“แอลลี่ ทำไมโทรหาไม่รับ รู้ไหมฉันเป็นห่วงแทบแย่”
“นั่นหนะสิ ไลน์เป็นร้อยข้อความแล้วมั้ง”
พอเดินเข้ามาในห้อง อิงฟ้ากับแก้มหอมก็ถามอย่างเป็นห่วง
“พอดีฉันท้องเสียหนะ แอดมิดไป2คืน พี่ชายไม่ได้เอามือถือไปให้ ขอบใจพวกแกนะที่เป็นห่วง”
“อืม แกไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นี่งานที่ต้องทำส่งนะ
พวกฉันแล็คเชอร์ไว้ให้หมดแล้ว ”
แอลลี่พยักหน้า
“ขอบใจนะ แต่ทำไมมันเยอะแบบนี้ แล้วฉันจะทำไหวไหมเนี่ย”
พอเห็นงานที่ต้องทำ เธออยากกลับไปนอนต่อที่ห้องเลยทีเดียว ไหนบอกเรียนแค่พื้นฐานไง
ทำไมงานถึงเยอะขนาดนี้
“ ค่อยทำไปก็ได้ อาจารย์ไม่ได้เร่งส่งอะไร”
อิงฟ้าพูดเหมือนปลอบใจ
“ แต่สุดท้ายก็ต้องทำอยู่ดีป่ะ ”
ปกติไม่สบายก็เพลียมากอยู่แล้ว พอเห็นงานเพลียกว่าเดิมซะอีก
“ เออพี่วินมาถามหาแก พี่ดูเป็นห่วงแกมากเลยนะ ถามเช้าถามเย็นโคตรอบอุ่นอะ”
แก้มหอมพูดขึ้น ในขณะที่ยิ้มเขินอายแทนเพื่อน
“ เจอกันแล้วเมื่อเช้า ”
แก้มห
