เธอหรี่ตาลงอย่างครุ่นคิดก่อนยิ้มมุมปาก ต้องสั่งสอนให้เขารู้เสียบ้างว่าไม่ใช่เขาที่คุมเกมได้อยู่ฝ่ายเดียว
ไม่นานมาวินก็กลับมา ทั้งคู่นั่งเก้าอี้ของตัวเองตามปกติ เธอเริ่มบทเรียนต่อจากที่ค้างไว้ แต่คราวนี้ขยับเข้าไปใกล้เขามากขึ้น แกล้งเอี้ยวตัวชะโงกไปใกล้แล้วเอานมไปถูแขนเขาอยู่สองสามครั้ง
และมันได้ผลเหลือเกิน มาวินเริ่มไม่มีสมาธิ ทิชาจับลมหายใจของเขาได้ว่าเริ่มรุนแรงหนักหน่วงขึ้น เริ่มมองเธอด้วยสายตามีประกายวาววับฉ่ำพราวมากขึ้น
“ตรงนี้ไม่เข้าใจเลยครับ”
เขาเอ่ยเสียงพร่า เธอเอนกายเข้าหาและใช้สายตากวาดมอง
“ไหน ตรงไหนคะ วินเอามือออกสิ พี่มองไม่เห็น”
เขาเอามือออกจากหนังสืออย่างที่เธอขอและมันเลื่อนมาที่เอวของเธอ ก่อนที่เขาจะยกอุ้มตัวเธอไปนั่งบนตัก
เธอนิ่งราวกับเป็นเรื่องปกติ วันนี้เธออยู่ในชุดเสื้อยืดพอดีตัวสีขาวและกางเกงขายาวผ้านุ่มสีครีมสบาย ๆ เบาบาง เมื่อนั่งบนตักเขาก็ไม่ยากเลยที่จะสั
