IT'S REAL คุณหมอเป็นพระเอก (25+)

INTRO IT'REAL คุณหมอเป็นพระเอก [ หมอปรินซ์ x ใบชา ] เธอฟื้นขึ้นมาจากความตายเพราะเขา... เวลาหกชั่วโมงที่หลับใหลโดยไร้ชีพจร ทำให้ทุกอย่างถูกนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง.... ไร้ความทรงจำ ไร้ความผูกพันกับทุกสรรพสิ่งบนโลก เขาเป็นคนแรกที่เธอเห็นหน้า เขาเป็นคนแรกที่เธอรู้จัก และจะเป็นคนแรกที่เธอ ‘ไว้ใจ’ และ ‘ตกหลุมรัก’ ทว่าเธอก็แค่หนูทดลองโปรเจกต์ของเขาเท่านั้น... ยังไงนายแพทย์คนนี้ก็ไม่มีวันรักคนไข้ของตัวเอง »——————•♛•——————« “ใส่เสื้อผ้าซะ” “แบบนี้ไม่ได้เหรอคะ...” “ไม่ได้” เธอเดินเปลือยเปล่ามาหา มองใบหน้านิ่งเรียบของนายแพทย์หนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตู สายตาของเขาไร้อารมณ์อย่างที่สุด ถึงแม้ทรวงอก เอวคอด และส่วนนั้นจะเผยชัดตรงหน้า แต่ทว่าไม่ได้รู้สึกพิศวาสอะไรและไอ้สิ่งกลางกายก็ไร้ซึ่งปฏิกิริยา เพราะเขาเห็นของคนไข้มานักต่อนัก รวมถึงคนไข้อย่างเธอด้วย... แรกพบกันเธอก็เปลือยเปล่าเช่นนี้ แต่อยู่บนเตียงสเตนเลสในห้องชันสูตร “อย่าเดินแก้ผ้าแบบนี้อีก” เขาพูดจบก็เดินตรงผ่านคนตัวเล็กไป จากการฟื้นจากความตายทำให้ความทรงจำและวุฒิภาวะเธอถดถอย ใบชาเดินตามหลังคนตัวสูงไปติดๆเหมือนมดตะนอย และเมื่อเขาหยุดคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ให้กลางคัน ใบหน้าสวยก็ชนพลั่กกับแผ่นหลังเขา หมอปรินซ์หันกลับมาทันที เขาเหนื่อยหน่ายเป็นสองเท่าแต่ก็คว้าแขนเล็กของเธอไว้ “มีสติกว่านี้ อย่าเหม่อ” “อะ อ้อ... ค่ะ จะไม่เหม่อค่ะ” ตอบจบเธอก็เงยขึ้นและช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลา ไม่เพียงแค่ดวงตาของเธอเหมือนเด็กไร้เดียงสา นิสัยก็ไม่ต่างกัน จากเหตุการณ์ที่เจอมาทำให้ใบชาต้องเรียนรู้โลกภายนอกใหม่ทั้งหมดราวกับเด็กอนุบาลสาม และโลกใบใหม่ของเธอก็มีแค่เขาเท่านั้น และแล้วมือสวยก็ค่อยๆยกขึ้นไปสัมผัสกับใบหน้าคนตัวสูง เธอสังเกตเห็นว่าเขาเหนื่อยล้าผิดปกติหัวใจดวงน้อยๆเริ่มรู้สึกถึงความเป็นห่วง แต่ทว่าใบหน้านั้นเอียงหลบ และเขาก็รีบใช้ผ้าขนหนูพันรอบตัวเธอ จากนั้นจับมือลง “อาบน้ำรึยัง” หมอปรินซ์ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ยังเลยค่ะ” “ไปอาบซะ แล้วไปนอน วันนี้ฉันไม่มีเวลาสอนอะไรเธอทั้งนั้น” แล้วเขาก็ทิ้งเธอไว้กับความงงงวยหันหลังเดินจากไปเพื่อจะไปอยู่เงียบๆคนเดียว แต่ใบชารีบดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวไว้ คนตัวสูงจึงหยุดเดิน และถามกลับมาด้วยน้ำเสียงแอบห้วน “มีอะไร” “ใบชา อาบ... ไม่เป็น” เท่านั้นแหละหมอปรินซ์ก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะหมุนตัวกลับไปมองหน้าเธอด้วยสายตาเหนื่อยล้ากว่าเดิม “ฉันเคยสอนเธอแล้ว” “ลืมแล้วค่ะ คุณหมอพอจะอาบให้ใบชาได้ไหมคะ” มันกงการอะไรของเขาที่ต้องมาทำแบบนี้กับผู้หญิงอายุยี่สิบเอ็ดที่เป็นสาวเต็มตัวและนมเต็มอก