สมองของเธอพร่างพรายไปด้วยรสเสน่หาซ่านไปทั่วร่าง เมื่อค้นพบความสุขที่ควรจะได้รับ แรงกระตุกตอดรัดและน้ำหวานที่ไหลซึมออกมาชโลมแก่นกายร้อนรุ่ม ทำให้เขาเร่งขยับลำนำสวาทตามติดโหมกายสุดกำลัง
ก้องทวีปแหงนเงยใบหน้าไปด้านบนปลดปล่อยเสียงคำราม ขยับสอดประสานอีกหลายครั้งปลดปล่อยตัวตนร้อนเร้าเข้าสู่ช่อกุหลาบแสนหวาน ร่างสูงซุกซบบนร่างน้อยด้วยความสุขอิ่มเอม
“หวาน”
เขาลูบใบหน้าแดงซ่านด้วยความเสน่หา กดจุมพิตปลอบประโลมให้ร่างอรชรคลายจากความเหนื่อยล้า
“ง่วงจังค่ะ”
เธอบอกเขาเสียงแผ่ว ซุกซบร่างเข้าหาอกกว้างด้วยความสุข สัมผัสที่กอดรัดอบอุ่นอย่างประหลาด เขาไม่เหมือนก้องทวีปจิตรกรปากเสียที่เธอเกลียดหน้าเลยสักนิด
“หลับสิ พรุ่งนี้จะพาไปเยี่ยมพ่อ”
เขากระซิบเบาๆ จูบซับดวงหน้าละมุนด้วยสัมผัสทะนุถนอม กอดรัดร่างบอบบางแนบกายด้วยความหวงแหน นึกแปลกใจว่าทำไมกลับไม่ได้รู้สึกผิดที่เขามีความรู้สึกพิเศษกับคนอื่นนอกเหนื
