"ไปไหนกันมาอะคับ" ทันทีที่เปิดประตูห้องเข้าไป ก็มีเสียงเด็กน้อยที่นั่งตาแป๋วอยู่กลางเตียงนอนพูดขึ้นมา ทำเมฆาต้องรีบปล่อยตัวดามิที่อุ้มไว้ลง ก่อนจะหันมองหน้ากันนิ่งๆ
"ไหนว่าลูกนอนแล้ว"
"นอนแล้วจริงๆ นะคะ ฉันกล่อมลูกหลับคาอก"
"ก็คอปตื่น ม่ายมีใครกอด" คอปเตอร์พูดขัดปะป๊ากับมะมี๊ที่กำลังคุยกัน ทันทีที่คอปเตอร์พูดจบ ดามิก็รีบวิ่งเข้าไปหาเด็กน้อยที่กลางเตียงทันที...
"มะมี๊ขอโทษนะคะ มากอดกัน เดี๋ยวมะมี๊กล่อมนอนใหม่"
"มะมี๊ไปไหนกะปะป๊ามาเหย๋อ" เจ้าตัวเล็กเงยหน้ามองมะมี๊ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะถามออกมาด้วยหน้าตาไร้เดียงสา
"มะมี๊ไปตามปะป๊ามานอนค่ะ"
"ทำไมปะป๊าอุ้มมะมี๊ มะมี๊ปวดขาเหย๋อ..หรือว่าปวดขาตอนเล่นน้ำ เพราะเล่นน้ำกะคอปเหย๋อคับ"
"เอ่อ.." ดามินิ่งไป รีบหันใบหน้าสวยไปหาเมฆาเพื่อให้อีกคนช่วยตอบ
"ไม่ได้ปวดขาเพราะเล่นน้ำกับหนู แต่ปะป๊าแค่อยากอุ้มเฉยๆ ครับ" ร่างแกร่งเดินมานั่งลงข้างๆ เธอกับลู
