18 | ทำแบบนั้นอีกได้ไหมคะ

1837 Words

18 ทำแบบนั้นอีกได้ไหมคะ แต่แล้วเขาก็สลัดเรื่องนั้นทิ้งไป และย้ายสายตาออกจากเชลฟ์อันตรายนั้น เขาจะไม่ซื้อมันเดี๋ยวได้ใช้ ส่วนใบชาต้องจับมาปรับทัศนคติกันใหม่ รู้ตัวอีกทีเขาก็หยิบของเต็มรถเข็นแล้ว หมอปรินซ์รีบจ่ายเงินรีบยกของขึ้นรถ และรีบกลับบ้าน วันนี้ใช้คำว่า ‘รีบ’ ได้เปลืองที่สุดเท่าที่เคยใช้มา จนมาถึงบ้านนายแพทย์หนุ่มก็หยุดยืนหน้าประตู อันดับแรกเขาสูดหายใจเข้าลึกๆก่อน แล้วถึงสแกนนิ้วเปิดเข้าไป “คุณหมอมาแล้วววววว” ใบชารีบวิ่งมาหาแล้วเกาะแขนเขา หมอปรินซ์จึงปิดประตูบ้านแล้วเดินเข้าไปข้างใน กลิ่นไข่เจียวที่โชยมาเตะจมูกทำให้รู้สึกลุ้นระทึกจนร่างสูงต้องรีบเดินไปที่เคาน์เตอร์ครัวทันที “ฉันบอกว่าไม่กิน” “ทำไปแล้วค่ะ ใบชาอยากทำ” หมอปรินซ์วางถุงข้าวของที่ซื้อมาไว้บนเคาน์เตอร์ และมองสำรวจพื้น ครัวแอบเละเล็กน้อย แต่โชคดีที่ไข่ไม่ไหม้ มันไม่สุกมากกว่า เพราะตรงกลางยังเยิ้มแฉะอีกนิดจะเป็นไข่ข้นแล้ว “ใบชาเก่งไหมคะ” “อืม จัดของเข้าตู้เย็นด้วย” “ได้ค่ะสามี” เขาหันขวับมองเธอทันที “เธอเรียกฉันว่าไงนะ-_-^” “สามีไงคะ คุณหมอเป็นสามีใบชา เราสองคนใช้ชีวิตด้วยกันเป็นสามีภรรยากัน อีกหน่อยก็ต้องมีลูก ใบชาต้องทำกับข้าวให้ลูกกับสามีกิน^^” “ไปเรียนรู้มาจากไหน?” นิ้วสวยชี้ไปที่ไอแพดที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร “ในนั้นบอกค่ะ วิธีเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้สามีประทับใจ” อะไรวะ... หมอปรินซ์ถอนหายใจออกมาทันที สงสัยเธอดูวิดีโอหมดเพลย์ลิสแล้ว วิดีโอเลยเลื่อนไปเรื่อยๆตามเนื้อหาเดียวกัน เขาเดินไปหยิบไอแพดขึ้นมาดูแล้วกดไปที่ประวัติการรับชม เวลาทั้งวันใบชาดูคลิปทำอาหารไปยี่สิบคลิป วิธีพับผ้า แต่งหน้า ทำผม วิธีมัดใจสามี วิธีทำปิ่นโตให้ลูกไปโรงเรียน หันกลับมามองอีกทีเธอก็เผยยิ้มแฉ่งให้เขา จากนั้นก็ใช้ความรู้ที่เรียนมาสดๆร้อนๆเปิดถุงที่เขาซื้อมา แยกผลไม้ไปไว้ในซิงค์ ส่วนนมน้ำดื่มต่างๆจัดใส่ตู้เย็น “ในนั้นบอกวิธีล้างผลไม้มาด้วยค่ะคุณหมอ” เขาวางไอแพดลง แล้วเดินมาหาเธอ “ก็ดี ฉันไม่มีเวลาสอน” บางอย่างก็เรียนรู้เร็ว บางอย่างก็เบลอ แต่มาถึงขนาดนี้ได้และแข็งแรงก็ดีแค่ไหน เขายืนมองใบชาล้างผลไม้ และคิดถึงเรื่องวันนี้ไปด้วย “รู้จักคนชื่อมลกับชัญญ่าไหม?” มือที่ล้างผลไม้อยู่ชะงัก ใบชาเงยขึ้นมองหน้าเขา “ใครเหรอคะ ไม่รู้จักค่ะ” “สองคนนี้เป็นเพื่อนของเธอ” พอเห็นว่าใบชาคิดวิเคราะห์ได้ เขาก็เริ่มทยอยป้อนข้อมูล เผื่อว่าสักวันหนึ่งข้อมูลพวกนี้จะเป็นตัวกระตุ้นให้ความทรงจำเธอกลับมา “อ๋อ แล้วยังไงคะ... พวกเขาดีกับใบชาไหม” “ฉันไม่แน่ใจ กำลังให้คนตามดูอยู่ เธออยากเจอไหม?” ใบชาส่ายหน้าทันที “ไม่อยากเจอค่ะ” “ทำไม ไม่อยากจำได้?” เธอนิ่งไปและยืนเงียบอยู่สักพัก หมอปรินซ์พยายามสังเกตแววตาที่เหม่อลอยคู่นั้น แต่กลับไม่เจออะไรในแววตาของเธอ มันว่างเปล่าจริงๆ ว่างเปล่าเหมือนคนไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรทั้งนั้น จนกระทั่งเธอพูดขึ้นมา... “ในความรู้สึก ใบชาไม่อยากเจอใคร ไม่อยากไปไหน ไม่อยากรู้จักใครอีกแล้ว อยากให้โลกนี้มีคุณหมอคนเดียว” แววตาที่ว่างเปล่าคู่นั้นแปรเปลี่ยนเมื่อย้ายมามองหน้าเขา เธอมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมาย และที่สำคัญยังเดินอ้อมออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ แล้วค่อยๆยกแขนสวมกอดเขาไว้ “คุณหมออย่าทิ้งใบชานะคะ” เขายืนนิ่ง ไม่สวมกอดกลับ ปล่อยให้เธอกอดอยู่แบบนั้นและแค่หลุบตาลงมอง “แต่สำหรับฉันเธอก็แค่หนูทดลอง” ใบชาช้อนตาขึ้นมอง “ก็เป็นไงคะ” “สักวันนึงถ้าการทดลองจบ เธอใช้ชีวิตเองได้ หรือจำอะไรต่างๆได้ ฉันก็ต้องส่งเธอออกไปใช้ชีวิตเอง” เธอสวมกอดเขาแน่นขึ้น “ไม่ไปค่ะ” “....” “ใบชาจะอยู่ที่นี่ ให้ทำอะไรเป็นอะไรจะเป็นหมด” เขากัดฟันเล็กน้อย แอบรำคาญใจที่เธองอแง “เธอไม่คิดว่าฉันจะมีลูกมีเมียรึไง” “ใบชาเป็นลูกเป็นเมียให้เอง” ไปกันใหญ่ หมอปรินซ์เริ่มอึดอัดเขาจึงแกะแขนเธอออกไป แต่ใบชาก็ยังส่งมือมาเกาะแขนไว้อีก แล้วเธอก็ดึงเขาไปที่หลังเคาน์เตอร์ “ทำอาหารกันค่ะ จะได้อาบน้ำแล้วทำแบบนั้นกัน” จะหันไปดุเธอก็ไม่ฟัง รีบชวนเขาคุยเรื่องมื้อค่ำและล้างผลไม้จนเสร็จ วันนี้หมอปรินซ์ทำสเต็กเนื้อราดซอสเกรวี่สองที่กับซีซ่าสลัด ใบชายืนเป็นลูกมือทำตาแป๋ว บ้างก็ยิ้มหวานเวลามองหน้าหล่อๆของเขา