เมฆาเปิดประตูเข้ามาในห้องก็เจอดามิยืนรออยู่ ทั้งลูกชายที่ยังสะอึกสะอื้นไม่หยุด...
"หนูเป็นอะไรครับ ร้องไห้ทำไม" เสียงเข้มเอ่ยถามออกมา ก่อนจะก้าวขาไปประชิดตัวคนตรงหน้าเพื่อจะอุ้มตัวลูกชายมาแต่คอปเตอร์ กลับรีบหันตัวหนีไปกอดตัวดามิไว้แทน "เป็นอะไร โกรธปะป๊าเหรอครับ ปะป๊าทำอะไรผิดเนี่ย"
"คุณครูแนนม่ายดีเลย คุณครูบอกว่าคอปโดนมะมี๊ทิ้งตั้งแต่เด็ก คุณครูว่ามะมี๊ด้วย คอปม่ายชอบคุณครูแล้ว ฮึก" ประโยคที่พูดทั้งน้ำตา ทำเมฆาเองต้องหันไปหาดามิที่ยังยืนทำหน้าไม่พอใจใส่เขาอยู่เพื่อขอคำอธิบาย
"คุณเคยนอนกับครูของลูกเหรอคะ"
"?"
"ครูของคอปเตอร์แนะนำตัวกับฉันว่าเคยนอนที่นี่ แล้วก็ยังพูดเหมือนจะให้ฉันเข้าใจว่าเคยมีอะไรกับคุณ"
"ไม่เคย" คำตอบสั้นๆ ที่ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ตอนนี้เมฆาพอจะปะติดปะต่อเรื่องที่เกิดขึ้นได้แล้ว..พอจะรู้ว่าดามิคงมีปัญหากับคุณครูของคอปเตอร์ แล้วที่คอปเตอร์ร้องไห้ก็เพราะคุณคร
