ก้องทวีปไม่สนซุกไซ้ซอกคอหอมจรุงรุกเร้าจนคนใต้ร่างไม่ได้ตั้งตัว
“อือ ปล่อย ปล่อยหวานนะ”
แม้จะเคลิบเคลิ้มแต่พอนึกถึงเรื่องที่เขาคุยกับเพื่อน
“ไม้กระดาน ปากกรรไกร”
หญิงสาวก็ยกเข่าใส่สามีด้วยความโมโห
“โอ๊ย!” ก้องทวีปปล่อยร่างน้อยกุมเป้ากางเกงแน่น
อันดามันไม่ยอมง่ายๆ เหมือนเมื่อคืน เพราะคำพูดที่มันสะกิดใจเธอ รู้สึกว่าเสียหน้ายังไงบอกไม่ถูก
“สมน้ำหน้า อย่าเข้ามานะคะ ไม่งั้นหวานก้านคอแน่ คนจะจัดกระเป๋าถอยไปห่างๆ เลย”
ชายหนุ่มมองอย่างคาดโทษ ไม่เข้าใจว่าเธอเป็นอะไร ตอนแรกก็เหมือนจะยอม แต่พอสักพักก็เตะ เข่า ศอกใส่เขา งุนงงกับอาการของหญิงสาวจริงๆ หรือว่าเมื่อคืนเธอจะไม่ประทับใจ แต่ไม่น่าจะใช่... เขาไม่ได้เข้าข้างตัวเองเลยสักนิด เธอมีความสุขแถมกอดรัดครวญครางใต้ร่างเขาอย่างสุขสม แต่...ตอนนี้ดันไม่ยอมเขาอีกแล้ว ผู้หญิงนี่เข้าใจอะไรยากจริงๆ
ชายหนุ่มใบหน้าบึ้งตึงเดินกระแทกเท้าไปนอนบนเตียง ไม
