ตอน 4
เก่ง : กลืนน้ำลาย
"ตามต่อจากคอนโดคุณไออุ่น ผู้ชายคนนั้นส่งเธอแค่หน้าคอนโดช่วงสองทุ่ม แล้วเขาตรงไปที่ร้านอาหารแถวกลางเมือง และที่ร้านนั้น ! เก่งส่งภาพจากกล้องมือถือใหธีภัทรดู
ธีภัทร :
เขากดเลื่อนดูเคนควงแขนผู้หญิงอีกคน หญิงสาวผมยาวแต่งตัวจัด ดูหวานล้ำแต่จงใจอ้อนแอ้น พวกเขานั่งเบียดกันแนบชิด เคนเอากระเป๋าแบรนด์ให้หญิงคนนั้นเปิดดู แล้วหัวเราะกันอย่างพอใจ
เก่ง : พูดต่อ
"ผู้หญิงคนนั้นคือ น้ำฟ้า พนักงานของ SERA GROUP เหมือนกัน แต่มีวงในแจ้งว่า เขาสองคนคบกันลับๆมาเกือบสองปีแล้วครับ"
ธีภัทร :
เขาวางมืออย่างแรงบนโต๊ะ กล้ามกรามขบแน่น
"แมงดา..."
แต่ธีภัทรเขาถอนหายใจยาวแบบโล่งออก เมื่อได้ยินเก่งพูดว่า ส่งเธอแค่หน้าคอนโด ถึงแม้ที่ผ่านมาจะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ตาม
ตัดภาพไปบนคอนโดหรูของไออุ่น เธออาบน้ำเสร็จ ใบหน้าไม่มีความสุขเลย โทรศัพท์มีข้อความเข้า
📲
เคน :
"คืนนี้ไม่ว่างนะตัวเองง่วงมาก เดี๋ยงพรุ่งนี้ค่อยคุย"
ไออุ่น :
เธอมองจอมือถือ แล้วปิดมันลงเบาๆ เธอไม่ได้มีความรู้สึกอะไร นอกจากความชินชา แต่เธอก็ไม่รู้เลยว่า ความลับที่เธออดทนเก็บซ่อนไว้ จากบอสของเธอ กำลังจะถูกเปิดออกทีละหน้า โดยผู้ชายที่เธอก็เริ่ม ซ่อนไว้ในใจเช่นกัน
ไออุ่น :
เธอบ่นพึมพำคนเดียวเบาๆ
"เคนเขาต้องรู้สึกเสียใจแน่ๆ ที่รู้ว่าเราปิดบังเรื่องที่เรามีสามีในนามเอาไว้ แต่ทำไมเราไม่รู้สึกว่าเคนสำคัญในชีวิตเราเลยสักครั้งนะ หรือเราเห็นเขาเป็นเพื่อนมาตลอดตั้งแต่ต้น แต่ตอนนี้สามีในทะเบียนสมรส เขากลับมาในฐานะเจ้านายอีกด้วย จดได้ก็หย่าได้นี่น๊าไออุ่น เราไม่ได้รู้จักกันตั้งแต่แรก ไม่ได้รักกัน ถึงเราจะจำเขาได้ แต่ธีภัทรเขาจำเราไม่ได้ด้วยซ้ำ หลังจากนั้นเธอก็เอนหลังนอนลงกับที่นอน จนเผลอหลับไป กับความสับสนในใจของตัวเอง
ปิดท้ายช่างกลางดึก
📲
ธีภัทร :
เขาโทรหาคนๆ หนึ่งในเวลากลางดึก
เรย์ : เสียงปลายสายรับอย่างสบายๆ
"เฮ้ บอสใหญ่โทรมาดึกๆ มีอะไรวะ?
ธีภัทร :
เขาพูดเสียงเรียบ
"ขอเช็คชื่อพนักงานนายคนนึง ชื่อเคนภพ ณัฐธาดา"
ปลายสายเงียบไปครู่
เรย์ : "มีอะไรหรือเปล่า"
ธีภัทร :
ตัดบททันที
"แค่อยากรู้ ว่าแมงดามันทำงานให้เพื่อนฉันมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
เช้าวันต่อมา บริษัท SERA GROUP
เสียงส้นรองเท้าหนังหนักแน่น กระทบพื้นลอบบี้หรูของบริษัทดังย่านอโศก พนักงานแปลกใจจู่ๆ บอสใหญ่จาก ธีธัชกรุ๊ป ปรากฏตัวพร้อมผู้ติดตาม
"คุณธีภัทรมาเองเลยครับ"
เรย์ : เจ้าของบริษัทรีบลงมารับ
ธีภัทร :
เขาพยักหน้าเล็กน้อย
"มีเรื่องต้องคุยกัน... ส่วนตัว"
ห้องประชุมชั้น 17 ของ SERA GROUP
ธีภัทร :
พูดขึ้นโดยไม่ให้เสียเวลา
"ฉันต้องเข้าเรื่องเลย ลูกน้องนายคนหนึ่ง ชื่อเคนภพ ณัฐธาดา ฉันจะขอให้ย้ายมันออกจากโปรเจกต์ทุกตัวที่เราลงทุน"
เรย์ : เขาขมวดคิ้ว
"เรื่องส่วนตัวเหรอ?
ธีภัทร :
เขาตอบเพื่อนแบบเรียบๆ
"มันมายุ่งกับคนของฉัน ฉันไม่อยากให้มันมาอยู่ในรัศมีของเธออีกต่อไป"
เรย์ : เขาขอร้องเพื่อนในฐานะที่เคน เป็นฝ่ายบริหารงานโปรเจกต์
"มีวิธีอื่นไม่วะ เพราะตอนนี้งานมันเดินมาจะครึ่งทางแล้ว มันจะกระทบทั้งสองด้วน"
จากนั้นธีภัทร และเรย์เขาหาลือกันจนได้ทางออกที่ดีกว่าเดิม
ตัดมาที่เคนถูกเรียกเข้าห้องประชุมชั้น 17
เคน :
เขายิ้มเล็กน้อยตอนเห็นธีภัทร แต่แววตาไม่ประมาท
"บอสใหญ่มาหาผมถึงที่ แฟนผมเธอมีทำอะไรผิดอีกเหรอครับ"
ธีภัทร :
เขานั่งกอดอก พิงพนักอย่างเจ้าของเกม
"เธอไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่คนที่ผิดคือแกที่ยังกล้ายื่นข้างเธอ"
เคน :
เขาตอบเสียงนิ่ง
"ผมกับไออุ่นเราคบกันมาตั้งแต่ สมัยเรียนแล้วครับ ผมรู้ว่าเธอผูกพัน ผมเองก็รักเธอเหมือนกัน"
ธีภัทร :
เขายิ้มเย็น
"รัก? การที่แกเอาเงินจากผู้หญิงอีกคน ไปเปย์ผู้หญิงคนอื่นแล้วเรียกว่ารักเหรอ?
เคน :
เขาชะงักเล็กน้อย แต่ยังคงมีสติ
"เธอยังไม่รู้เรื่องนั้น... ใช่ไหมครับ?
ธีภัทร :
เขาปรายตามองเคนภพ อย่างไม่ปิดความรังเกียจ
"ยัง และถ้าฉันจะบอกก็ได้อยู่หรอก แต่เธอจะเจ็บกว่าการเสียผู้ชายไป โดยที่เธอไม่รู้ว่าเขาเลวแค่ไหน ฉันไม่อยากให้เธอเสียใจแบบนั้น"
เคนเริ่มแผนยื้อ....
เคน :
เขาถอนหายใจเบาๆ อย่างรู้ทันก่อนเอ่ยเสียงนุ่ม
"ถ้าคุณรักเธอจริง"
ธีภัทร :
เขาพูดเสียงเข้ม
"หุบปากอย่าพาดพิงถึงเธอๆ ไม่ใช่สิ่งของที่จะโยนไปโยนมา ฉันมาครั้งนี้แค่ไม่อยากเห็นเลขาฉันต้อง โดนผู้ชายอย่าง แกทำร้าย"
เคน : พูดต่อ
"คุณก็คงไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ทันที เหมือนกันใช่ไหมครับ"
ธีภัทร :
เขาไม่ตอบแต่แววตาเย็นลง
เคน : พูดต่อ
"ผมจะค่อยๆ ห่างออกจากเธอเอง ค่อยๆถอย ให้เธอคิดว่าผมเริ่มเปลี่ยน ไม่ใช่โดนบังคับ ไม่ใช่โดนทิ้ง จะได้ไม่เสียหน้า ไม่เสียศักดิ์ศรี แค่เวลาไม่นานเธอก็คงเริ่มเห็นเอง ว่าผมไม่ใช่คนที่เธอควรอยู่ด้วย"
ธีภัทร :
เขาหรี่ตามองคนตรงหน้านี้ไม่ใช่คนโง่ เขาเป็นงูพิษที่ใช้คำพูดลื่นไหลเพื่อยื้อเกมออกไป แต่ธีภัทรเขาย่อมฉลาดกว่าแน่นอน เพราะในห้องตั้งกล้องอัดเสียงไว้ตั้งแต่แรก ถ้ายังคงหลอกเธออีก อนาคตแกกับเมียรักแกดับวูบทั้งสองคนแน่
เคน :
ในฐานะที่เขามีตัวเลือกอยู่แล้ว เขาก็กำลังหาวิธีบอกเลิกไออุ่น แต่เขายังเสียดายอะไรบางอย่างอยู่ เขายังคงเจ้าเล่ห์ เหมือนเดิม
