มาถึงช่วงค่ำหลังจากเล่นน้ำเสร็จ ดามิเองถึงได้พาลูกชายขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว ทานข้าวเย็นจนมาถึงเวลากล่อมนอน
"มะมี๊ กิงนมด้วย" เสียงออดอ้อนของเด็กน้อยดังขึ้น ดามิเองถึงได้รั้งตัวลูกชายเข้าหาตัวให้คอปเตอร์ดูดอกไว้แล้วใช้มือลูบหลังเบาๆ ทำอยู่แบบนั้นหลายนาที กล่อมจนคอปเตอร์หลับไป.. ดามิถึงค่อยๆ ผละตัวออก จัดท่าให้คอปเตอร์ได้นอนในท่าสบาย ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ สายตาคู่สวยมองไปที่ประตูห้องนอนซ้ำหลายครั้ง ตั้งแต่เล่นน้ำเสร็จมาจนถึงตอนนี้ เธอยังไม่เจอคุณเมฆาเลย.. แม้แต่ตอนทานข้าวเย็น คุณเมฆาก็ไม่ได้ทานด้วยกันเพราะมีแขกเข้ามาพบเลยพากันไปคุยอยู่ในห้องทำงาน
"ลงไปดูดีไหมนะ...ดึกแล้วจะหิวหรือเปล่า" เสียงหวานบ่นพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจลุกจากเตียงออกจากห้องไป
ภายในบ้านตอนนี้เงียบสนิท แม่บ้านพากันเข้านอนไปจนหมด จะเหลือก็แค่บอดีการ์ดสองสามคนที่อยู่ที่ชั้นล่างของบ้าน
"มีอะไรหรือเปล่าครับ" กรที่ยืนอยู่