แต่พอมองหน้าสวยๆซื่อๆตาแป๋วที่ไร้พิษสง เขาก็พลันนึกได้ กงการของเขานั่นแหละที่พาเธอมาอยู่บ้านด้วย ต้องรับผิดชอบชีวิตที่เหลือของเธอหลังจากนี้ ใบหน้านิ่งเรียบจึงพยักหน้าเบาๆ “ตามมา” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อาบน้ำให้เขาจึงไม่ได้ติดใจอะไรมากมาย เคยถือฝักบัวให้แล้วสอนมาหมดแล้วทุกอย่าง เมื่อมาถึงห้องน้ำนายแพทย์หนุ่มก็ทำเช่นเดิม ชี้ให้เธอไปยืนในโซนเปียก คว้าฝักบัวมาถือ ใบชาจึงปลดผ้าเช็ดตัวออกเดินโชว์ผิวขาวเนียนและทรวดทรงเข้าไปยืนใต้ฝักบัว จากนั้นหันหลังให้เขา “บีบสบู่” เมื่อเขาเริ่มสอน เธอก็เริ่มทำตาม “ถูตามตัว ทุกซอก ทุกมุม” กว่ามือที่ปั๊มสบู่จะถึงตัวก็โดนน้ำจากฝักบัวล้างออกจากมือเธอหมดแล้ว หมอปรินซ์ชักขัดใจเขาปิดน้ำแล้วส่งมือไปปั๊มสบู่เหลวมาใหม่ จากนั้นรีบชโลมถูตามแผ่นหลังเนียนอย่างลวกๆ แต่เมื่อมือใหญ่สัมผัสผิวเธอไปพร้อมกับความลื่น บางสิ่งบางอย่างก็วูบแล่นเข้ามาในอกข้างซ้าย เลือดในกายสูบฉีดไล่ขึ้นมาถึงใบหน้า เขามองมือตัวเองที่เคลื่อนช้าๆตามแผ่นหลัง เอวคอด ลูบผ่านความลื่นอย่างหยุดมือไม่ได้ จนกระทั่งใบชาหันมามือหนาก็เคลื่อนไปตามผิวกายด้านหน้าเธออัตโนมัติ มาถึงหน้าท้อง เคลื่อนขึ้นใต้ราวนม... และในที่สุดเขาก็เผลอลูบผ่านทรวงอกสวยๆนั่น จนเจ้าของกายส่งเสียงออกมา “อื้ม...” สายตาที่งงงวยและตกใจกับตัวเองมองหน้าเธอทันที ตอนนี้ดวงตาใสซื่อแปรเปลี่ยนเป็นปรารถนา “เป็นอะไร” “ตอนมือคุณหมอผ่านตรงนี้...” เธอชี้ไปที่จุกสีหวานจนเขากดตามองตาม “ทำไม?” “มัน... วูบวาบค่ะ” “...” “แต่วูบวาบตรงนี้นะคะ” สายตาคุณหมอหนุ่มกดลงอีกเมื่อเธอชี้ที่ความสาวกลางกายตัวเอง และรอบนี้เขาก็รู้สึกร้อนรุ่มจนผิดสังเกต จนกระทั่งเธอวอนขออย่างใสซื่อ... “คุณหมอตรวจให้ใบชาได้ไหม มันปกติรึเปล่า” ไม่พูดเปล่าเธอยังจับมือเขาลงไปด้วย และหมอจำเป็นในเวลาที่ไม่จำเป็นก็ไม่คิดยั้งมือ เขาปล่อยมืออิสระจนมันไปหยุดส่วนนั้น ความนุ่มนิ่มทำหัวใจที่เต้นผิดจังหวะอยู่พลันเต้นหนัก แก้มคุณหมอปรินซ์เห่อร้อนจนรู้สึกถึงเหงื่อชื้นตามขมับตัวเอง เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสของผู้หญิง และสัญชาตญาณชายก็สั่งให้อยากรู้มากกว่านี้ เขาค่อยๆกดนิ้วกลางเข้ากลางร่องกุหลาบ เปิดกลีบสีชมพูระเรื่อออกช้าๆและมองใบหน้าเธอ ทว่ามือใบชาจับหมับที่แขนแกร่ง ไหล่เธอห่อหดเข้าหากันซาบซ่านไปทั้งตัว “อะ อ๊ะ... มะ มันแปลกๆค่ะ” “เสียว?” เมื่อเธอพยักหน้า นิ้วเรียวก็ขยับบดเบียดเกสรฉ่ำด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น เท่านั้นแหละใบชาถึงกับอยู่ไม่สุข เธอจิกเล็บลงแขนเขามองตากลับด้วยสายตาปรารถนาอย่างสุดซึ้ง บางสิ่งที่ไม่รู้ว่าคืออะไรเพิ่มพูนขึ้นๆ อย่างต่อเนื่อง “อ๊ะ อ๊ะ คุณ... หมอ~” “รู้สึกมากขึ้นไหม?” เธอพยักหน้าตอบ “ค่ะ” “ก็ปกติดีนี่...” ปกติ แต่มือของเขาไม่ได้หยุดตรวจแค่นี้... ยิ่งสัมผัส ยิ่งหยุดไม่ได้ ถลำลึกขึ้นทุกทีๆ... เห็นทีโปรเจกต์นี้คงเป็นโปรเจกต์สวาท