มาเฟียโหด หลงรักเมียเด็ก

6.อดีตที่โหดร้าย

​

6

นี้มันเวรกรรมอะไรของผมวะเนี่ย กินข้าวเสร็จก็ต้องมาล้างจานให้ยัยนั่นนั่งดู ผมเป็นมาเฟียนะไม่ใช่คนใช้ มองบนอย่างแรง

"นี่ยา กินๆจะได้หาย ฉันจะได้ไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้"บอกเสียงห้วนไม่พอใจ ยื่นยาให้เธอเมื่อครบ30นาทีหลังกินข้าว

"นลินหายแล้ว ไม่กินยาได้มั้ยอ่ะ"เธอทำหน้างอที่เห็นเม็ดยาที่ผมยื่นให้ อย่าบอกนะว่ายัยนี่ไม่ชอบกินยา ให้ตายเถอะ

"กิน!"ผมบอกเสียงเข้ม มองหน้าเธอดุๆ

"นี่คุณทอมดูสิตัวไม่ร้อนแล้ว ไม่กินนะๆ น๊าาาคะ"ยัยเด็กใจแตกจับมือผมไปวัดอุณภูมิที่หน้าผากตัวเอง แล้วอ้อนไม่กินยา แล้วดูหน้าที่อ้อนสิถ้าผมบังคับให้กินนี่ผมเลวเลยใช่มั้ย

"ถ้าไข้ขึ้นฉันจะตีเธอยัยเด็กใจแตก"และผมก็ต้องยอมเก็บยาไปตามระเบียบ

"เย้ จุ๊บ ขอบคุณค่ะ"เธอดีใจกระโดดหอมแก้มขอบคุณ

"..."ผมยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าเธอจะโจมตีกระโดดหอมแก้มแบบนี้ เลยเดินเลี่ยงออกมานั่งเปิดทีวีดูแก้เก้อแต่เธอก็ยังเดินตามผมมา

"อีกอย่างหนูไม่ใช่เด็กใจแตกนะ"

"ถ้าไม่ใช่เด็กใจแตกแล้วที่อยากไปเป็นโคโยตงโคโยตี้คืออะไร"ผมปรับเสียงให้เป็นปกติที่สุด

"นลินไม่มีทางเลือก"เธอก้มหน้าบอกเสียงเบา

"ยังไง"ผมมองเธอนิ่ง ไม่เข้าใจ งานตั้งเยอะตั้งแยะไม่คิดจะทำ และอีกอย่างตัวเองก็ยังไม่เคยผ่านมือผู้ชายมาด้วย ผมยิ่งไม่เข้าใจตรงนี้นี่แหละ

"..."เธอยังก้มหน้านิ่งไม่ตอบคำถามผม

"เธอจะเล่าให้ฉันฟังได้มั้ยนลิน"ผมเชยคางมนขึ้นมาสบตา พอเห็นเธอน้ำตาคลอเบ้าผมก็ตกใจ ทำไมต้องร้องไห้ด้วย

พรึ่บ!

"คุณทอม ฮือออออ"เธอพุ่งตัวเข้ามากอดผมแล้วปล่อยโฮ ผมนี้ตกใจมาก เธอร้องไห้ทำไม

"ร้องไห้ทำไม ไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า"ผมกอดปลอบ ยกมือขึ้นลูบหัวลูบหลังเธอ ผมทำอะไรไม่ถูกเลยตอนนี้ ไม่มีผู้หญิงคนไหนมากอดผมแล้วร้องไห้แบบนี้เลยนะเว้ย

"อึก! พี่สาวนลินขายนลินให้กับ อึก!ไอ้แก่ตัณหากลับ เพื่อเอาเงินไปสร้างบ้านอยู่กับแฟน ฮือออ"เธอกอดผมแน่น ส่ายหัวไปมา เล่าให้ผมฟัง ผมนี้อึ้งไปเลยมีคนแบบนี้ด้วยหรอวะ ยัยนั่นใช่พี่สาวเธอจริงๆรึเปล่า

"หนูหนีออกมาจากบ้านไอ้แก่นั้นได้ อึก! หนีหัวซุกหัวซุนไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน อึก! พวกของมันก็ตามเจอ จนคืนนั้นพี่เหมียวช่วยไว้ อึก! และแนะนำให้ทำงานในผับ พี่เหมียวบอกว่าถ้าได้ทำงานที่นั่นพวกไอ้แก่นั่นจะตามมาทำร้ายไม่ได้ อึก!"เธอทั้งเล่าทั้งร้อง

"..."ผมนั่งนิ่งรอเธอเล่าต่อ

"แต่พอไปสมัครงานก็เสียตัวให้ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้"เธอผละออกจากผมเงยหน้าขึ้นมองค้อนๆ

"..."ทำไมผมถึงรู้สึกจุกๆแฮะ เหมือนถูกด่า

"พอออกจากห้องคุณทอมไป นลินก็กลับไปหาพี่เหมียว แต่พวกมันก็ตามเจอพังห้องของพี่เหมียวเละ นลินหนีจากพวกมันได้อีก และไปหาคุณทอมที่ร้านอาหาร แต่คุณทอมไปกับผู้หญิงไม่พูดกับนลิน ฮืออออ"พอพูดถึงตอนที่ผมไม่พูดด้วยเธอก็ปล่อยโฮอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับหันหลังให้ผม

"ไม่เอาน่านลินไม่ร้อง ฉันไม่ได้เอ่อ...ตั้งใจไม่พูดด้วยซะหน่อย"ผมเข้าไปสวมกอดเธอจากด้านหลัง ทำไมต้องกลัวยัยเด็กนี่โกรธด้วยก็ไม่รู้ แต่ผมก็รู้สึกผิดยังไงไม่รู้ที่ไปทำให้ชีวิตที่แย่ของเธอยิ่งแย่ลงไปอีก

"นลินก็เลยไปนอนหน้าร้านกาแฟ ตื่นมาอีกทีก็อยู่ในห้องนอนแล้ว ชุนบอกว่าเขาเป็นคนพาเข้ามา ชุนเขาใจดีมากๆเลยนะพานลินตามคุณทอมไปบ้านหลังนั้นด้วย"เธอเล่าต่อและเล่าละเอียดมากด้วย! ไอ้ชุน!!!

