7 ดูน่ารักดี

1621 Words

“แล้วสรุปจะพาไปไหม ถ้าไม่พาไปก็เอากุญแจรถมา ฉันไปเองก็ได้” คูเปอร์ทำหน้าเซ็ง เธอนี่มันเกิดมาเพื่อเป็นเจ้ากรรมนายเวรเขารึไง เขาไม่พูดอะไรต่อ เดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกจากห้องไปเงียบๆ “ฮึ่ย!!จะเรียกซักคำก็ไม่มี” แอลลี่หน้ามุ่ย เดินกระแทกเท้าตามเขาไปตึงตัง ปึ้ง!! พอขึ้นมาบนรถก็ต่างคนต่างเงียบ แอลลี่นั่งกอดอก แล้วมองไปอีกทาง “คาดเข็มขัดสิแม่คุ๊ณ จะนั่งนิ่งเป็นรูปปั้นอีกนานมั้ย แล้วก็ช่วยทำเบาๆด้วย ห้ามรถฉันเป็นรอยแม้แต่นิดเดียว” “เฮ้ย!!” แอลลี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วหยิบเบลท์มาคาด ไม่นานเท่าไหร่ คูเปอร์ก็เบรกเบาๆก่อนจะเลี้ยวรถเข้าข้างทาง ร้านอาหารตามสั่งริมทางเล็กๆ ที่มีโต๊ะพลาสติกเรียงรายอยู่ใต้เพิงไม้ไผ่ บรรยากาศบ้านๆที่เธอไม่คิดว่าคนแบบเขาจะเข้ามานั่งกินด้วยซ้ำ “ลงไป” เขาพูดเรียบๆแล้วดับเครื่อง “หืม”แอลลี่เลิกคิ้ว “ร้านข้าว ไม่ใช่คาเฟ่อย่างที่เธอชอบ แต่ก็อร่อยดี อยากกินก็กิน ไม่อยากกินก็นั่งรอในรถ” พูดจบก็เปิดประตูลงไปทันที แอลลี่เม้มปากแน่น ก่อนจะถอนหายใจ แล้วเปิดประตูรถตามลงไปอย่างไม่เต็มใจ และเดินตามเขาไปเงียบๆ ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับเขา เขาหยิบเมนูพลิกไปมา แต่ไม่สนใจจะยื่นให้เธอ “ไม่คิดจะถามเลยเหรอว่าฉันอยากกินอะไร” “สั่งเองดิ โตแล้วไม่ใช่เหรอ” แอลลี่ทำหน้างอ หันไปสั่งข้าวผัดไข่กับลุงเจ้าของร้าน แล้วนั่งกอดอกเอียงตัวหนีไปอีกทาง มองอย่างอื่นยังสบายตากว่ามองหน้าเขาซะอีก ต่างคนก็ต่างไม่สนใจกัน จนอาหารมาเสิร์ฟแอลลี่ก็ยิ้มดีใจ “ได้แล้วครับหนูคนสวย ” “ ขอบคุณนะคะคุณลุง” เธอพูดในแบบของเธอ ไม่ได้เหวี่ยงวีนเหมือนที่พูดกับเขาสักนิด “หึ” คูเปอร์หัวเราะในลำคอ เวลาพูดแบบนี้ก็ดูน่ารักดี “ชิ!!หัวเราะอะไรกินไปเลยนะ” เธอบ่นเบาๆแล้วก้มหน้าก้มตาโซ้ยข้าวผัดจนหมดเกลี้ยง ก่อนมองไปที่จานข้าวของคูเปอร์ “ของพี่อร่อยป่ะ ขอชิมบ้างดิ” ไม่รอให้เขาอนุญาต เธอก็ยื่นช้อนมาตักชิ้นหมูกรอบเขาไปกินหน้าตาเฉย ก่อนจะเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย “เอาไปหมดจานเลยไหมละ” เขาพูดประชด “พี่อิ่มแล้วเหรอ เอามาดิเดี๋ยวกินเอง เสียดายของแย่เลย” มือเล็กดึงจานข้าวเขาไปกินหน้าตาเฉย คูเปอร์ได้แต่มองนิ่งๆมือหนายังถือช้อนกับส้อมอยู่เลย “ คุณลุงคะคิดเงินด้วยค่ะ” เมื่อกินอิ่มแอลลี่ก็เรียกคุณลุงมาเก็บเงิน คูเปอร์นั่งเงียบไถมือถือไปเรื่อย “100พอดีครับ” แอลลี่พยักหน้ารีบหากระเป๋าตังตัวเอง ก่อนจะต้องตาโตเมื่อเธอรีบจนลืมหยิบกระเป๋าตัง แม้กระทั่งมือถือก็ลืม “เอ่อ!! แป๊บนะคะคุณลุง” เธอบอกลุงเสียงเบาหน้าเจื่อนเล็กน้อย “พี่!!