แต่ธีภัทร ยังต้องการเดินตามเกมเคนไปก่อน สักพักหนึ่งจนกว่าจะแน่ใจว่า ไออุ่นเธอจะเสียใจน้อยที่สุด
ตัดมาช่วงใกล้เลิกงานของวันนี้ ขณะที่ไออุ่นกำลังเตรียมเอกสาร เพื่อการเดินทางไปดูไซต์งานที่หัวหินในวันพรุ่งนี้ จนเวลาล่วงเลยไปเกือบจะเย็น ไออุ่นยังคงมองเข้าไปในห้องทำงานของบอส
ไออุ่น :
"แอ๊ะ... วันนี้บอสไปไหนทั้งวันนะ? ไม่เข้าบริษัทเลย"
น้ำเพชร :
เพื่อนสนิทในที่ทำงานเธอ หันมายิ้มแล้วแซวเบา
"ฮั่นแน่... คิดถึงคุณบอสสุดหล่อของฉันแล้วสิ"
ไออุ่น :
เธอหรี่ตามองเพื่อนแล้วตอบกลับ
"จ้าชื่นชมความหล่ออันตรายไปคนเดี๋ยวเถอะ ยัยน้ำเพชร"
ไออุ่น :
พูดสวนทางกับหัวใจ
"ไม่มาสักวันเลยสิดี จะได้ไม่ต้องเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ แถมยังตาถั่ว จำเมียตัวเองก็ไม่ได้"
น้ำเพชรเธอฟังเพื่อนพูดไม่ชัด เธอจึงหันมาถามซ้ำอย่างตื่นเต้น
น้ำเพชร : ทำตาโต
"อะไรนะไออุ่นเธอพูดอีกที... อะไรเมียงถั่วนะ"
ไออุ่น :
เธอหันขวับ
"ปะ... เปล่า ฉันหมายถึงเมี่ยงถั่วตัดหน้าคอนโดนะ มันอร่อยดี วันหลังเราไปกินด้วยกันนะ!
น้ำเพชร :
"อ่อ... พูดซะหิวเลยไออุ่น เย็นแล้วกลับบ้านกันเถอะ พรุ่งนี้เรามีงานออกนอกสถานที่กัน"
ขณะที่ธีภัทรเขาอยู่บนรถยนต์หรู ที่มีเก่งมือขวาคนสนิทขับรถให้ เขานั่งคิดอะไรในใจอย่างสับสน จนเก่งมองจากกระจกมองหลัง เห็นสีหน้าเจ้านายแล้วรู้สึกเป็นห่วง
เก่ง :
เขาเอ่ยถามเจ้านายทันที
"นายครับกลับบ้านเลย หรือจะแวะเข้าบริษัทก่อนครับ"
ธีภัทร :
เขาตอบเก่งเสียงเรียบ
"กลับบ้านเลย ตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว ฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณพ่อ คุณแม่สักหน่อย"
เก่ง :
"ดูเหมือนเจ้านายจะมีอะไร ที่ไม่สบายใจนะครับ"
เก่งเขาเหลือบตามองเจ้านายด้วยความกังวลใจ
ธีภัทร :
เขาถามเก่งขึ้นมาด้วยความไว้ใจลูกน้อง
"แก่ว่าฉันทำถูกแล้วใช่มั้ยวะ ไออุ่นไม่สมควรไปอยู่กับไอ้คนเลวๆ อย่างไอ้แมงดานั้น แต่เธอก็ไม่สมควรมาอยู่กับคนที่มีเมียแล้วอย่างฉัน"
เก่ง :
พอเขารู้ว่าเจ้านายของเขา กลุ้มใจเรื่องของไออุ่นเขากลับแอบอมยิ้มขึ้นมาทันที เพราะเก่งก่อนจะได้มาทำงานกับธีภัทร เขาอยู่กับท่านธวัชมาก่อนเป็นสิบๆปี เขารู้เรื่องทั้งหมดแทบทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องของธีภัทร และคุณหนูไออุ่น ทั้งเรื่องการสืบประวัติของเคนภพ ที่รู้ละเอียดลึกซึ้งขนาดนี้ก็เป็นข้อมูลที่ได้มาจาก คุณพ่อของธีภัทรเองที่สืบมาแต่ต้น