ก้องทวีปยิ้มกว้าง มองบรรยากาศรอบกายอย่างติดอกติดใจ ถ้าเขามีบ้านพักอยู่กลางธรรมชาติแบบนี้คงดีไม่น้อย
“เดินทางปลอดภัยนะหวาน พี่ก้อง”
มณีรินส่งเพื่อนขึ้นรถ โบกมือลาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มยินดีที่เพื่อนมาพัก เพราะช่วงนี้ไม่มีแขกเลย แต่เวลามีก็มากันหลายคนเป็นคณะ ทำให้ช่วยพยุงกิจการ ประคับประคองค่าใช้จ่ายภายในได้พอสมควร
“เมื่อวานวิ่งหนีเสือสนุกมากใช่ไหม”
ก้องทวีปเปรยขึ้นมาหลังจากขับรถมาได้ระยะหนึ่ง
“สะ... สนุกอะไรคะ วิ่งหนีเสือจะสนุกได้ยังไงกัน”
อันดามันขมวดคิ้ว ชักหวั่นว่าเขาจะรู้ความจริง ไม่ค่อยแน่ใจเมื่อเห็นหน้าเคร่งของเขา
ก้องทวีปขับรถเรื่อยๆ สมองครุ่นคิดถึงเมื่อเช้าตอนที่เขาตื่นขึ้นมา เขาเจอแม่บ้านของรีสอร์ท จึงถามว่าจับเสือไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหรือเป็นอะไรใช่ไหม ตอนนี้มันคงอยู่ในกรงเรียบร้อยตามลุงเสริมบอก แต่แม่บ้านทำหน้างง แถมยังถามกลับว่าเสือที่ไหน... ความจริงเลยแตก เพราะลุงเสริมคง
