บทที่8-2สู้ไม่ถอย

1086 Words

ภัคร์พิมลไม่อาจละสายตาจากคนตรงหน้าได้เลย ยิ่งได้มีโอกาสจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของวีรภัทรแบบซึ่งๆ หน้าเช่นนี้ หญิงสาวก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ วีรภัทรมีใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับประติมากรรมชั้นเยี่ยมที่มีคนจงใจเสกสรรค์ปั้นแต่ง คิ้วดกหนารับกับดวงตาเรียวรี จมูกของเขาเป็นสันนูนเด่นชัด และริมฝีปากที่ค่อนบางกว่าริมฝีปากของชายหนุ่มทั่วไปเป็นสีแดงสดอย่างเป็นธรรมชาติ เส้นผมดกดำตัดสั้นปกคลุมศีรษะนั้นดูสะอาดสะอ้าน เมื่อวานเธอว่าเขาก็หล่อมากแล้ว แต่วันนี้เขาดันหล่อมากกว่าเมื่อวานเสียอีก หล่อจนหัวใจของเธอสั่นไหวซ้ำแล้วซ้ำเล่า “พายน์” “คะ” เหมือนภัคร์พิมลเพิ่งจะรู้ตัวว่าจับจ้องสายตาอยู่บนใบหน้าหล่อเหลานานเกินไปก็ตอนที่เขาเรียกชื่อของเธอ หญิงสาวเก้อเขินนิดๆ ตอนที่ถูกอีกฝ่ายถาม “จ้องหน้าผมขนาดนั้นมีอะไรหรือเปล่า” “เปล่าค่ะ” “งั้นก็ดี ผมไม่อยากให้เราไม่ต้องเกร็งเวลาอยู่ด้วยกันเพราะมัน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD