้ท่านมีความสุขมีความสายคงเป็นสิ่งที่หลานชายคนเดียวอย่างเขาควรจะทำให้ท่าน
จากนี้อัลเฟรโด้คิดว่าจะให้เวลากับคุณยายมากขึ้นและจะทำทุกอย่างตามที่คุณยายต้องการ เมื่อขับรถออกมาจากบ้านแล้วชายหนุ่มก็ไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ก่อนจะถึงบ้านคุณยายเขาซื้อของใช้ที่จำเป็นอีกหนึ่งชุดเอาไว้สำหรับทิ้งไว้ที่บ้านคุณยายเพราะตั้งแต่ย้ายมาอยู่คอนโดก็ไม่เคยนอนค้างที่นั่นของใช้จำเป็นบางอย่างจึงไม่มี แต่ตอนนี้เขาแต่เขาคิดแล้วว่าทุกวันศุกร์กับวันเสาร์เขาจะไปนอนค้างกับคุณยายส่วนวันที่ต้องมาทำงานที่บริษัทเขาก็คงต้องมาค้างที่คอนโดแต่จะพยายามแบ่งเวลาไปทานอาหารเย็นกับท่านให้มากขึ้น
เมื่อมาถึงบ้านคุณยายชายหนุ่มก็หยิบกระเป๋าเดินทางใบเล็กกับของใช้อีกจำนวนหนึ่งลงมา
“สวัสดีค่ะคุณอัลเฟรด ถือของมาเยอะเลยนะคะ”
“ฉันว่าจะมาค้างที่นี่สักหน่อยยังไงฝากเอาของพวกนี้ไปเก็บในห้องนอนแล้วจัดให้หน่อยนะ”
“ได้ค่ะคุณอัลเฟรด”
ปัทมารับกระเป๋าและถุงของใช้จากนั้นก็รีบนำขึ้นไปเก็บบนห้องตามคำสั่งทันที ส่วนตัวชายหนุ่มก็เดินตรงไปหาคุณยายที่ห้องนั่งเล่นซึ่งตอนนี้ท่านกำลังนั่งถักอะไรสักอย่าง”
“สวัสดีครับคุณยาย”
“อ้าวอัลเฟรด วันนี้วันหยุดไม่พักผ่อนอยู่คอนโดเหรอมาหายายแบบนี้มีธุระอะไรหรือเปล่า” คุณยายแกล้งถามทั้งที่รู้แล้วว่าเพราะอะไรหลานชายถึงมาหาตนเองทั้งที่เป็นวันหยุด
- Writer
