Chapter 1

1663 Words

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน เรื่อง เด็กบริหารของเพลย์บอย เป็นเรื่องของ ซีวิค ซึ่งเป็นเล่มที่ 2 เซตซีรีส์ 4 แก๊งนี้จะมีหนุ่ม ๆ 5 คนเป็นเพื่อนสนิทกัน ได้แก่ สายลม / ซีวิค / ธาวิน / สกาย / ธีโอ สายลม เป็นเล่มแรกของซีรีส์ ชื่อเรื่อง เด็กวิศวะของหมอเถื่อน ถึงนิยายจะเป็นเซตซีรีส์ แต่ละเรื่องสามารถอ่านแยกได้ค่ะ นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของนักเขียน ตัวละคร สถานที่ ในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงการสมมติขึ้น เนื้อหาในเรื่องมีคำหยาบ ความรุนแรง และมีเนื้อหาเกินจริง โปรดอ่านเพื่อความบันเทิงและใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ Chapter 1 สาวแว่นผิวขาวปิดบังใบหน้าด้วยหน้ากากอนามัยหยัดตัวลุกขึ้นจากที่นั่งโดยสารยื่นมือไปกดกริ่งเป็นสัญญาณบอกคนขับรถเมล์ให้จอดรถป้ายหน้า หลังจากหญิงสาวลงจากรถเมล์แล้ว เธอก็เดินไปยังป้อม รปภ. ที่ตั้งอยู่บริเวณทางเข้าสนามแข่งรถ “มาเริ่มงานใหม่ค่ะ” “ขอบัตรประชาชนด้วยครับ” เมื่อ รปภ. บอกแบบนั้น หญิงสาวก็รีบล้วงหยิบบัตรประชาชนจากกระเป๋าส่งให้ รปภ. ทันที หลังจากที่ รปภ.รั บบัตรประชาชนไปแล้วก็อ่านชื่อสกุลของหญิงสาววัยสิบแปดปีด้วยน้ำเสียงนุ่ม “เจ้าขา กุลพิทักษ์ รบกวนดึงแมสก์ลงหน่อยครับ” สิ้นสุดคำของ รปภ. เจ้าขาก็ดึงหน้ากากอนามัยไว้ใต้คาง เพื่อให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเทียบหน้าจริงกับบัตรประชาชน เมื่อ รปภ. ได้เห็นใบหน้าสวยเนียนใสก็ต้องตกตะลึงตาค้าง ในบัตรว่าสวยแล้ว ตัวจริงสวยกว่าบัตรประชาชนเป็นร้อยเท่า แม้หญิงสาวจะสวมใส่แว่นสายตา แต่ความสวยไม่ได้ดรอปลงเลยสักนิด เจ้าขาที่เห็น รปภ. จ้องเธอตาเป็นมัน ก็เลยแกล้งถาม เพื่อให้ รปภ. เลิกมองเธอตาค้างเสียที “มีอะไรหรือเปล่าคะ” “ปะ...เปล่าครับ งั้นน้องไปนั่งรอข้างป้อมก่อนนะเดี๋ยวจะมีเจ้าหน้าที่มารับไปทำงาน” รปภ. รีบยื่นบัตรพนักงานพาร์ตไทม์ให้เจ้าขาติดไว้ที่เสื้อ “ค่ะ” เจ้าขาพยักหน้าตอบรับพร้อมทั้งดึงแมสก์ปิดหน้าไว้เหมือนเดิม จากนั้นก็เดินไปนั่งรอข้างป้อมยาม ในระหว่างที่นั่งรอคนมารับไปยังส่วนงานที่สมัครไว้ เจ้าขาก็กวาดตามองสำรวจสนามแข่งรถไปพลาง ๆ จึงทำให้เข้าใจได้ว่าที่ค่าจ้างคนทำความสะอาดสูงลิ่วก็เพราะสนามแข่งรถมีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลหลายร้อยไร่นี่เอง ย้อนกลับไปเมื่อสองวันก่อน เจ้าขาเลื่อนดูนั่นดูนี่หน้าฟีดแอปฟ้าไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งไปเจอเพจสนามแข่งรถประกาศรับสมัครเจ้าหน้าที่ทำความสะอาดบริเวณสนามแข่งรถจำนวนสิบอัตรา เจ้าขาถึงกับตาลุกวาวกับค่าจ้างบวกเงินพิเศษที่ทำงานเฉพาะวันเสาร์วันเดียว แต่จ่ายค่าจ้างหนึ่งพันบาทบวกเงินพิเศษสิบเท่าของค่าแรงรายวัน ถึงจะเป็นงานที่ต้องใช้แรง แต่เงินพิเศษสิบเท่าเป็นสิ่งล่อตาล่อใจเจ้าขาเป็นอย่างมาก