Emilia’s POV
“Ate! Okay na daw po yong pagkain! Halika na, pinapasabi ni kuya Ale!” sa lakas ng boses nitong si Kisha ay hindi hamak na rinig na rinig ko ang bawat letra ng kaniyang salita. Hindi pa nga siya nakarating sa harapan ko pero parang nasa tapat na siya ng tainga ko.
Mula sa malawak na tanawin nitong siyudad ay marahan kong binaling ang aking paningin kay Kisha. She looks so happy. Kanina pa lang nang marinig ko ang kaniyang boses ay alam kong maaaninag ko mula sa kaniyang mukha ang masayang emosyon.
“Kuya what?” tanong ko sa kaniya.
“Kuya Ale po. Pinagluto niya tayo ng pagkain,” halos malaglag ang aking panga sa sinabi ni Kisha.
“Sigurado ka bang siya ang nakita mong nagluto? Saka kuya? Don’t call him kuya.” mabilis na sambit ko kay kisha.
Kanina pa ako rito sa balcony. Wa