จ่ายค่าข้าวหน่อยสิ ฉันลืมกระเป๋าตังค์อะ” เขาไม่ได้ตอบอะไรแต่ควักกระเป๋าตังแล้วหยิบแบงค์ร้อยส่งให้ลุง “ขอบคุณนะครับ นี่แฟนเหรอพ่อหนุ่ม” แอลลี่ตาโตกับคำถามของลุง รีบโบกมือสองข้างอย่างเร็ว “ไม่ใช่ค่ะลุง ไม่ใช่ๆ” เธอรีบปฏิเสธ ไม่ยอมให้ใครเข้าใจผิดความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพี่คูเปอร์แน่นอน “ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องเขินลุงหรอก วัยรุ่นก็แบบนี้แหละ คบกันแต่ไม่ชอบบอกความสัมพันธ์ ” พูดเสร็จลุงก็เดินกลับเข้าร้านไป ไม่ฟังเธออธิบายอะไรเลย “ เห็นคนอื่นเข้าใจผิด พี่ก็น่าจะพูดอะไรบ้างนะ” และเธอก็หันกลับมาต่อว่าให้เขา ที่ไม่ช่วยอธิบายอะไรเลย นั่งเงียบอยู่นั่นแหละ “ จำเป็นด้วยหรอ ลุงพูดไปยังงั้นแหละ ใครก็ดูออกว่าฉันกับเธอไม่มีทางเป็นแบบนั้นได้” แอลลี่อ้าปากหวอ นี่เขาดูถูกเธอเกินไปแล้วนะ “ พี่หมายความว่าฉันไม่เหมาะสมกับพี่งั้นหรอ ได้!! คอยดูเถอะ ฉันจะหาแฟนหล่อๆรวยๆมากระแทกหน้าพี่ให้ได้ คอยดู” พูดจบก็เดินสะบัดก้นหนีเขาไปที่รถ บรรยากาศในรถเงียบลงอีกครั้ง คูเปอร์ขับไปเงียบๆสายตายังจับจ้องที่ถนน “ พาไปซื้อชุดนักศึกษาด้วย” เธอบอกเขาเสียงห้วน ต่อให้ไม่อยากพูดกับเขายังไงก็ต้องพูดอยู่ดี คูเปอร์ไม่ตอบอะไรแต่พาเธอขับรถมาแถวหน้ามอ ที่มีร้านขายชุดนักศึกษาเรียงรายกันอยู่หลายร้าน “ ไปซื้อเอง ฉันจะรออยู่ในรถ” แอลลี่เลิกคิ้ว ก่อนแบมือไปตรงหน้าเขา “อะไร” คูเปอร์มองมือเล็ก แล้วมองหน้ากวนๆของเธอ “ ก็เอาเงินมาสิ่ ก็บอกอยู่ว่าไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มา แล้วจะให้เอาเงินที่ไหนจ่ายค่าชุดล่ะ” “ ทีหลังทำอะไรก็รอบคอบหน่อย” เขาบ่นพร้อมควักกระเป๋าตังค์ออกมา “ นี่มันความผิดพี่นะ ฉันก็รีบตามพี่นั่นแหละ และอีกอย่างแค่ยืม ไม่ได้ขอเฉยๆซักหน่อย” คูเปอร์มองหน้ายัยปากดีอย่างเหนื่อยหน่าย แต่ก็ยื่นบัตรให้ ปล่อยให้เธอลงไปหาซื้อชุด ส่วนเขานั่งรอในรถ แอลลี่หายไปเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนกลับมาที่รถพร้อมของพะรุงพะรังในมือ “ เปิดรถให้หน่อย” เสียงหวานตะโกนบอก กรอบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ คูเปอร์เปิดท้ายรถให้แต่ไม่เดินลงไป ปล่อยให้เธอทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ปึ้ง “โอ้ยร้อน เร่งแอร์หน่อยสิ” มือเล็กเอื้อมจะไปเร่งแอร์ “หยุด ไม่ต้องแตะเดี๋ยวเร่งให้เอง” แอลลี่หน้ามุ่ย “ นู่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา” เธอบ่นอุบอิบให้เขา “ เอาบัตรคืนมาด้วย ใช้หมดไปเท่าไหร่ ”เธอรีบหยิบบัตรคืนให้เขาทันที “ไม่เยอะหรอก ก็บอกอยู่ว่าเดี๋ยวคืน เดี๋ยวคืน” เธอหน้าหงิกบ่นให้เขาไปเรื่อย “เอ้า!!