น้องเล็กตัวใหญ่

บทที่สี่.2

ทิชาหน้าร้อนฉ่า เพราะเธอไม่คิดว่าเวลานี้จะลงมาเจอใครจึงไม่ได้สวมเสื้อคลุมอีกชั้นให้เรียบร้อย เธอรีบยกมือขึ้นบังทรวงที่หัวนมมันแข็งคัดดันดุนเสื้อออกมาเพียงถูกเขาจ้อง

“เห็นคุณลุงบอกว่าวินไปดูที่ผับ”

“ดูนิดหน่อยครับแต่กลับมาแล้ว มีพี่การ์ดดูแลอยู่แล้ว”

“พี่ลงมาหยิบน้ำน่ะ พอดีบนห้องมันหมด ขอตัวก่อนนะ”

ว่าพลางหันหลังแล้ววิ่งหนีขึ้นบันได โดยไม่สนใจจะหยุดตามเสียงของเขาที่ร้องเรียกตามหลัง

“เดี๋ยวก่อนดิ !”

ทิชาสับเท้าวิ่งจนถึงประตูห้องแล้ว เอื้อมมือไปเปิดมันออกแต่มีแขนแข็งแรงมาจับไปบนมือเธอแล้วดันเอาไว้เสียก่อน เธอหันหน้ามาแล้วเงยหน้าจ้องมองเขาพลางทำเสียงเข้มใส่

“วินปล่อย พี่จะเข้าห้อง”

“ทำไมต้องหนี”

“เปล่า ไม่ได้หนี”

“หนีสิ พี่หนีวิน หนีมาตลอดตั้งแต่คืนนั้น”

ทิชาหน้าถอดสีแต่ก็ยังพยายามฝืนยิ้มกลบเกลื่อน

“วิน เราก็แค่สนุกกัน ทำไมต้องจริงจังด้วย”

“แต่วินไม่ได้คิดแค่นั้นกับพี่นะ พี่แม่งโคตรใจร้าย หนีไปไม่พอแถมยังบล็อกวิน ไม่ให้โอกาสวินเลย”

“เราไม่เหมาะกันหรอกวิน แถมตอนนี้วินก็อยู่ในฐานะน้องชายพี่อีก อย่าพยายามรื้อฟื้นมันอีกเลยนะ คิดว่ามันเป็นแค่ความฝันคืนหนึ่งก็แล้วกัน พี่ง่วงมากแล้ววิน ขอตัวนอนก่อนนะ”

“คืนนั้นพี่บอกว่าชอบวิน ทั้งครางทั้งอ้อนวินทั้งคืน”

เธอหัวเราะออกมาเบา ๆ

“แน่ล่ะสิ เราก็ต้องชอบกันถูกใจกันก่อนอยู่แล้ว ไม่งั้นเราจะเอากันได้ยังไงล่ะ ตอนนั้นพี่พูดเพราะอารมณ์พาไปล้วน ๆ บอกตามตรงนะวิน สเปกของพี่คือไม่ชอบผู้ชายเด็กกว่า”

“งั้นเหรอ”

เขาถามพลางจ้องมองมาด้วยสายตาวาววับที่มันทำให้เธอรุ่มร้อนแปลก ๆ ก่อนที่เขาจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ เธอถอยหลังหนีจนไปติดที่ผนัง โดยมีเขายืนอยู่ห่างกันเพียงฟุตแล้วใช้สองแขนคร่อมขังเธอไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ เธอรีบยกมือดันแผงอกเปลือยเปล่านั้นไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้มากกว่านี้พลางเอ่ยห้ามปากคอสั่น

“วิน ปล่อยพี่”

“ไม่ชอบเด็กจริงเหรอ”

“จริง ชอบคนอายุเท่ากันหรือผู้ใหญ่ รู้สึกว่ามีวุฒิภาวะ คุยกันรู้เรื่องมากกว่า”

“เด็กก็มีวุฒิภาวะเท่าผู้ใหญ่ได้”

“หายาก เด็กกว่าก็คือเด็กกว่าแหละวิน”

“เด็กมันไม่ดีสักอย่างว่างั้น”

“ไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย”

ยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปากได้รูปก่อนเขาจะคว้าสองแขนของเธอไปตรึงไว้เหนือศีรษะบนผนัง ขยับเข้าไปใกล้จนแนบชิด ท่อนบนเปลือยเปล่ากำลังเบียดอยู่กับทรวงอวบที่มีเพียงเสื้อบาง ๆ เป็นปราการ เพียงเท่านั้นหัวใจของเธอก็เต้นแรงจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน เลือดในกายเดือดพล่าน รู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งทรงพลังจากกายชาย รู้สึกได้ถึงความอวบใหญ่แข็งขึงนูนตุงเป็นรูปลำที่เบียดบดตรงหน้าท้อง

ไม่ไหว เธอจะห้ามตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

และดูเหมือนเขาจะอ่านปฏิกิริยาเธอออกหมดว่ากำลังร้อนรุ่มเพราะเขาแค่ไหน เขาก้มลงชิดใบหูขาวแล้วกระซิบถามเบา ๆ

“แล้วพี่ชอบตอนโดนเด็กเอาไหม”

ก่อนเขาจะลากริมฝีปากชื้น ๆ จากใบหูมาตามลำคอระหงที่มันขนลุกเกรียวด้วยความเสียวซ่าน เธอเผยอปากครางเบา ๆ ทั้งที่ปากบอกไม่ชอบ ไม่เอา เขาเบียดตัวเข้าแนบกับเธอ ทั้งเหงื่อและกลิ่นน้ำหอมสปอร์ตติดบนผิวกาย ไอระอุร้อนรุ่มจากกายชายเผาผลาญเธอจนอ่อนระทวย ร่างกายของเธอกำลังสนองตอบเขาอย่างรุนแรงเหลือเกิน

แต่จู่ ๆ เขาก็ผละออกแล้วเอ่ยก่อนจากไปว่า

“ฝันดีครับพี่สาว”

ทิ้งให้เธอยืนงงอยู่ตรงนั้นบวกความหงุดหงิด

ทำไมเขาไม่ทำอะไรเลยนะ มายั่วให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน !

ทิชารีบเข้าห้องแล้วปิดประตูก่อนทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่มอย่างหงุดหงิดที่เขาตั้งใจยั่วแล้วทำให้เธอเสียหน้าโดยที่ไม่ทำอะไรต่อ แต่ก็นั่นแหละคงเป็นเพราะว่าเธอใช้คำพูดไม่ดีกับเขาก่อนที่ว่าเธอไม่ชอบผู้ชายที่เด็กกว่า มันคงเหมือนการไปสบประมาท เขาเลยเอาคืนเข้าให้

จะแค่เอาคืนทำไม ที่ต้องการคืออยากให้เขาเอาเธอมากกว่า !

เพราะแม้ปากจะบอกว่าไม่อยากสานต่อ อยากลืม แต่ในความทรงจำของทิชามันมีแต่เซ็กซ์ร้อนแรงจากมาวินแค่คนเดียว หลังจากนั้นเธอไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายหน้าไหนอีกเลย เมื่อมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้แล้วมันเหมือนระเบิดเวลาที่รอวันระเบิดนั่นแหละ

เธอยังได้กลิ่นกายเขาพร้อมทั้งสัมผัสของกล้ามเนื้อกำยำที่เบียดเสียดอยู่เลย ยังวาบหวามจากการโดนดูดไซ้เบา ๆ จนแทบบ้า

มือหนึ่งของเธอเลื่อนไล้ไปบีบเคล้นทรวงอวบของตัวเองแรง ๆ อีกมือล้วงเข้าใต้ขอบกางเกงไปพบความเปียกแฉะจากรูฉ่ำมันแฉะออกมาจนถึงกางเกงชั้นนอกเลยทีเดียว

เธออยากโดนดุ้นเขาทะลวงชะมัดเลย ให้ตายเถอะ !

