โอ้ย!! บั้นท้ายฉัน บั้นท้ายฉันเจ็บจัง ฉัน...ถูกรถชนใช่ไหม เฮ้ย! ใช่! รถชน?!!
ลูก...
“กรี๊ดดดด! ลูกลินิน ลูกลินิน ! โอ้ย~! ปวด.. “ ฉันดีดตัวขึ้นนั่งทันที ก่อนที่ความเจ็บปวดที่บั้นท้ายจะทำฉันเจ็บ..เจ็บจนตัวงอ
ลูก ลูก ฉันพยายามลูบท้องตัวเองไม่หยุด ฉันอยากรู้สึกได้ ว่าเขาไม่ได้ไปไหน เขาตัวเล็ก เล็กจนฉันไม่รู้ว่าเขา...ยังอยู่กับฉันไหม
ลูกจ๋า..ลูกยังอยู่กับแม่ใช่ไหม แม่จะทำยังไงดี แม่ถึงจะรู้ ว่าลูกยัง...ไม่ได้ไปไหน
“ลินิน...”ฉันต้องหลุดออกจากภวังค์...เมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของคนที่คุ้นเคย ก่อนที่ฉันจะเงยหน้าขึ้นมาเห็น..ทุกคน ยืนมองอยู่
“ฮึกๆ ลูกล่ะ ลูกสองคน ลูกลินินอ่ะ ฮือๆ หมอนาย ลูกหนูล่ะคะ ฮือๆ” คุณหมอน้ำแข็ง เขารีบเดินมากอดฉัน
“ลูกยังอยู่กับเรา...อย่าร้องนะ” ฉันโผกอดเขาแน่น ลูกจ๋า ขอบคุณที่อยู่กับพ่อกับแม่ ขอบคุณจริงๆ ที่ลูกยังไม่ไปไหน.. แม่ดีใจมากเลยลูก
“ขอบคุณนะคะ ฮือๆ ที่ช่วยล
