ลู่เคอตัวเองก็มีเรื่องจะคุยกับฮูหยินโจวอยู่พอดี คงต้องปล่อยฮูหยินจอมเกเรอย่างเต้าเฟยไปก่อน ทว่าเมื่อเดินมาถึงโถงรับรองลู่เคอตัวมุ่นคิ้ว เต้าเฟยนางมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว ครั้งแรกเขาคิดว่านางจะไปที่คลังอาวุธเสียอีก
เต้าเฟยนั่งแทะเมล็ดแตงโม สีหน้าบอกว่าอารมณ์ดียิ่งนัก ส่วนฮูหยินโจวกำลังจิบน้ำชารสดีด้วยท่วงท่างดงามอ่อนช้อยสมกับเป็นสตรีมาจากสกุลใหญ่
ขณะจิบน้ำชาฮูหยินโจวก็รับรู้ได้ถึงสายตาไม่เป็นมิตรของสตรีที่เพลิดเพลินกับการแทะเมล็ดแตงโมอย่างไร้มารยาท นายหญิงของจวนไม่แม้แต่จะทักทายแขกอย่างนางสักคำทำราวกับจะมานั่งกันท่า แต่นางใจกล้าเทียมฟ้าแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจ ในเมื่อนางมีเป้าหมายคือคนที่ใหญ่ที่สุดในจวนแห่งนี้คือท่านแม่ทัพ
“ข้าน้อยดีใจนักที่แม่ทัพลู่ยอมออกมาพบข้าน้อย”
ฮูหยินโจวส่งยิ้มหวานละมุนไปให้แก่เจ้าของจวนที่เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามนางรีบยื่นเซ่าปิ่งในห่อผ้าไปวางที่โต๊ะข้างๆเก้าอี้ของเขา
“ข
