Andrea’s POV
Labis na kaba ang aking nararamdaman sa puntong ito. Kaba na hindi ko naman maipaliwanag. Ang maitim na paligid ang bumabalot sa aking mundo. Gusto kong makawala pero hindi ko naman magawa. Hindi ko magawang kumawala sa kakaibang pakiramdam na ito. Gusto kong sumigaw pero walang boses ang lumalabas sa aking bibig.
Napatuloy na lang ako sa paghakbang kahit na hindi ko naman alam kung saan patungo ang daang tinatahak ko ngayon. Tanging ang madilim na paligid ang nakikita ng dalawa kong mga mata.
Lumipas ang ilang minuto at dahan-dahan kong naririnig ang isang boses lalaking nanghihingi ng tulong. Boses na alam kong pamilyar na pamilyar sa akin. Kaagad akong naalerto lalo pa at habang lumilipas ang ilang segundo ay dahan-dahang naging malinaw sa aking mga tainga ang
