Suntok sa buwan ang kahilingan na sana ay nakaligtas si Phoenix mula sa aksidenteng iyon, nasa sana ay buhay siya, na sana ay bumalik ang asawa ko, at hindi ako makapaniwala na nasa labas siya ngayon ng sasakyan ko at galit na kumakatok sa bintana.
Kasabay nang pagkatok niya ay ang tahimik na pag-iyak ko sa loob ng kotse. I covered my mouth with my both hands to suppressed my sobs. Nakatingin lang ako sa labas habang nandoon ang asawa ko na nakakunot ang noo at tila nauubusan na ng pasensya. Pasalamat na lang ako na tinted ang kotse kaya hindi niya ako kita rito sa loob.
He is alive. Buhay ang asawa ko.
Lord, thank you at sorry po kung sa loob ng apat na taon ay nagawa ko rin kayong sisihin sa mga nangyari sa pamilya ko. Sa sobrang sakit na nararamdaman ko ay lumalabo ang pang-unawa
