เม็ดเหงื่อเล็กๆผุดขึ้นบนหน้าผากของฮองเฮาหนิงซูเยว่ แม้จะผ่านการคลอดโอรสและธิดามาแล้วแต่เพียงระยะเวลาไม่นานพระวรกายที่ยืดขยายเพื่อรองรับโอรสธิดาในพระครรภ์ก็กลับเข้าที่อย่างรวดเร็ว พระพักตร์งดงามเปล่งปลั่งพระฉวีขาวผ่องดั่งเดิม นางมีเคล็ดลับคือการฝึกโยคะทุกวันเริ่มตั้งแต่ยามเหมาไปถึงยามเฉิน
“ซูเยว่ ท่วงท่าทางออกกำลังกายของเจ้าล้วนแปลกตา ข้ามิเคยเห็นปรากฏแก่สายตา ท่านี้เรียกว่าท่าอะไรหรือ”
นางแหงนใบหน้างดงามขึ้นตอบ “ท่าวงล้อ หรือ ท่าสะพานโค้งเพคะ”
“โค้งจริงๆ” ดวงพระเนตรคมพร่างพราวระยิบระยับอย่างมีเลศนัยยามมองสรีระอ้อนช้อยงดงามของนางผู้กุมดวงใจ
“พระองค์ไม่มีราชกิจหรือเพคะถึงได้มายืนทอดพระเนตรหม่อมฉันออกกำลังกาย”
“ช่วงนี้บ้านเมืองเริ่มเข้าสู่ความสงบ เราไม่มีราชกิจอันใดมาก เจ้าดีใจหรือไม่เราจะได้มีเวลาให้เจ้าและลูกมากขึ้น”
หยางจื่อทอดพระเนตรฮองเฮาที่มุ่งมั่นในการออกกำลังกาย อีกไม่กี่วันข้า
