บทที่1-2 อาจารย์หมอวีรภัทร
1191 Words
“อืม” วีรภัทรรับคำ “งั้นก็เขียนออร์เดอร์ให้คุณพยาบาลว่าขอ ultrasound bed side (อัลตร้าซาวด์ เบด ไซด์)”
“ครับ”
วีรภัทรกล่าวถึงการทำอัลตร้าซาวด์คนไข้ด้วยการนำเครื่องอัลตร้าซาวด์มาทำที่ข้างเตียง โดยไม่ต้องส่งคนไข้ไปที่ห้องอัลตร้าซาวด์ซึ่งสำหรับโรงพยาบาลทั่วไปนั้น ห้องอัลตร้าซาวนด์จะอยู่ที่แผนกผู้ป่วยนอก
แพทย์ใช้ทุนก้มลงเขียนขยุกขยิกลงในชาร์ทคนไข้อยู่ครู่หนึ่งแล้วบอกกับพยาบาลตามราวด์ว่า
“พี่ครับ ขออัลตร้าซาวด์ เบด ไซด์ เตียงนี้หน่อยครับ”
“ได้ค่ะ สักครู่นะคะหมอ เดี๋ยวพี่ประสานงานให้”
“ครับ”
พยาบาลตามราวด์ถือชาร์ทคนไข้เข้าไปในเคาน์เตอร์เพื่อจัดการประสานงานขอเครื่องอัลตร้าซาวด์ ระหว่างรอเครื่องวีรภัทรก็พูดคุยกับแพทย์ใช้ทุนและนักศึกษาแพทย์ปีหกที่พร้อมจะเรียนรู้คนไข้เคสนี้เรื่องอาการของคนไข้ รวมถึงข้อมูลประกอบเพื่อการวินิจฉัยโรค สิบห้านาทีต่อมาเครื่องอัลตร้าซาวด์ก็มาถึง
วีรภัทรปล่อยให้แพทย์ใช้ทุนเป็นคนจัดการทำอัลตร้าซาวด์ให้คนไข้ โดยมีเขาช่วยเสริมและชี้ตำแหน่งลักษณะฝีในช่องท้องให้กับนักศึกษาแพทย์ปีหกได้เห็นเพื่อเป็นการเรียนรู้ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นว่า
“จากอัลตร้าซาวด์จะเห็นแล้วใช่ไหมว่าฝีไม่ได้มีขนาดใหญ่มากนัก”
“ครับอาจารย์”
“แล้วคุณมีแผนการรักษายังไง”
“ด้วยเคสนี้ขนาดของฝีไม่ได้ใหญ่มากนัก ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องผ่าตัดเพื่อระบายหนองออก แต่ผมจะให้แอนตี้ไบโอติก (ยาฆ่าเชื้อ) 14 วันแล้วจะติดตามผลการรักษาด้วยการส่งเอ็กซเรย์ทรวงอกและอัลตร้าซาวด์ซ้ำเพื่อดูว่าฝีหายไปหรือยัง”
“แล้วถ้าไม่หายล่ะ”
“ก็อาจจะต้องผ่าตัดเพื่อระบายหนองออกครับอาจารย์”
“อืม ถูกต้อง งั้นก็ออร์เดอร์ให้คุณพยาบาลนำแอนตี้ไบโอติกมาให้คนไข้ และก็บอกคุณพยาบาลด้วยว่าเคสนี้ผมจะเป็นเจ้าของไข้ร่วมกับหมอเหม็ด”
“ได้ครับอาจารย์”
แพทย์ใช้ทุนรับคำวีรภัทรก็เดินออกจากวอร์ดปล่อยให้แพทย์ใช้ทุนจัดการต่อ ร่างสูงสาวเท้ามุ่งหน้าไปที่โรงอาหารของโรงพยาบาล ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงเศษ ได้เวลาที่ต้องหาอาหารลงท้องสักทีเพราะช่วงบ่ายเขาต้องออกตรวจคนไข้ที่แผนกผู้ป่วยนอก
ระหว่างที่วีรภัทรต่อแถวซื้ออาหารเหลืออีกสามคนจะถึงคิว เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ที่ใส่ไว้ในเสื้อกาวน์ของเขาก็ดังขึ้นเสียก่อน แพทย์หนุ่มหยิบมันออกมาแล้วกดรับสาย
“ว่าไง”
“หมอภัทรคุณพักหรือยังครับ มากินข้าวกับผมไหม”
ปลายสายคือวินธัย หนึ่งในเพื่อนสนิทของวีรภัทรซึ่งเป็นอาจารย์แพทย์แผนกออร์โธปิดิกส์หรือแผนกศัลยกรรมกระดูกที่มักจะเรียกกันสั้นๆ ว่าหมอออร์โธ
“ฉันกำลังต่อแถวซื้อข้าวอยู่ นายอยู่ไหน”
“ผมอยู่ร้านข้าวหน้าโรงพยาบาลมากินด้วยกันสิ เดี๋ยวผมสั่งไว้รอ เอากระเพราหมูกรอบเหมือนเดิมใช่ไหม”
“อืม เดี๋ยวฉันไป เจอกัน”
“ครับ”
วีรภัทรยัดโทรศัพท์กลับเข้าไปในเสื้อกาวน์ แพทย์หนุ่มขยับเท้าออกจากแถวที่กำลังเข้าคิวรอซื้ออาหารแล้วเปลี่ยนเส้นทางมุ่งหน้าไปร้านข้าวที่วินธัยรออยู่แทน
“คนไข้อะเรสท์*!”
