ปลายปากกาจากมือของภัคร์พิมลจรดลงบนกระดาษแผ่นนั้นก่อนที่หญิงสาวจะเลื่อนมันไปตรงหน้าวีรภัทร แพทย์หนุ่มเองก็หยิบปากกาด้ามนั้นขึ้นมาก่อนจะจรดปลายปากกาลงไปบนกระดาษแผ่นเดียวกัน
“สัญญาของเราเรียบร้อยแล้ว คราวนี้ก็ถึงเวลาที่เราต้องทำความรู้จักกันให้มากขึ้นและผมต้องขอโทษด้วยที่มันดูเร่งด่วนไปสักหน่อย บอกตรงๆ ว่าเพราะผมไม่อยากถูกคุณแม่จับแต่งงาน”
“พายน์เข้าใจค่ะ” ภัคร์พิมลพยักหน้าหงึกๆ
“เราจะคุยกันแบบคล้ายๆ กำลังเล่นเกมก็ได้ แบบผลัดกันถามผลัดกันตอบคุณโอเคไหม”
“โอเคค่ะ”
“งั้นผมจะถามก่อนนะ” ภัคร์พิมลพยักหน้ารับ “ครอบครัวคุณมีกี่คน”
“เมื่อก่อนมีสองคนค่ะ แต่ตอนนี้เหลือพายน์คนเดียว แม่เสียไปแล้ว พายน์ไม่มีพ่อ เพราะตั้งแต่เกิดมาพายน์ยังไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลยค่ะ”
“ขอโทษที” ได้ยินคำตอบแบบนั้นวีรภัทรก็รู้สึกผิดขึ้นมานิดหน่อย หากแต่ภัคร์พิมลส่ายหน้าน้อยๆ เชิงบอกว่าไม่เป็นไร วีรภัทรจึงเล่าเรื่องของตัวเองใ
