RED CHAPTER 1
807 Words
Thea leaved me alone since may class pa sya and I know na may class pa din ang mga kasama ko so magiging mag isa lang ako sa clinic.
"Don't force yourself, Akesia." dinig kong sabi ni Nurse Joy at hindi naman ako sumagot. "Kakabalik nyo lang dito a month ago and hindi maganda ang naging lagay mo, you've been an anemic person at kahit na may gamot kayo sa anemic hindi nyo pa rin ito sure kung gagano to agad agad sa inyo aside sa healing pills na ginawa nyo wala na kayong pills na nagawa na nagpapagaling sa inyo."
"Okay lang po ako Nurse Joy."
"Hindi iyon ang nakikita ko sayo ngayon. Tell me Akesia ano pa ang bumabagabag sa iyo?" tinanggal ko ang nakatakip sa mata ko at pinilit tumingin kay Nurse Joy.
"Wala po Nurse Joy okay lang po talaga ako hindi ko lang talaga nagawang alagaan ang health ko kaya naging ganito." I heard her sigh.
"Okay kung hindi mo sasabihin." sabi nya and may nilagay sya sa may table. "After three hours inumin mo to ah and nandito rin ang tubig mo."
"Thanks Nurse."
Nang maramdaman ko na ako na lang mag isa sa loob ay parang nangarera ang luha ko dahil sa nararamdaman ko.
"I'm sorry Victor, Im sorry."
"I'm sorry Min."
I am crying my hearth out loud. Hindi ko na kaya magpanggap na okay lang ako, hindi ko na kayang magbulag bulagan, hindi ko na kaya.
"I'm sorry."
"Hindi mo naman kasalanan ang nangyari sakin Kesia." rinig kong sabi ni Min pero di ko sya pinansin at sorry pa rin ako ng sorry. "Kesia! Look! I wasn't blaming you at all! Kesia! Calm down!"
I cant calm down!
I cant.
"I'm sorry! I'm sorry! I'm sorry."
Naramdaman ko naman na may yumakap sakin hindi lang isa kundi tatlo. Min, Yana and Kass.
"Hindi ka namin sinisisi Kesia. In fact thankful kami sa ginawa mo kasi mas marami kang nasave. Kahit si Ange hindi ka nya sinisisi, Victor wasn't blaming you at all he's smiling when he died."
"But I am the one who should blame! I am the one who want to pursue the plan!"
"Kesh!" Hinawakan naman ni Yana ang mukha ko and hinarap sa kanya "Kesh alam namin na kahit sabihin namin sayo na hindi ka namin sinisisi sa mga nangyari eh sinisisi mo pa rin ang sarili mo pero Kesh move on! Wala na si Victor and Ange's decision wasn't about you at all!"
"Tama si Min, Kesh. Nakausap namin si Ange bago pa sya mag resign sa school and she told us that you don't have to blame yourself from what happened! Victor was the one who wanted to do it after all to save her and she was thankful because you gave them a time to confess to each other kahit na sa ganoong paraan!" Dinig ko pang dagdag ni Yana.
"Right and Arlene and that guy want to lie low also since hindi maganda ang magiging relasyon nila but that guy, the guy from Green organization is willing to be killed for Arlene!" sabi pa ni Kass.
Hindi ko alam kung bakit pero kahit na anong sabihin nila, kahit na anong comfort pa ang ibigay nila hindi ko pa rin magawang kumalma. I cried.
****
Nagising na lang ako na may kamay na nakahawak sa kamay ko and I look who is it I saw him, my one and only - Marvin but I can't even show him how much I loved him. I am the one whom asking for a space.
Outer Space?
"Are you okay now?" I just smiled at him and he smiled also. "You quite made me worry."
"I'm sorry." I said.
"It's okay." and then hinawakan nya ng maayos ang kamay ko. "I heard from Yana and the others that you cried out loud so I came here to say that I will be forever in your side."
Nakonsensya naman ako sa panghihingi ko sa kanya ng space. He's still on my side kahit na nasaktan ko sya.
"Marv?"
"Hmm?"
"I'm sorry." Hindi sya nagsalita at tumingin ako sa kanya. "I know na dahil sa palpak kong plano kaya nangyari to sa atin. Alam ko rin na mali ako sa panghingi ko sayo ng space."
"You don't have to say sorry." Napatingin ako sa kanya ng naluluba. "I am the one who should apologize."
"Why?"
"because I let you carry those suffering alone. I should be by your side but I let you bare it alone. I'm sorry."
I smiled. Kahit papaano pala may kasama pa rin ako. Bakit ba hindi ko nakita na ang mga kaibigan ko at si Marvin ay nandito para sakin? I'm so selfish for this. Pero masisisi ba nila ako na ayaw ko lang naman silang masaktan?
"Thank you." And I smiled.
- Writer
