คิดแล้วก็ขำจริงๆ
ไม่รู้ว่าเรื่องราวมันมาอยู่จุดนี้ได้ยังไงกัน คนสองคนที่ไม่ชอบการผูกมัด คนสองคนที่ผ่านการมีเซ็กซ์มาอย่างเชี่ยวชาญ
“เดี๋ยวมีคนเห็น อ๊า”
บลูตัวสั่นสะท้าน จิกเล็บเข้ากับลาดไหล่กว้างยามเขากระแทกท่อนลำใหญ่โตสวนขึ้นมาด้วยจังหวะหนักๆ เราหอบหายใจรินรดกันภายในรถ BMW สีเทาที่ก็ไม่ได้กว้างขนาดนั้น โรงจอดรถบ้านพี่ไฟว่างเปล่า มีแค่รถของพี่ภูเท่านั้น บรรยากาศในเวลาหกโมงเย็นกับกลิ่นฝนจางๆ พัดพาความรู้สึกบางอย่างมากระทบเราทั้งคู่
มันคงเป็นช่วงเวลานั้น… ที่คนตัวสูงกว่าเอื้อมมาปลดเข็มขัดนิรภัยให้กัน บลูลอบมองแพขนตายาวของพี่ผู้ชาย กลิ่นป่าสนเย็นๆ ที่ราวกับโอบล้อมร่างกายกันเอาไว้ แล้วจากนั้นจูบดูดดื่มก็เกิดขึ้น เขาดูดลิ้นบลูอย่างแรงเหมือนมันเขี้ยวกัน ฝังใบหน้าซุกไซ้ซอกคอ ร่างกายบลูเชื่องกับเขามาก เพียงแค่เขาจับอุ้มขึ้นมานั่งคร่อมตัก บลูก็รู้ว่าควรทำยังไงต่อ
“อา ซี๊ด คนเก่ง”
พอเป็นแฟนกันเ