"ไอ้ชุนมันทำอะไรเธอรึเปล่า!"ผมลมออกหู จับนลินหันหน้ามาถาม สำรวจร่างกายเธอถ้ามาทำยัยนี่ต้องมีรอยบ้างแหล่ะ

"เปล่าชุนไม่ได้ทำอะไร"เธอส่ายหน้าปฏิเสธ

"แล้วนี่มันรอยอะไร!!! มันทำอะไรเธอบอกมานะ!"ผมชี้ไปที่เนินอกอวบขาวที่เป็นรอยแดงจ้ำ ตอนผมมีอะไรกับเธอผมไม่ได้ทำรอย สาบานเลย แล้วตอนเช็ดตัวให้ทำไมไม่เห็นวะ!

"ตัวอะไรกัดก็ไม่รู้นลินเลยเกามัน"เธอก้มมองรอยที่เนินอกตัวเอง แล้วเงยหน้าขึ้นมาตอบ

"แน่ใจนะ"ผมหรี่ตาถามอย่างจับผิด

"ค่ะ"เธอพยักหน้าหงึกหงักไม่มีวี่แววว่าเธอโกหก เฮ้อ โล่งอกไปที

"แล้วเข้าไปบ้านไอ้แอนดริวได้ไง การ์ดเต็มบ้านขนาดนั้น"ผมดึงเธอขึ้นมานั่งบนโซฟาดีๆ เช็ดน้ำตาที่เลอะหน้าออกให้

"ก็บอกว่ามาหาคุณทอม แล้วก็อ้อนพี่เขา "แค่นี้หรอ จะเข้าไปง่ายเกินไปรึเปล่า บ้านไอ้แอนดริวนี่เข้ายากยิ่งกว่าสภารัฐมนตรีอีกนะ

"อ้อนยังไง"ผมถามเสียงห้วนรู้สึกไม่พอใจที่เธอไปอ้อนคนอื่นมั่วซั่วแบบนั้น

"ก็ทำแบบนี้"เธอสาธิต เอามือประสานกันแล้วทำหน้าอ้อน เชี่ย!!!เธอไปอ้อนคนอื่นแบบนี้ได้ไง!! มันต้องเป็นผมคนเดียวที่ยัยนี้อ้อนได้

"อย่าไปอ้อนใครแบบนี้อีก ฉันไม่ชอบ!"ผมบอกเสียงดุไม่พอใจ

"แล้วอ้อนคุณทอมได้มั้ยคะ"เธอยื่นหน้าเข้ามาถามใกล้ๆ

"ได้! แค่ฉันคนเดียว เข้าใจมั้ย"

"ค่ะ^^"เธอพยักหน้าเข้าใจ ยิ้มแฉ่งเอาใจอีก หวังว่าผมคงไม่หลงเธอหรอกนะยิ้มเก่งอ้อนเก่งขนาดนี้ เพลียใจตัวเองไว้ก่อนยิ่งสายเปย์อยู่ด้วย

"แล้วตกลงเธออายุเท่าไหร่ ห้ามโกหกนะ"ผมชี้หน้าถาม อยากรู้จริงๆว่าเธออายุเท่าไหร่กันแน่

"18ปี7เดือนกับอีก1วันค่ะ"เธอก้มลงไปนับนิ้วตัวเองหน้าตาจริงจังแล้วเงยหน้าขึ้นมาบอก ผมนี้ช็อกเลย เชี่ยเด็กโคตรๆ เด็กกว่าเมียไอ้แอนดริวกับไอ้ฌอณอีก

"ไหนบอกว่า19ไง"

"ก็มัน7เดือนเลยมาครึ่งปีแล้ว อีกแค่5เดือนก็จะครบ19"เอ่อเข้าใจพูดเนอะยัยเด็กนี่

"แล้วเรียนจบรึยังเนี่ย"ผมคงไม่ได้เมียที่ยังใส่ชุดนักเรียนมอปลายอยู่หรอกนะ

"จบมอ6แล้วค่ะ^^ ได้4.00ด้วยนะนลินเก่งมั้ย"มีอวดด้วย เธอคงภูมิใจมากเลยสิ เป็นใครๆก็ภูมิใจทั้งนั้นแหละว่ามั้ย

"อือ เก่ง แล้วอยากเรียนต่อมั้ย"ผมยื่นมือไปขยี้หัวเธออย่างหมั่นเขี้ยวกับความน่ารักของเธอ เด็กก็ควรมีอนาคตที่ดีผมอยากให้เธอเรียนจบสูงกว่านี้

"นลินไม่มีเงินเรียนหรอกค่ะ"เธอพูดหน้าเศร้า เสมองไปทางอื่น

"ฉันจะส่งเรียน แต่มีข้อแม้ว่าต้องสอบเข้ามหาลัยที่ฉันกำหนดให้เท่านั้น จะเรียนคณะไหนก็ได้ ตกลงมั้ย"ผมจะส่งเธอเรียนแต่ก็มีข้อแม้เพราะผมมีตัวเลือกให้แค่มหาลัยเดียว