อิฐ...
ผมแม่งไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้จะต้องมาแต่งงานแต่ที่ซวยไปกว่านั้นก็คือแต่งกับคนใช้ แม่งจะมีอะไรที่มันซวยมากไปกว่านี้อีกไหมผมกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อต้องมายืนยิ้มถ่ายรูปกับคนที่ผมเกลียดไม่ชอบหน้า
ตอนนี้เจ้าหน้าที่ทางอำเภอมาทำการจดทะเบียนสมรสให้ถึงที่บ้าน ก่อนที่ผมจะจรดปากกาเซ็นต์ชื่อลงไปผมถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีกแม่งนี่ผมต้องมีเมียเป็นคนใช้จริงๆ ใช่ไหมวะ ผมไม่รู้ว่าทำไมปู่ถึงต้องบังคับให้ผมแต่งงานกับนารีทั้งที่ลูกหลานเพื่อนปู่ก็เยอะแยะที่ฐานะเหมาะสมกับผมผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ แต่ก็ช่างแม่งเถอะแค่ปีเดียวผมต้องทนให้ได้แค่ปีเดียวผมก็จะเป็นอิสระจากพันธะนี้ ปู่มีข้อต่อรองผมก็มีเหมือนกันนั่นก็คือผมจะออกไปอยู่ที่อื่นพร้อมให้เหตุผลว่าอยากลองใช้ชีวิตด้วยกันเองดูเพราะถ้ายังอยู่กันที่นี่ผมก็ยังจะคิดว่านารีเป็นสาวใช้อยู่วันยังค่ำซึ่งปู่ตอนแรกไม่ยอมแต่ไปๆ มาๆ ท่านก็ยอมง่ายๆ ซะงั้น
หลังจากเสร็จพิธีกา
