ในเช้าวันต่อมา รนันที่ติดรถมาด้วยเพื่อจะไปสนามบินเอ่ยถามขึ้นอย่างขัน ๆ ขณะที่ม่านมุกนั่งฟังเงียบอยู่ที่เบาะหลัง
“ไงพี่ณน เมื่อคืนได้ข่าวว่ามีนางมารเข้าไปหาถึงในห้องเลยหรือ...”
“แล้วนายไปไหนมาล่ะ ถึงให้ฉันต้องเผชิญชะตากรรมอยู่คนเดียว” รณนไม่ตอบ แต่กลับเปลี่ยนเป็นผู้ถามซะงั้น
ผู้เป็นน้องชายหัวเราะร่วน “ก็ไปฉลองอิสรภาพมาไงครับ...”
“หมายความว่ายังไง อิสรภาพ... นี่คงไม่ได้หย่าแล้วหรอกนะ” รณนสงสัยได้อย่างถูกต้อง
“แม่นมากครับพี่ชาย ผมหย่ากับแพรวดาวเมื่อวานนี้เอง...”
รนันตอบด้วยน้ำเสียงยินดี ตอนแรกคิดว่าจะอาลัยอาวรณ์เจ้าหล่อน แต่ที่ไหนได้ กลับรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกมากกว่า
“นึกแล้วเชียวว่าหายไปไหน... แล้วนี่จะไปอเมริกา หรืออังกฤษล่ะ”
“ไม่ไปทั้งสองที่นั่นแหละครับ ผมอยากจะไปญี่ปุ่น อยากมีแฟนเป็นคนญี่ปุ่นบ้าง จากนั้นก็จะไปจีน และก็เกาหลี...” ผู้เป็นน้องชายสาธยาย
“นี่กะว่าจะมีเมียให้ครบ