เจ้าขาจึงไม่รอช้ารีบส่งเรซูเมสมัครงานทันที หลังจากส่งใบสมัครงานไปเพียงหนึ่งวัน ฝ่ายบุคคลก็โทรเรียกให้เธอไปสัมภาษณ์งานในวันถัดมา หลังจากสัมภาษณ์เสร็จเรียบร้อย เจ้าขาแทบจะกระโดดโลดเต้นอยู่ตรงนั้นด้วยความดีใจ เมื่อเธอได้รับเลือกให้มาทำงานในวันเสาร์จากคนสมัครงานพันคน ... “เจ้าขาใช่ไหม” เสียงใครคนหนึ่งเอ่ยเรียกเจ้าขาทำให้เจ้าขาหลุดออกจากภวังค์ “ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ” เจ้าขายกมือไหว้หญิงวัยกลางคนที่สวมใส่ชุดยูนิฟอร์มแม่บ้านด้วยความนอบน้อม “จ้ะ” แม่บ้านรับไหว้เด็กสาวด้วยท่าทางอบอุ่น พร้อมทั้งแอบมองสำรวจหญิงสาวผิวขาวที่มัดผมทรงหางม้า สวมใส่เสื้อโปโลสีดำกางเกงสีเดียวกันอย่างพิจารณา จากนั้นก็พยักหน้าหงึก ๆ อย่างถูกใจที่เด็กสาวคนนี้แต่งตัวได้ทะมัดทะแมงพร้อมทำงานเอามาก ๆ “เจ้าขาตามป้ามาทางนี้” “ค่ะป้า” เจ้าขาแอบยิ้มในใจที่หญิงวัยกลางคนใช้สรรพนามเป็นกันเองกับเธอ เจ้าขาเดินตามป้าแม่บ้านไปด้านหลังออฟฟิศประมาณสามร้อยเมตรก็มายืนอยู่หน้าบ้านชั้นเดียวสไตล์โมเดิร์นที่มีรั้วต้นไทรเกาหลีล้อมรอบบ้าน “บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณซีวิค เจ้าของสนามแข่งรถ วันนี้หนูทำความสะอาดที่นี่ก็แล้วกัน” ป้าแม่บ้านเอ่ยบอกคร่าว ๆ พร้อมทั้งยื่นคีย์การ์ดให้เจ้าขา “ป้าคะ หนูขอถามนิดหนึ่งนะคะ คือหนูสมัครงานเป็นคนทำความสะอาดบริเวณสนามแข่งรถ เอ่อ...ทำไมหนูถึงได้มาทำความสะอาดบ้านเจ้านายคะ” “แล้วทำความสะอาดบ้านเจ้านายไม่ดีหรือไง หนูจะได้ไม่ต้องไปทำงานตากแดด” “มันดีมากเลยค่ะ แต่หนูแค่สงสัยว่า หากหนูมาทำงานตรงนี้ หนูยังได้เงินพิเศษเหมือนเดิมไหมคะ” เจ้าขารีบถามถึงผลประโยชน์ของตัวเอง “ได้เหมือนเดิม แต่ที่หนูได้มาทำงานตรงนี้ เพราะแม่บ้านที่ทำความสะอาดประจำบ้านหลังนี้ท้องเสียกะทันหัน ป้าก็เลยดึงตัวหนูมาทำแทนน่ะ” วันนี้เป็นวันทำบิ๊กคลีนนิ่งเดย์ครั้งใหญ่ ทางสนามแข่งรถจึงประกาศรับสมัครคนทำความสะอาดชั่วคราวมาช่วยงานพนักงานประจำ ป้าแม่บ้านที่ลูกน้องในแผนกลาป่วยกะทันหัน ก็เลยขอคนงานจากฝ่ายบุคคลมาช่วยงานชั่วคราวหนึ่งคน ฝ่ายบุคคลจึงบอกให้ป้าแม่บ้านเอาเด็กสาวคนนี้ไปช่วยงานบ้าน “อ้อ...แบบนี้นี่เอง งั้นหนูจะทำความสะอาดบ้านของเจ้านายไม่ให้มีฝุ่นสักเม็ดเลยค่ะ” พอรู้ว่าได้เงินพิเศษเท่าเดิม แถมงานยังสบายกว่าที่สมัครไว้ เจ้าขาก็รีบตอบกลับแม่บ้านด้วยความขยันขันแข็ง “ดีมาก” “เอ่อป้าคะ ว่าแต่ถ้าหนูเข้าไปทำความสะอาดบ้านตอนนี้ จะไม่รบกวนเวลานอนของเจ้านายเหรอคะ” “เจ้านายไม่ได้นอนค้างประจำบ้านหลังนี้หรอก นาน ๆ ถึงจะมานอนค้างที่นี่ที” “อ๋อ...