แล้วจะพาไปไหนเนี่ย” ถ้าจำไม่ผิด คอนโดเขาต้องเลี้ยวซอยนี้ไม่ใช่หรอ แล้วอีตาบ้านี่จะพาเธอไปไหน “ เงียบไปเถอะเดี๋ยวก็รู้เองแหละ” แล้วเธอพูดอะไรได้บ้าง แอลลี่นั่งเงียบมองวิวข้างทางไปเรื่อย ผ่านไปซักพักใหญ่ๆรถก็ขับเข้ามาจอดที่บ้านหลังใหญ่ ที่เธอเคยมาหลายครั้ง “ ทำไมไม่บอกว่าจะพามาหาคุณป้ากับคุณลุง จะได้เอาชามาฝากคุณป้ากับคุณลุงด้วย ” ปากเล็กคลี่ยิ้มดีใจ รีบปลดเข็มขัดแล้วเร่งลงจากรถ “คุณป้า สวัสดีค่า!!~~” แอลลี่สวัสดีเสียงหวาน รีบวิ่งเข้าไปกอดผ้าแพร ป้าที่รักและเอ็นดูเธอยิ่งกว่าลูกในไส้ซะอีก “แอลลี่หลานป้า คิดถึงจังเลยลูก” ฟอด ฟอด คูเปอร์เดินตามมาทันเห็นแม่เขาทั้งกอดทั้งหอมเด็กนี่ ได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินหายเข้าไปในครัว “ป้าครับ มีอะไรกินบ้าง” พอได้ยินคำถาม ทำเอาแม่บ้านตกใจ “ว้าย!!คุณหนูของป้า ไปอดข้าวอดน้ำมาจากไหนคะเนี่ย ออกไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารเลยค่ะ เดี๋ยวป้าทำให้แป๊บเดียว ” ป้าแม่บ้านรีบบอก คูเปอร์เดินออกมานั่งรอที่โต๊ะอาหารเงียบๆ ไม่นานป้าแม่บ้านก็เอาอาหารจานด่วนมาเสิร์ฟ เป็นกระเพราหมูกรอบไข่ดาวไม่สุกมากสองฟองจุกๆ ที่แม่บ้านจะต้องทำไว้เป็นประจำ เพราะเขาชอบกินเมนูนี้มาก “ ได้แล้วค่ะ” เขานั่งทานเงียบๆ ฟังแม่กับแอลลี่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันไป “อ้าว!! คูเปอร์ ไหนน้องบอกทานข้าวมาแล้วไง ไม่อิ่มเหรอลูก” หลังจากคุยกับแอลลี่จนเพลิน แม่ก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าลูกชายตัวเองก็อยู่ด้วย “ ทานแล้วครับแต่ไม่อิ่ม มีเด็กมาแย่งกินก่อน” เขาตอบแม่แต่ไม่หันหน้าไปมอง “ เด็กที่ไหนกันมาแย่งกิน ทำไมไม่เอาเงินให้เค้าไปซื้อกินล่ะ” คูเปอร์ยิ้มมุมปาก หันกลับมองแอลลี่ที่กำลังหน้าบึ้ง “ ไม่เป็นไรครับแม่ สงสารเด็กตาดำๆ” ตอบแม่แล้วหันกลับมาทานข้าวต่อ “ คุณป้าคะ แล้วพี่พิพิมละคะอยู่บ้านรึเปล่า” แอลลี่รีบเปลี่ยนเรื่องคุย เขาหนะมันชอบกวนประสาท ใครจะรู้หละว่ายังไม่อิ่ม บอกเธอเองว่าให้เอาไปหมดจาน “ ไม่อยู่จ้ะพี่ไปทำงานที่บริษัทกับคุณลุง เย็นๆก็กลับจ้ะ เดี๋ยวหนูอยู่ทานข้าวเย็นกับป้าด้วยนะ จะได้เจอคุณลุงกับพี่พิพิมด้วย” ผ้าแพรบอกอย่างใจดี “ ได้เลยค่ะ คิดถึงพี่พิพิมกับคุณลุงจะแย่” แอลลี่พูดอย่างเอาใจ กอดป้าแพรแน่นไม่ยอมปล่อย “ไม่รู้จะโอ๋อะไรกันนักหนา มีคนให้ท้ายแบบนี้ไงถึงเอาแต่ใจ พูดอะไรนิดอะไรหน่อยก็ไม่ได้” กินข้าวเสร็จคูเปอร์ก็มานั่งลงข้างๆ แต่ก็ยังไม่วายพูดให้เธออีก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more