เมฆาเดินกลับเข้ามาภายในห้องนอนอีกครั้ง สายตาคมมองไปที่เตียงใหญ่ตรงกลางห้องถึงได้เห็นดามิกำลังนอนกอดลูกชายที่ตอนนี้หลับอยู่คาอก..
"ฉันจัดการให้แล้ว" ร่างแกร่งนอนซ้อนด้านหลังของดามิ ก่อนจะใช้มือกอดเอวบางไว้พร้อมทั้งพูดกระซิบบอกอีกคนที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"ลูกหลับแล้ว เราไปคุยกันที่ห้องทำงานได้ไหมคะ"
"หนูจะขออะไร สำคัญเหรอ"
"ค่ะ คิดว่าสำคัญ" ดามิหยัดตัวนั่ง ก่อนจะหันไปจัดท่านอนให้คอปเตอร์ได้นอนในท่าสบายแล้วถึงหันมาพูดกับเมฆาที่รีบหยัดตัวนั่งตามเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่เมฆากลับไม่ได้สนใจ..เอาแต่ใช้สายตามองลงมาตรงอกอวบที่ไร้บราปิดบัง มีเพียงเสื้อเชิ้ตบางๆ คลุมแนบเนื้อไว้...แต่ก็มองเข้าไปเห็นถึงยอดปทุมสีชมพูสวยที่ตอนนี้กลับบวมแดง น่าจะเพราะแรงดูดจากลูกชาย...
"เห็นทีฉันคงต้องสอนให้ลูกเลิกติดจุก..ของเธอบวมทุกครั้งเลย เจ็บหรือเปล่า"
"คุณเมฆา สนใจที่ฉันพูดได้ไหม"
"หืม ฉันถามว่าเธอเจ็บห
