วันต่อมา ภัทรดนัยก็แวะเวียนมาที่แผนกขาย แต่ครั้งนี้คนที่เขาตั้งใจมาหากลับไม่ได้นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเหมือนเช่นทุกวัน
แต่จะถามกับพนักงานที่นั่งโต๊ะติดกับก้านแก้วออกไปตรงๆ มันก็ดูจะไม่ประเจิดประเจ้อไปหน่อย
“วันนี้พนักงานหยุดงานกันหลายคนเลยนะ”
หยกได้ยินเสียงของภัทรดนัยก็รีบเงยหน้าขึ้น และตอบด้วยเสียงนอบน้อม
“วันนี้ที่แผนกไม่มีใครหยุดงานเลยค่ะท่านประธาน”
“แต่ผมเห็นโต๊ะว่างๆ หลายโต๊ะเลยนะ หรือว่าพวกเขาอู้งานกัน”
“อ๋อ ไม่ใช่หรอกค่ะ พี่กฤษโต๊ะหลังสุดแกออกไปพบลูกค้าที่นัดไว้น่ะค่ะ ส่วนโต๊ะนู้นตรงกลางซ้ายมือก็มีนัดกับลูกค้าเหมือนกันค่ะ”
“แล้วโต๊ะนี้ล่ะ ทำไมว่าง...” ภัทรดนัยมองไปที่โต๊ะทำงานของก้านแก้ว
“อ๋อ น้องแก้วออกไปกับผู้จัดการค่ะ”
“ไปไหน” ภัทรดนัยถามออกไปอย่างลืมตัว เพราะอยากรู้
“อ๋อ... นัดกับลูกค้าคนสำคัญเอาไว้น่ะค่ะ เห็นว่าวันนี้จะทำให้ลูกค้าเซ็นสัญญาให้ได้เลยค่ะ”
“แล้วทำไมต้องเอา