แต่เมื่อเขาราดซอสเกรวี่ลงเนื้อในจานเท่านั้น คนยืนคอยก็ตื่นเต้นกับความน่ากิน เธอใช้นิ้วชี้จิ้มซอสขึ้นมาทันที “อย่า มันร้อน” เขาหันมาดุ นิ้วชี้นั้นเลยยังไม่ทันเอาเข้าปาก “อยากชิมค่ะ” “คราวหลังใช้ช้อน” “คราวหลัง? อ้อ แสดงว่าตอนนี้ชิมได้” พูดจบก็ยกนิ้วชี้ไปดูด... คนที่เพิ่งดุถึงกับเผลอจ้องไปที่ริมฝีปากและปลายนิ้วของเธออย่างลืมตัว เขาเป็นคนจินตนาการหมกมุ่นตั้งแต่เมื่อไหร่ แค่เห็นเธอดูดนิ้วก็อยากจะ... ป้อนให้อม “อร่อยมากค่ะ คุณหมอชิมๆ” นิ้วชี้ที่เธอเพิ่งดูดจิ้มซอสเกรวี่ขึ้นมาใหม่แล้วยื่นมาตรงหน้าเขา หมอปรินซ์หันทั้งตัวไปมองหน้าใบชา ความรู้สึกที่ซ่อนภายในทำให้ไม่อาจปฏิเสธสิ่งตรงหน้า เธอดูด เขาจะเลีย... เขาจับมือเธอไว้แล้วก้มลง จากนั้นใช้ลิ้นเลียช้าๆวนตรงปลายนิ้ว เจ้าของนิ้วแก้มร้อนผ่าวเมื่อสบตากับนัยน์ตาคู่สวย ลุ่มหลงดำดิ่งเข้าไปในดวงตานิ่งลึกที่กำลังมีแรงดึงดูดมากขึ้นเรื่อยๆ ใบชาคอแห้ง มีนกเป็นร้อยๆตัวบินวนในท้อง ไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง แต่รู้ว่าข้างล่างมันเริ่มแฉะ “คะ คุณหมอคะ” เขาปล่อยมือเธอทันที “มีอะไร” “ใบชารู้สึกว่าข้างล่างมันเปียกๆ...” ก่อนหน้านี้เขาบอกว่ามีอาการอะไรให้บอก เธอก็บอกหมดไม่มีกั๊ก หมอปรินซ์ตกอยู่ในความเงียบไปชั่วขณะ เธอมีอารมณ์แบบนี้เขาต้องทำยังไง ปล่อยไป หรือสนองให้? หรือสอนให้รู้จักช่วยตัวเอง “เปียกมากไหม” “เปียกนิดๆ แล้วรู้สึกวูบวาบ คุณหมอช่วยจับและทำเหมือนเมื่อคืนได้ไหมคะ” ตรงประเด็น อดทนไว้ นี่คือคนไข้อย่าเอาเปรียบเธอมากไปกว่านี้ เขาบอกตัวเองแล้วตัดใจหันไปยกจานสเต็กเดินหนีใบชาไปที่โต๊ะอาหาร จากนั้นไปคว้าไวน์กับแก้วมารินดื่มดับความร้อนรุ่ม ตอนนี้ให้เลือดสูบฉีดไปอย่างอื่นเถอะ อย่าวกวนที่ของกลางหว่างขาเลย มันจะเอาไม่อยู่และจะเอาไม่หยุด “ไม่ได้เหรอคะ” เธอยังตามมาถามเอาคำตอบ “กินสเต็กก่อน เดี๋ยวเย็น” สุดท้ายเธอก็ยอมนั่งลง หมอปรินซ์เลยเลื่อนเก้าอี้นั่งลงฝั่งตรงข้ามยกไวน์ดื่มและมองเธอไปด้วย เพราะใบชาเริ่มลงมือกินแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็หั่นชิ้นเนื้อไม่ขาด “ตัดไม่ขาดค่ะ” “ลงน้ำหนักมืออีก” เธอทำตามที่เขาบอกก็ทำได้ คนตัวเล็กใช้ส้อมจิ้มเนื้อที่ตัดได้จิ้มกับซอสเกรวี่จนฉ่ำแล้วเอาเข้าปาก แต่เธอจิ้มมากไป น้ำซอสจึงหยดแหมะลงที่เสื้อตรงเนินอกพอดี สายตานิ่งเรียบกดมองตาม ใบชาจึงใช้นิ้วปาดแล้วดูดนิ้วเสียงดัง...