เสียงตะโกนของพยาบาลหัวหน้าเวรทำให้ภัคร์พิมลกับเพื่อนร่วมงานอีกสองคนที่กำลังกินข้าวอยู่ในห้องพักต้องวางช้อนในมือลง กันตาพยาบาลวัยสามสิบห้าปีรีบเคี้ยวข้าวแล้วกลืนลงคอก่อนจะคว้าน้ำขึ้นดื่มอย่างลวกๆ พอไม่ให้ข้าวติดคอแล้วรีบก้าวออกจากห้องไป ชยุดาพยาบาลวัยสามสิบสามปีก็ทำแบบเดียวกับพยาบาลรุ่นพี่ ส่วนภัคร์พิมลนั้นก็รีบกลืนข้าวลงคอ ยกน้ำขึ้นดื่มๆ อย่างลวกๆ ไม่ต่างพยาบาลรุ่นพี่อีกสองคนที่ออกจากห้องพักไปเรียบร้อยแล้ว แล้วรีบวิ่งตามออกไปอดจะโอดครวญในใจไม่ได้ว่า
‘พักเต็มชั่วโมงไม่มีอยู่จริง’
ภัคร์พิมลทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ในห้องพักอย่างหมดแรง รวมถึงกันตากับชยุดาด้วยหลังจากที่ช่วยกันซีพีอาร์(CPR)* คนไข้ นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง พยาบาลอย่างพวกเธอไม่ค่อยได้มีเวลาพักเต็มชั่วโมงนัก หากมีเรื่องเร่งด่วนแทรกเข้ามาอย่างเช่นเรื่องที่คนไข้มีภาวะหัวใจหยุดเต้นที่จำเป็นต้องใช้พยาบาลฟูลทีม จริงอยู่ที่มีการสับเปลี่ยนกันดูแลผู้ป่วยในระหว่างที่มีคนพัก แต่การที่ทีมร้องขอความช่วยเหลือและทราบว่าคนไข้กำลังเกิดปัญหาไม่มีพยาบาลคนไหนหรอกที่จะนิ่งดูดายได้ นั่นแสดงถึงความมีนำใจระหว่างเพื่อนร่วมงาน และคงไม่มีใครจะกินข้าวลงเมื่อได้ยืนว่ามีคนไข้เกิดภาวะหัวใจหยุดเต้น
ช่วยคนไข้ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน
“มีใครจะกินข้าวต่อไหม”
กันตาถามขึ้นตอนที่เธอดูดน้ำในขวดจนพร่องไปครึ่งหนึ่ง ก่อนจะจัดการยัดขวดน้ำใส่ตู้เย็นไว้ตามเดิม ชยุดาเป็นคนแรกที่สั่นหน้าปฏิเสธรัวๆ
“ดากินไม่ลงแล้วค่ะพี่ตา ตอนนี้มันจุกไปหมด”
ชยุดาโอดครวญเพราะก่อนหน้านี้ทุ่มเทแรงในการช่วยเหลือคนไข้ไปไม่น้อย โดยเฉพาะตอนที่ออกแรงกดหน้าอกเพื่อนวดหัวใจคนไข้นั้นต้องใช้แรงไปไม่น้อยเลย
“แต่พายน์ขอกินต่อนะคะ ถ้าไม่กินต้องวูบแน่”
ภัคร์พิมลไม่ได้พูดเปล่า หญิงสาวตักอาหารเข้าปากไปด้วย ก่อนหน้านี้เจ้าตัวเพิ่งจะกินอาหารเข้าปากไปได้ไม่กี่คำ หากตอนนี้เธอไม่จัดการเอาอาหารลงท้องมีหวังคงได้เป็นลมคาวอร์ดแน่
“แต่เป็นพายน์ก็ดีนะ กินเท่าไรก็ไม่อ้วน พี่เห็นเรากินเก่งมาก”
กันตาชื่นชมระคนอิจฉา เธออยากเป็นอย่างภัคร์พิมลบ้าง แต่ก็เข้าใจดีว่าภัคร์พิมลยังอายุน้อย หากเทียบกับเธอที่อายุเลยเลขสามมาแล้ว ระบบการเผาผลาญในร่างกายก็ค่อนข้างต่างกันมากอยู่
“แหมพี่ตาก็ทราบดีนี่คะว่าทำไมพายน์ถึงกินเท่าไรก็ไม่อ้วน”
ชยุดาหัวเราะคิกคัก ทำเอากันตาต้องขึงตาใส่แต่ก็ไม่ได้จริงจังนัก เพราะทั้งสามคนค่อนข้างสนิทสนมกันดีอยู่แล้ว
_______________________________
*arrest (อะเรสท์) ในที่นี้หมายถึง cardiac arrest ซึ่งก็คือภาวะที่หัวใจหยุดเต้น ผู้ปฏิบัติงานโดยเฉพาะแพทย์และพยาบาลมักจะพูดสั้นๆ ว่า คนไข้อะเรสท์ ซึ่งหมายถึงผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นต้องทำการซีพีอาร์ (CPR)
_______________________________
* CPR (Cardiopulmonary Resuscitation) คือ ปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพด้วยวิธีปั๊มหัวใจ
- Writer
