ประตูห้องถูกปิดลงแผ่วเบาด้วยมือใหญ่ของรณน ก่อนที่จะพาตัวเองไปทรุดตัวนั่งบนขอบเตียงอย่างอ่อนแรง
‘ผมรักมุก ก็จะกอดมุกอยู่อย่างนี้แหละครับ’
คำพูดที่สารภาพออกไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ยังก้องอยู่ในหัว แม้จะเสียดายนักที่ไม่ได้สารภาพกับหล่อนในที่ที่โรแมนติกกว่านี้ ร่างสูงใหญ่ล้มนอนหงายลงบนเตียงนอน ดวงตาคมกล้าจ้องมองเพดาน ก่อนจะระบายยิ้มออกมา
พรุ่งนี้เขาจะมองหน้าเจ้าหล่อนได้สนิทใจเหมือนเดิมไหมน่า...
กำลังคิดถึงม่านมุกอยู่เพลิน ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างไร้มารยาทที่สุด รณนลุกขึ้นนั่งอย่างเร็ว ก่อนจะหันไปมองที่ปากประตู แล้วก็ต้องใจแทบช็อกเมื่อเห็นเชอรี่เดินนวยนาดเข้ามา
ร่างล่ำสันผุดลุกขึ้นยืนทันที จ้องมองสตรีที่เดินมาหยุดตรงหน้าด้วยสายตาไม่พอใจสุด ๆ “ที่นี่คือห้องส่วนตัวของผมนะครับ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยโทสะ ขณะขยับหนีเมื่อร่างของเชอรี่ก้าวเข้าหา
“กรุณาออกไปจากห้องของผม...”
หญิงสาวส่าย
