“คุณขัตติยาโกหกเหรอคะ”
“พี่ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาพูดกับพี่ชายเขาว่ายังไงบ้าง” นำทัพไม่รู้จริงๆ ว่าขัตติยาไปพูดอะไรกับพี่ชายของตัวเอง แต่อาการของหล่อนคือลุ่มหลงเขาขนาดหนักนั้น ใครๆ ก็เห็น แม้แต่โกไข่ยังเคยออกปาก ซึ่งเขาก็พยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ความสนิทสนมมากนัก
“ตอนนี้พี่ไม่ได้ห่วงตัวเอง แต่ห่วงข้าวหอม ไอ้เขตรัฐเป็นคนอันตรายที่ข้าวหอมไม่ควรเข้าใกล้” นำทัพบอกหญิงสาวอย่างเป็นกังวล เขาไม่ได้กลัวแต่เขาไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนเรื่องก่อนๆ ที่เกิดขึ้น
“ข้าวหอมจะระวังตัวเอง ดูแลตัวเองค่ะ ไม่ออกไปไหนมาไหนคนเดียว พี่ใหญ่ไม่ต้องห่วงนะคะ” เธอบีบมือเขาเบาๆ พูดให้สบายใจ นำทัพก็ยังกังวลอยู่ แต่รัตนปาตีไม่เถียงหรืออวดตัวว่าเก่ง ดูแลตัวเองได้ เขาก็เบาใจว่าเธอไม่ประมาท และไม่ทำให้เขาต้องกังวลใจไปมากกว่านี้
“กลับกันมาแล้วเหรอ เหนื่อยไหมจ๊ะ วันนี้แม่ให้คนเตรียมกับข้าวเอาไว้เยอะแยะเลย” คุณจรรยารับไห
