“จิ๊!!ไปเลยนะ เล่นอยู่ได้”
แอลลี่จิ๊ปาก แล้วยู่จมูกอย่างหมั่นไส้ ประตูห้องนอนปิดลงแล้ว ปากเล็กก็คลี่ยิ้มมองที่ประตู
“คนบ้า ทะลึ่งที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลย”
เธอบ่นอย่างไม่จริงจัง แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัว
คืนนี้ถึงไม่ได้นอนกอด แต่เขาก็อยู่ด้วยจนดึกดื่น
เช้าวันต่อมา
ก๊อกๆๆ
“แอลลี่!!แอลลี่!!ลูก”
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ปลุกคนที่พึ่งนอนไม่กี่ชั่วโมงให้ตื่นขึ้น
แอ้ดดดด
“ห้าววววว!!!!ม๊าาาา!!!มันพึ่งกี่โมงเองคะ ”
แอลลี่เดินงัวเงียไปเปิดประตู พร้อมหาวหวอดๆเหมือนคนไม่ได้หลับได้นอน
“6โมงเช้าแล้วนะลูก ไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ไปหาลุงๆกัน วันนี้ลุงสายธารกับลุงเดย์ก็มาด้วยนะ”
จูนพูดอย่างดีใจปากเล็กยิ้มกริ่ม ไม่บ่อยนักที่จะได้นัดรวมตัวกันแบบนี้
“อืม!!งั้นหนูอาบน้ำแป๊บนะคะ”
แอลลี่หมุนตัวกลับ
“เดี๋ยว!!!แอลลี่!!!โตขนาดนี้แล้ว ลูกยังใส่เสื้อกลับด้านอีกเหรอ”
เมื่อได้ยินที่แม่ถาม แอลลี่รีบก้ม
