“พี่ก้องกินได้แน่นะ หวานว่าเดี๋ยวหวานไปซื้ออาหารข้างนอกมาก็ได้” เธอมองเขาที่ตักไข่เจียวใส่จานตาเขม็ง ลอบกลืนน้ำลายลงคอ
“กว่าหวานจะกลับมาพี่คงเป็นลมเสียก่อน”
ก้องทวีปใช้ช้อนปาดส่วนที่ไหม้เกรียมออกทั้งสองด้านแล้วเหลือไข่ด้านในที่ยังเป็นสีเหลืองน่ากินอยู่แล้วเอาเข้าปาก แต่คำแรกที่กินเข้าไปเขาก็ต้องสำลักออกมาทันที เพราะมันเค็มเหมือนกินเกลือเป็นกระปุก แถมเขาใช้มือดึงของแข็งบางอย่างออกมามันคือเปลือกไข่ดีๆ นี่เอง
อันดามันอุทานเอามือปิดปากตัวเอง ชายหนุ่มถอนใจรุนแรง ก่อนทั้งสองจะได้พูดอะไรกันก็มีเสียงกริ่งหน้าบ้าน หญิงสาวรู้หน้าที่ว่าวันนี้เธอต้องทำหน้าที่อันใดจึงรีบไปเปิดประตูบ้าน ปรากฏว่าคนที่มาก็คือนมทิพย์ นางมาพร้อมกับอาหารหลายอย่าง น่าอร่อยทั้งนั้น คงรู้ว่าครบกำหนดที่ทั้งสองกลับมาถึงบ้านพอดี หรือไม่ก้องทวีปก็คงโทร. ไปรายงาน
ก้องทวีปยิ้มกริ่มที่นมทิพย์มาทันก่อนที่เขาจะปวดท้องแล้วก็อาเจียนเ
