We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
58
“นี่คงไม่ใช่ข้ออ้างของเจ้าหรอกนะ” “ไม่ใช่แน่นอนเจ้าค่ะ” เต้าเฟยยิ้มสู้ ลู่เคอตัวหงุดหงิดจนออกอาการขึ้นมาทันที “เจ้าก็รู้ข้าทูลฝ่าบาทไปแล้วว่าเจ้ากำลังตั้งครรภ์ลูกของเรา ครั้งก่อนฝ่าบาทตรัสว่าอยากจะเห็นผลงานของข้า หากถึงงานฉลองพระโอรสและพระธิดาน้อยครั้งนี้ข้ายังไม่มีผลงานให้เห็นเป็นที่ประจักษ์แก่สายตา เห็นทีข้าคงไม่พ้นอาญาเป็นแน่” “ท่านพี่!” เมื่อเขาชวนนางอย่างตรงไปตรงมาไม่เกรงใจว่านางซึ่งเป็นสตรีจะกระดากอาย นางก็จะไม่แสดงให้เขารู้ว่านางกำลังขัดเขิน หากเขาคิดว่าการมอบลูกให้นางคือภาระหน้าที่ นางก็จะคิดว่านางรับหน้าที่มาแล้วต้องทำให้สุดความสามารถ นึกสะท้านใจในอกสงสารลูกน้อย นางกับเขาราวกับร่วมกันสร้างเด็กน้อยคนหนึ่งขึ้นมาด้วยเรื่องภาระหน้าที่หาได้เกิดจากความรักของชายหญิงชายแม้แต่น้อย ฝ่ายลู่เคอตัวไม่กล้าบอกว่าที่ต้องรีบทำลูกก็เพราะกลัวว่าฮ่องเต้จอมเจ้าเล่ห์จะประทานนางให้แก่เชื้อพระวงศ์คน
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
