บทที่สี่.1
1991 Words
คุยกันอยู่อีกพักใหญ่ คุณมานิตสังเกตเห็นว่าเธอน่าจะเหนื่อยจากการเดินทางและสองแม่ลูกอาจจะต้องการใช้เวลาตามลำพังด้วยกันบ้าง เขาจึงสั่งให้คนรับใช้ยกข้าวของของเธอขึ้นไปบนห้อง ส่วนมาวินเองก็ขอตัวออกไปหาเพื่อนฝูงข้างนอก
ทิชาประทับใจห้องนอนที่ลุงมานิตจัดไว้ให้เป็นอย่างมาก มันทั้งกว้างขวางและทันสมัยสไตล์โมเดิร์น มีเตียงกว้างหรูหราที่มีโทรทัศน์จอแอลอีดีที่ปลายเท้า มีโต๊ะเขียนหนังสือ มุมพักผ่อนเล็ก ๆ ที่มีทั้งโซฟาและโต๊ะนั่งเล่นพร้อมตู้เย็นเล็ก ๆ มีห้องน้ำในตัวพร้อมอ่างอาบน้ำ
สองแม่ลูกนอนคุยกันอย่างออกรส แลกเปลี่ยนเรื่องราวในชีวิตซึ่งส่วนมากจะเป็นแม่ที่คุยมากกว่า จริงอยู่ว่าเธอกับแม่โทรศัพท์คุยกันอยู่บ่อย ๆ แต่มันก็ไม่เหมือนมานอนคุยกันตัวต่อตัวเช่นนี้
ค่ำวันนั้นลุงมานิตและแม่ติดธุระต้องไปงานแต่งงานของลูกสาวเพื่อนร่วมงานที่เป็นพยาบาลด้วยกัน ทั้งสองก็ไม่อยากไป อยากให้เวลากับทิชา แต่เธอยืนยันว่าให้ไปเถอะ เธอไม่ใช่เด็กแล้วและเข้าใจการใช้ชีวิตร่วมกันในสังคมดี เธอเองก็อยากจะนอนพักเงียบ ๆ หลังจากที่ทั้งทำงานและเรียนอย่างหนักมาตลอด ท่านทั้งสองจึงยอมฟัง ส่วนมาวินนั้นเห็นลุงมานิตบอกว่าต้องออกไปดูความเรียบร้อยของผับแทนท่าน ทำให้ทิชารู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากที่ไม่ต้องอยู่บ้านกับเขาตามลำพัง ถึงจะมีคนรับใช้อยู่ด้วยแต่คนเหล่านั้นก็ไม่ได้มายุ่มย่ามในบ้าน เธอรู้สึกหายใจหายคอไม่ทั่วท้องเลยจริง ๆ
ช่วงเย็นหลังจากที่รับประทานอาหารและอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย ทิชาก็ส่งข้อความไปเมาท์กับแจนเพื่อนสนิทที่ตอนนี้เรียนคนละที่ ทั้งแจนเองก็เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเหมือนกัน ก็ยังติดต่อกันอยู่บ้างแต่ไม่ได้บ่อยเหมือนเมื่อก่อน อีกทั้งแจนมีแฟนและอาศัยอยู่ในคอนโดมิเนียมเดียวกัน ทิชาจึงไม่อยากจะรบกวนเพื่อนเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญที่เธอต้องบอกแจนให้ได้และแน่นอนว่าทันทีที่อีกฝ่ายได้อ่านข้อความก็รีบกดโทรศัพท์โทรหาทิชาทันที เธอกดรับแล้วหัวเราะร่วน
“อะไรยะ ถึงขั้นต้องโทรมาเลย ไหนว่าเที่ยวทะเลกับผัว”
“ผัวเอาไว้ก่อนจ้ะ เรื่องนี้สำคัญกว่าชีวิต ไหน อะไรซิ เมาท์มา น้องวินสุดหล่อแซ่บคนนั้นกลายมาเป็นผัวแม่แกได้ยังไง”
“เดี๋ยวจะโดนตบปากนังแจน พ่อน้องวินโว้ย”
“เออ ๆ นั่นแหละ สรุปว่าผู้ชายที่แกเคยฟันแล้วทิ้ง กลับกลายมาเป็นน้องชายของแกในวันนี้”