เข้าใจแล้วค่ะ” เจ้าขาพยักหน้าหงึก ๆ ทันที “มีอะไรจะถามป้าอีกไหม” “ไม่มีแล้วค่ะ” “ถ้าไม่มีก็เข้าไปทำงานได้แล้ว” “รับทราบค่ะ” เจ้าขาพยักหน้ารับคำสั่ง จากนั้นก็เปิดประตูเดินเข้าไปในบ้าน หญิงสาวมองสำรวจรอบ ๆ บ้าน ทำให้รู้ว่าบ้านหลังนี้มีหนึ่งห้องนอนและพื้นที่ใช้สอยเป็นโซนรับแขกด้านนอก เจ้าขาก็เลยเลือกที่จะทำความสะอาดห้องนอนก่อน แล้วค่อยไล่ทำโซนด้านนอก แต่พอเปิดประตูห้องนอนปุ๊บความเย็นจากเครื่องปรับอากาศก็ปะทะร่างจนเย็นยะเยือก อีกทั้งภายในห้องนอนก็มืดสนิททั้งที่โซนด้านนอกสว่างจ้า หญิงสาวก็เลยกดสวิตช์เปิดไฟ แต่พอไฟสว่างพรึ่บกลับต้องผงะตกใจ เมื่อมีผู้ชายผิวขาวรูปร่างดีนอนเปลือยกายคว่ำตัวอยู่บนเตียง จนเห็นบั้นท้ายขาว ๆ เต็มตา “ใครเปิดไฟวะ แม่ง!!” คนบนเตียงโวยวายดังลั่นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ จากนั้นร่างแกร่งสมส่วนก็พลิกตัวนอนหงาย ทำเอาเจ้าขาเบิกตากว้างดวงตาแทบถลนออกจากเบ้าตา เมื่อเห็นมังกรยักษ์ผงาดตั้งโด่ขึ้นอย่างน่ากลัว “หนูเองค่ะเจ้านาย” เจ้าขาตอบรับพลางคิดว่า... ‘ก็ไหนป้าแม่บ้านบอกว่าเจ้านายไม่ได้นอนค้างที่นี่ไงล่ะ’ “หนูไหนวะ! เธอเป็นใคร เข้ามาในบ้านของฉันได้ยังไง” ซีวิคดีดตัวลุกขึ้นพุ่งตัวไปฉุดดึงโจรสาวมานอนบนเตียง จากนั้นเขาคร่อมทับกักตัวเธอเอาไว้ “ว้าย! ปล่อยหนูนะคะเจ้านาย หนูเป็นแม่บ้านค่ะ” “แม่บ้านงั้นเหรอ?” ซีวิคจ้องมองดวงตาสวยผ่านเลนส์แว่นตาอย่างครุ่นคิด เห็นแค่เพียงครึ่งหน้า แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้เอามาก ๆ ด้วยความสงสัยเขาจึงจะดึงแมสก์เพื่อดูหน้าเธอ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ ก็โดนหญิงสาวยกเข่ากระทุ้งกลางกายอย่างแรง ปึก!! “โอ๊ย!! ยัยบ้าเอ๊ย! หำฉันแตกหมดแล้วมั้ง” ซีวิคร้องโอดโอยเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด “ขะ...ขอโทษค่ะเจ้านาย พอดีหนูตกใจไปหน่อย” ก็เพราะรู้ว่าเขาจะดึงแมสก์ออกจากหน้า เจ้าขาก็เลยต้องยกเข่ากระทุ้งส่วนนั้นของเขา เพื่อเป็นการหยุดเขาไม่ให้ยุ่งกับแมสก์ของเธอ พลั่ก! เจ้าขาเอามือผลักร่างสูงออกจากตัวให้นอนหงายลงบนเตียง จากนั้นเธอก็รีบหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ในระหว่างที่หญิงสาวหันหลัง ด้วยความหมั่นไส้ซีวิคก็ยกเท้าถีบก้นหญิงสาวหวังจะให้เธอตกเตียง “ว้ายยยย!” พอรู้ว่าโดนถีบ เจ้าขาก็ไม่ยอมตกเตียงเพียงคนเดียว เธอตวัดมือไขว้หลังจับหมับที่ท่อนเอ็น แล้วดึงกระชากส่วนนั้นของเขาอย่างแรง “โอ๊ย! อย่าดึงค...ดิวะ ปล่อย มันเจ็บ!!” ซีวิคร้องโอดโอยดังลั่นห้องที่โดนดึงลำแกร่งอย่างแรง จนต้องขยับตัวให้ตกเตียงไปพร้อมกับหญิงสาว เพราะไม่อย่างนั้นอาจจะโดนดึงจนขาดไปทั้งพวงแน่ “ขอโทษค่ะ” เจ้าขาพูดขอโทษไปแบบนั้นเอง ทั้งที่ความจริงเธอตั้งใจจะเอาคืนที่เขายกเท้าถีบก้นเธอ “เธอเป็นใครกันแน่วะ” ซีวิคยื่นมือสากกระชากแมสก์ออกจากใบหน้าหญิงสาวลึกลับทันที “ยัยแว่น...นี่เธอเองเหรอ?!” พอรู้ว่าหญิงสาวที่อ้างตัวว่าเป็นแม่บ้านคือยัยเด็กแว่นที่ผลักเขาออกจากลิฟต์เมื่อหลายวันก่อน ซีวิคก็ยิ่งหัวร้อนมากกว่าเดิมที่ยัยเด็กแว่นกล้าบุกมาที่บ้านของเขา...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more