ไม่รอช้า เธอลุกพรวดไปเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าแล้วหยิบดิลโดสีเนื้อกับไข่สั่นออกมาทันที ก่อนจะเดินกลับมาที่เตียง แก้ผ้าอย่างรวดเร็ว นอนถ่างขากว้างแล้วเสือกดิลโดเข้าไปทีเดียวมิดลำแล้วกระทอกเข้าออกพรวด ๆ พร้อมกับใช้ไข่สั่นจี้เม็ดเสียวไปด้วย ปากของเธอก็พร่ำร่ำเรียกชื่อของคนที่ทำให้เธอแฉะถึงขนาดนี้ไม่หยุดหย่อน คนที่เวลาเธอช่วยตัวเองแล้วครางชื่อเขามาตลอดหนึ่งปีตั้งแต่คืนนั้น

“วินขา ของวินใหญ่จังเลย ซี้ด ทั้งจุกทั้งเสียว แรงอีก ลึกอีก อ๊า”

ดิลโดถูกยัดลึกแล้วชักรัวถี่ เนินโหนกโยกรับราวกับว่ามันยังลึกไม่พอก่อนที่เธอจะหวีดร้องออกมาแล้วกดดิลโด้แช่นิ่งกับรูน้อยพร้อมกับคนที่กำลังแอบดูเธอจากหน้าจอไอแพดก็ขยับข้อมือเร็วแรงจนน้ำแตกคามือพอดีเช่นกัน

มาวินนั่นเอง...

เขาแอบติดกล้องวงจรปิดไว้ในห้องเธอ รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแต่เขาจะทำ ใครจะทำไม !

เขาแอบชอบเธอ ชอบมานานมากแล้วตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมและเธออยู่ชั้น ปวส. ไอ้ที่เขาบอกเธอคืนนั้นว่าแอบมองทุกวันนั่นคือเรื่องจริง

เรื่องมันเริ่มต้นที่เขานั่งอยู่ป้ายรถโดยสารประจำทางฝั่งโรงเรียนตัวเอง ส่วนเธอก็นั่งที่ฝั่งวิทยาลัยของเธอ เขานั่งเล่นกับเพื่อน ๆ ก็เลยมองโน่นมองนี่เพลิน ๆ เลยไปสะดุดเอาพี่ผู้หญิงตัวเล็กแต่งกายเรียบร้อยนั่งนิ่งอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม มันนานเสียจนเขาตัดสินใจจะเดินข้ามฝั่งไปขอคอนแท็กแต่มีผู้ชายคนหนึ่งมันขับรถมาจอดรับเธอไปเสียก่อน

จากวันนั้นเขาก็รู้แหละว่าเธอมีแฟนแล้วแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะมานั่งที่เดิม รออย่างมีความหวัง ไม่มีเหตุผลว่าทำไมเขาถึงชอบ รู้แค่ว่ามองข้ามฝั่งมาแล้วใช่ก็เท่านั้น มองไปมองมาก็เห็นเธอทะเลาะกับแฟนบ้าง นั่งร้องไห้บ้าง จนกระทั่งวันนั้นแหละที่เขาตัดสินใจเข้าไปหาแล้วถอดเสื้อคลุมให้เธอ และยิ่งดีใจที่สุดเมื่อได้พบเธอในผับของป๊าพร้อมข้อมูลที่ว่าเธอเลิกกับไอ้แฟนเฮงซวยนั่นแล้ว

เขาตั้งใจจะจีบเธอ จะเอาเธอมาเป็นแฟนให้ได้ แต่ก็ต้องยอมรับว่าคืนนั้นเขาหุนหันพลันแล่นไปหน่อย ไอ้เขามันคนขี้เ****นขี้หื่นเสียด้วยเลยไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ จัดหนักจัดเต็มเธอที่โต๊ะดื่มแถมยังลากไปต่อบนห้องอีกหลายน้ำ แต่พอตื่นมาก็พบเพียงความว่างเปล่า เธอจากไปแล้ว

เขาเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของเธอ เธอที่พึ่งเจ็บกับความรักมาคงจะคิดว่าเขามันแค่ผู้ชายขี้เอาคนหนึ่ง ยอมรับว่าเขาขี้เอาจริง ๆ นั่นแหละแต่เขาก็ชอบเธอจริง ๆ นะ ไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ชั่วคืน น้ำแตกแล้วแยกทางอะไรทำนองนั้น