“พูดจาให้มันดีหน่อยโว้ย ฉันไม่ได้จะทิ้งน้องสักหน่อย”
“ฉันก็แค่ล้อเล่นน่า รู้แหละว่าแกกลัวจะโดนหลอกอีก แล้วทีนี้แกจะเอาไงต่อ พ่อเขากับแม่แกรู้ไหมว่าลูกทั้งคู่เคยเอากัน”
“จะบ้าเหรอ จะรู้ได้ไงใครจะกล้าบอก ก็ไม่เอาไงต่อหรอก ฉันก็จะทำตัวเหมือนเรื่องคืนนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน”
“ได้เหรอวะ วัวเคยค้าม้าเคยขี่ ได้ข่าวว่าแซ่บสะเด็ดไม่ใช่เหรอยะ”
“ได้สิแก มันต้องได้แหละ อีกอย่างตอนนี้ฉันก็อยู่ในฐานะพี่สาวของน้องวินนะ ควรจะวางตัวให้ดีที่สุด คิดว่าเขาเองก็คงเข้าใจ”
“เออ ขอให้เข้าใจและเข้ากันได้นะ ถ้าจะอยากเข้ากันอีก”
“ไอ้บ้า ไม่คุยด้วยแล้ว แค่นี้แหละ เที่ยวให้สนุกล่ะ”
“ย่ะ คืบหน้ายังไงก็อัพเดตด้วยนะแก”
“เคแก”
“บ๊ะบาย”
ทิชากดวางสาย วางมือถือที่โต๊ะข้างเตียงแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง หลับตาพริ้มก่อนเรื่องราวคืนนั้นมันจะฉายขึ้นในหัวอีกครั้ง เหตุการณ์ที่ยังกระจ่างชัดเหลือเกินแม้จะผ่านมาเป็นปีแล้วก็ตามที
หลังจากมีเซ็กซ์กันในผับและย้ายมาที่ห้องส่วนพักส่วนตัวชั้นบนจนสาแก่ใจและล้างเนื้อล้างตัวแล้ว เธอนอนซุกซบอยู่ในซอกแขนกำยำ มือหนึ่งลูบไล้ไปบนแผงอกที่มีมัดกล้ามแน่นหนั่นที่มีรอยสักรูปงูเลื้อยพันกุหลาบสีดำบนแผงอกข้างซ้าย
เขาก้มลงพรมจูบเส้นผมและหน้าผากเธอเบา ๆ มือหนึ่งลูบไล้บนแผ่นหลังเธอเบา ๆ คล้ายเป็นการขับกล่อมให้นอนฝันดี เธอพริ้มตาลงเพราะความผ่อนคลายบวกความเหนื่อยอ่อนมัวเมาทั้งแอลกอฮอล์และรสรักร้อนแรงจากเขา เธอคงหลับลงไปในอีกไม่นาน ทว่าเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนทำให้ต้องปรือตาขึ้นมาอีกครั้ง
“พี่ครับ”
“หืม”
“วินชอบพี่มากนะ” เธอหัวเราะออกมาเบา ๆ
“พี่ก็ชอบวินเหมือนกัน ถ้าไม่ชอบคงไม่มานอนเอากันแบบนี้หรอกจริงไหม”
“มันไม่ใช่แค่แบบนั้น ความจริงคือวินชอบพี่มานานแล้วนะ ตอนเลิกเรียนก่อนซ้อมบาสวินจะมานั่งที่หน้าโรงเรียนเพื่อหวังว่าจะเห็นพี่เดินออกมา ถึงแม้ว่าเวลาเรียนเลิกเรียนเราจะไม่ตรงกัน จะเห็นพี่บ้างไม่เห็นบ้างหรือบางทีที่เห็นพี่ก็เดินออกมากับแฟน แต่วินก็ยังอยากรอ” มือของเธอที่ลูบไล้บนแผงอกไปถึงลอนท้องชะงักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา
เกือบจะเผลอซาบซึ้งไปกับสตอรี่ที่เขาแต่งขึ้นมาแล้วแต่ฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงหลักความเป็นจริง การเจ็บปวดผิดหวังและโดนหักหลังจากความรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้เธอเตือนตัวเองไว้ว่าอย่าไปเผลอเชื่อคำพูดจากลมปากผู้ชายง่าย ๆ อีก