จ๊วบ เธอไม่รู้ตัวว่าทำแบบนั้นกำลังทำให้ความอดทนหมอตรงหน้าต่ำลง หมอปรินซ์กัดฟันเล็กน้อย และเอ่ยออกมาเสียงลอดไรฟัน “เลิกดูดนิ้วสักที” “ใบชาไม่ได้ดูดนิ้วคุณหมอนี่คะ อีกอย่างซอสอร่อยคุณหมอเก่งจัง” “ฉันซื้อสำเร็จรูป ไม่ว่างพอมานั่งทำซอสให้เธอหรอก” “ซื้อสำเร็จรูปก็ดีค่ะ เป็นสามีที่น่ารักมาก^^” อยากให้เขาเป็นผัวซะจริง หมอปรินซ์ลงมือกินสเต็กบ้าง วันนี้เขาจะรีบเข้าห้องแล็บไปบันทึกผลการทดลองจะได้เลิกว้าวุ่นกับผู้หญิงคนนี้ แต่ใบชาก็มิวายพูดเรื่องนั้นขึ้นมาอีก “กินเสร็จเราทำแบบนั้นกันนะคะ ใบชาอยากทำจัง” มีดที่หันสเต็กอยู่ชะงัก ผู้หญิงคนนี้คงเป็นคนเซ็กซ์จัด... เธอดูชอบสิ่งนั้นจนเวลาพูดตาเป็นประกายขึ้นมาวิบวับ “แบบนั้นเธอก็ทำเองได้” “จริงเหรอคะ แต่อยากให้คุณหมอทำให้ค่ะ” “ฉันไม่อยากทำอะไรมากไปกว่านี้ เกิดความจำเธอกลับมาเธอจะเสียใจทีหลัง” “มีมากกว่านั้นอีกเหรอคะ” ตาใบชาเบิกโตขึ้น ไม่สนใจเรื่องเสียใจทีหลังสักนิด หมอปรินซ์เริ่มหูร้อนเขาไม่เคยนั่งคุยเรื่องใต้สะดือกับใครมาก่อน ยกเว้นคนไข้ที่โดนล่วงละเมิด แต่ความรู้สึกก็ต่างกันมาก “มี” “ใบชาอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง” “....” “มากกว่านั้น ก็ต้องเสียวมากขึ้นใช่ไหมคะ” “คงงั้น” เธอเท้าแขนกับโต๊ะแล้วยิ้มให้เขา ดวงตาใสซื่อแอบมีแววอ้อนฉายออกมา “คุณหมอทำให้ใบชาได้ไหม...” ความอดทนของเขาหายวับไปกับตา กัดฟันมองหน้าใบชาเรียกหาความยับยั้งชั่งใจ แต่มันคงเตลิดไปไกลแล้ว ก่อนสุดท้ายจะตัดสินใจพูดบางอย่าง ที่มันอาจจะเป็นการยืนยันความสมัครใจจากเธอ “ฉันจะให้เธอดูเอกสารการทดลอง ในนั้นมีสมมุติฐานหนึ่งที่ฉันกำลังหาคำตอบ...” ใบชายิ้มกว้างกว่าเดิม “อะไรเหรอคะ^^” “อารมณ์ทางเพศของเธอ และเธอจะสามารถมีเซ็กซ์ มีลูกได้เหมือนคนปกติไหม?” เธอพยักหน้าเบาๆ และมองตาเขากลับ “ค่ะ ถ้างั้น...คุณหมอก็ลองดูสิคะ” “...” “ใบชายอมทุกอย่าง ขอแค่คนคนนั้นเป็นคุณหมอ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more