เธอยิ้มรับ เหลียวมองสามีที่มองอยู่ห่างๆ นึกขุ่นใจเหลือเกินเรื่องไม้กระดานที่เขาเรียกเธอ
“ครับ ภาพพวกนี้บางส่วนก็มีเพื่อนมาฝากขาย ไม่ได้เป็นของพี่กับก้องทั้งหมดหรอกครับ”
“ที่ร้านวาดภาพเหมือนด้วยเหรอคะ”
เธอหันไปมองภาพหนึ่งที่ตั้งโชว์อยู่ เป็นภาพผู้หญิงใบหน้าสวยหวาน วาดได้สวยมากทีเดียวและเธอคนนั้นก็คือ...เพ็ญพิชชา อดีตคนรักของก้องทวีป เธอจำได้ดี ไม่เคยลืม
“ครับ แต่นั่นฝีมือนายก้องนะครับหวาน หวานสนใจภาพไหนไหมครับ ไปดูทางโน้นกันดีกว่า”
ฐานทัพเห็นอันดามันอึ้งไปจึงชี้ชวนไปดูภาพอีกด้านหนึ่ง เขาลืมไปว่าเป็นภาพอดีตคนรักของเพื่อน แม้ก้องทวีปจะไม่อยากให้เขาพูดถึงเพ็ญพิชชา แต่ก็ยังเอาภาพหญิงสาวมาโชว์เอาไว้ ไม่ยอมให้ปลดออก ไม่ยอมเอากลับบ้าน ไม่ยอมเคลื่อนย้ายไปไหน จนเขาเดาอารมณ์ไม่ออก
“สวยมากนะคะ” อันดามันยังไม่ขยับมองภาพหญิงสาวนิ่ง
“นายก้องหายไปไหนแล้วนี่”
ฐานทัพไม่ได้ตอบรับแต่แสร้งหันไปมองเพ