เอาจริง ๆ นะ สำหรับเธอแล้ว มาวินน่าจะเป็นเสือผู้หญิงตัวพ่อเลยล่ะ แพรวพราวกว่าไอ้แทนไทแฟนเก่าเสียอีก นอกจากรูปร่างหน้าตาดีมีซิกซ์แพ็กแล้ว ยังเฟรนด์ลีขี้เล่นแถมบ้านรวยอีกต่างหาก ครบเครื่องขนาดนี้ขี้คร้านจะมีผู้หญิงวิ่งมาให้ขย่มไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน ไอ้เรื่องที่เขาพึ่งเล่าให้ฟังเมื่อกี้ก็คงจะเป็นนิยายที่แต่งขึ้นมาให้เธอประทับใจและเก็บเธอไว้เป็นหนึ่งในคอลเล็กชัน ใครมันจะไปบ้านั่งรอมองคนคนหนึ่งทุกวันโดยที่รู้ว่าเขามีแฟนแล้ววะ เคยเห็นก็แต่ในละครน้ำเน่าเท่านั้นแหละ
แต่เอาเถอะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ เธอกับเขาก็ได้กันแล้ว หากบทสนทนาน้ำเน่าเหล่านี้มันจะทำให้บรรยากาศดีขึ้น เธอจะยอมเล่นตามบทไปก็แล้วกัน
“แล้วทำไมวินไม่เข้ามาสารภาพรักกับพี่ล่ะคะ”
“ก็วินเห็นพี่เดินจับมือกับผู้ชายอยู่ วินไม่ใช่ประเภทที่อยากได้แบบไม่ลืมหูลืมตา ผัวเผลอแล้วเจอกันอะไรแบบนี้หรอกนะ ก็พอมีศีลธรรมอยู่บ้าง” เขาพูดกลั้วหัวเราะ
“เป็นคนธรรมะธัมโมว่างั้น”
“อืม แล้วก็ทำมะทำโมะ”
“เหรอ ทำโมะยังไงน้า” เธอว่าพลางเงยหน้าขึ้นมองและพบว่าเขาก้มลงมองอยู่แล้ว
“พูดแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนหรอก”
“กลัวจัง” ว่าพลางเลื่อนมือต่ำลงไปกอบกุมท่อนเนื้อที่ขยายแข็งยาวใหญ่จนกำไม่หุ้มของเขาเอาไว้ จากนั้นบทรักอันเร่าร้อนก็เริ่มต้นใหม่อีกครั้งก่อนเธอจะหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนในอ้อมกอดเขา
ทิชาตื่นมาอีกครั้งตอนตีห้ากว่าเพราะปวดฉี่ หลังจากล้างเนื้อล้างตัวและออกมาสวมเสื้อผ้าอย่างเงียบกริบ ยืนมองร่างสูงใหญ่ปราศจากเสื้อผ้าห่อหุ้มที่นอนคว่ำอยู่บนเตียง มีเพียงผ้าห่มหนานุ่มที่คลุมไว้ช่วงล่างตั้งแต่เอวสอบลงไป ใบหน้าหล่อเหลาเอียงมาทางเธอ ดวงตาของเขาหลับพริ้ม ผิวพรรณขาวสะอาดดูราวกับเด็กชายไร้เดียงสาแต่ทุกสิ่งอย่างอาจเป็นเพียงภาพลวงตา ตัวจริงของเขาคือเสือร้ายที่พร้อมจะงาบกระต่ายตัวไหนก็ได้ ที่ไหนก็ได้เหมือนที่งาบเธอต่อหน้าผู้คนในคืนนี้
เขาหล่อ เขารวย เขาเฟรนด์ลี่แสนดี ที่สำคัญยาวใหญ่และเอาเก่ง ง่ายเหลือเกินต่อการตกหลุมรัก หากเผลอเอาตัวไปพัวพันแน่นอนว่าเธอตกหลุมรักเขาแน่ ๆ
ไม่ เธอไม่พร้อมที่จะเจ็บปวดจากการถูกผู้ชายหลอกซ้ำ ๆ เธอจะไปเรียนมหาวิทยาลัยและมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้ เธอรู้สึกเหนื่อยกับความรัก ไม่อยากเอาตัวลงไปเล่น ไม่อยากเจ็บอีกต่อไปแล้ว