เขาพยายามค้นหาช่องทางการติดต่อของเธอแต่ก็ไม่มี ไปให้เพื่อนช่วยค้นปรากฎว่าเพื่อนดันค้นเจอเพราะคืนนั้นก็มีเพื่อนที่ได้คอนแท็กของเพื่อนเธอ เลยไม่เป็นการยากนักที่จะค้นหาช่องทางติดต่อทางโซเชียลของทิชา

“ทำไมของมึงค้นเจอแต่ของกูไม่เจอวะ ทั้งที่กูคีย์ชื่อเดียวกับมึงแล้วนะ” มาวินพูดขึ้นด้วยความงุนงง เพื่อนหันมาตบไหล่เขาแรง ๆ

“สงสัยอะไรมากวะ แค่เรื่องง่าย ๆ คำตอบคือผู้หญิงเขาตั้งใจบล็อกมึง ไม่อยากสานต่อกับมึงไงวิน”

“เหี้ยไปป่ะ พูดไรไม่รักษาน้ำใจกูเลย มันต้องมีเหตุผลที่ดีกว่านั้นดิวะ”

“ถ้ารักษาน้ำใจเท่ากับโกหกบิดความจริง มึงโอเคเหรอวิน” มาวินไม่ตอบ ได้แต่กระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด

“มึงจะมาทำเฮิร์ตเหี้ยไรวะ แค่ผู้หญิงคนเดียว อย่างมึงแค่เดินออกไปก็มีแต่คนมารุมแล้ว จะชี้นิ้วเอากี่คนก็ได้ไอ้วิน”

“ก็กูไม่อยากได้คนอื่น กูจะเอาคนนี้ กูชอบคนนี้มึงก็รู้”

“เออกูรู้ แต่ไม่ใช่ว่าคนเราจะได้ทุกอย่างที่อยากได้นี่หว่า อย่าเอาแต่ใจนักเลยน่า หาใหม่แจ่ม ๆ กว่านี้เยอะแยะเพื่อน”

เพื่อนฝูงต่างก็พากันทั้งปลอบทั้งด่าในคืนนั้น จากวันนั้นมาวินไม่เคยพูดถึงทิชาอีก แต่เขาก็ไม่เคยคบหากับผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น

ไม่ใช่ไม่อยากลืมแต่มันลืมไม่ได้ ยิ่งพยายามตัดใจมากเท่าไหร่ก็ยิ่งคิดถึงมากเท่านั้น ในหัวใจเขามีแต่เธอ แต่อีกใจก็น้อยใจแหละที่เธอทำกับเขาเหมือนกับขยะชิ้นหนึ่ง ทิ้งไปไม่ไยดีทำเหมือนเขาไม่มีค่าทั้งที่เขาเฝ้ามองเธอมานาน คนจริงใจอย่างเขาเธอไม่สน แต่กลับไปให้ค่ากับผู้ชายที่ไม่เคยใส่ใจเธอเลย

เขาลืมเธอไม่ได้ ลืมเธอไม่ลง ไม่รู้ทำไม

วันเวลาผ่านไปหนึ่งปีในขณะที่เขากำลังจะก้าวผ่านจากรั้วโรงเรียนสู่มหาวิทยาลัย มาวินบอกกับตัวเองให้ลืม ให้ตัดใจและจะเริ่มต้นกับผู้หญิงคนไหนสักคนแต่เหมือนฟ้ายังคงเมตตาเขาอยู่ที่จู่ ๆ ก็ทำให้ป๊าของเขาได้รักกับแม่ของเธอ

ครั้งแรกที่มาวินได้รู้ว่าน้าลาวรรณเป็นแม่ของทิชา เขาตื่นเต้นจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่ และเขาวางแผนทำทีเป็นช่วยพ่อจัดห้องหับเพื่อต้อนรับพี่สาวคนใหม่เลยแอบติดกล้องวงจรปิดไว้เสียเลย และเขาได้เห็นเต็มสองตา ได้ยินเต็มสองหูว่าเธอช่วยตัวเองแล้วครางชื่อเขา

ชายหนุ่มคลี่ยิ้มออกมา เธอไม่ได้ลืมเขาอย่างปากว่า และเขาคนนี้จะเอาเธอมาเป็นแฟนให้ได้ คอยดู !