สุดท้ายทิชาตัดสินใจจากมาเงียบ ๆ โดยไม่ทิ้งช่องทางการติดต่อไว้ทั้งนั้น แถมยังป้องกันการติดต่อมาของเขาโดยบล็อกโซเชียลของเขาไปเสียเลย ที่รู้เพราะมีเพื่อนของเธอที่สานต่อกับเพื่อนของเขาบางคนเลยมีคอนแท็กต่อ ๆ กันมา เรียกว่าตัดไฟแต่ต้นลม กันไว้ดีกว่าแก้
แต่ไม่รู้ว่าฟ้าดินเคืองโกรธอะไรเธอหนักหนา อุตส่าห์หนีหายจากกันได้เป็นปี ๆ ดันส่งเขามาเป็นน้องชายของเธอเสียอย่างนั้น ซึ่งมันสุ่มเสี่ยงต่อเกราะป้องกันในใจเธอเหลือเกิน
สารภาพตามตรงว่าเธอไม่เคยลืมเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซ็กซ์อันถึงอกถึงใจ ทิชาทั้งใช้เซ็กซ์ทอยทั้งอุปกรณ์อื่น ๆ เพื่อช่วยตัวเองแล้วคร่ำครวญร่ำเรียกชื่อเขา จินตนาการว่ากำลังโดนเขาเอาอย่างร้อนแรงและสุขสมถึงขั้นสุด
เธอสลัดศีรษะแรง ๆ คล้ายว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้เรื่องทั้งหลายทั้งปวงระหว่างเธอกับมาวินหลุดออกไปจากหัวได้ จากนั้นก็ทำโน่นทำนี่เรื่อยเปื่อย ดูหนัง ฟังเพลง จนจะนอนแล้วจึงเดินไปที่ตู้เย็นเล็กในมุมนั่งเล่นเพื่อจะหยิบน้ำออกมาดื่มและพบว่า
“น้ำหมด !” เธอจึงตัดสินใจเดินลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบน้ำดื่ม
หลังจากที่เปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาหนึ่งขวดตามที่ต้องการ เธอก็หมุนตัวกลับก่อนสะดุ้งโหยงและอุทานออกมาด้วยความตกใจสุดขีด
“อุ๊ย วิน ตกใจหมดเลย !”
มาวินยืนห่างจากเธอราวสามสี่ก้าว เขาอยู่ในชุดกางเกงออกกำลังกายสีดำ ส่วนเสื้อสีเดียวกันถูกถอดแล้วพาดไว้บนไหล่กว้าง เผยให้เห็นเรือนร่างสูงใหญ่ที่ผึ่งผายกำยำขึ้นมากว่าหนึ่งปีก่อนที่ ทิชาเคยเห็นในคืนนั้น มีเหงื่อชื้นผุดพราวขึ้นทั่วกล้ามแน่นหนั่นเหล่านั้น คิดว่าเขาคงจะไปออกกำลังกายในห้องฟิตเนสหรือไม่ก็คงวิ่งอยู่รอบบริเวณบ้าน
ทิชาใจเต้นแรงทันทีที่ได้เห็นรูปร่างของเขาเพราะเธอรู้ดีว่าของจริงที่ไม่มีอะไรปกปิดนั้นมันแซ่บกว่านี้อีกเป็นไหน ๆ โดยเฉพาะท่อนเนื้อที่มันนูนตุงดันกางเกงออกมาตรงนั้น
“ขอโทษที่ทำให้ตกใจครับพี่สาว”
เสียงทุ้มกล่าวเนิบ ๆ พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก แต่สายตาของเขาไม่ได้เนิบนาบอย่างสุ้มเสียง มันกวาดมองเรือนร่างของผู้เป็นพี่สาวที่มีเพียงเสื้อสายเดี่ยวสีเทารัดรูปตัวจิ๋วกับกางเกงขาสั้นทรงสปอร์ตสีขาวผ้าแนบเนื้อสั้นจู๋สีขาวที่ความยาวเลยสะโพกอวบมานิดเดียวเท่านั้น
- Writer
