ต้องเป็นของฉันคนเดียว

770 Words
สองวันต่อมา "พี่คะ พี่คนสวย" ฉันหันไปตามเสียงร้องเรียกแม้ไม่ระบุชื่อแต่ก็มั่นใจว่าฉันนี่แหละสวยที่สุดในบริเวณนี้แล้ว ซึ่งทำให้พบกับผู้หญิงคนที่ลากแทนไทขึ้นห้องเมื่อวันก่อนกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหาฉัน "ให้ตายเถอะ ในที่สุดก็เจอพี่สักที" "มาเอาบัตรประชาชน" ฉันจำได้แต่ยังไม่มีโอกาสเอาลงมาฝากไว้ที่นิติให้แม่นี่ "ค่ะ" ฉันพยักหน้าให้อย่างเข้าใจจากนั้นเปิดกระเป๋าแบรนด์ดังที่ถืออยู่ หยิบบัตรประชาชนของเจ้าตัวออกมายื่นให้ แต่เมื่อเธอจะหยิบไปฉันกลับดึงมือกลับเพราะนึกบางอย่างขึ้นได้ซะก่อน "เดี๋ยว" "มะ...มีอะไรเหรอคะ หนูต้องใช้บัตรประชาชนไปรายงานตัวเข้ามหา'ลัยนะคะพี่" "แทนไทไปที่คลับนั่นอีกไหม" ฉันถามด้วยความอยากรู้ "ปะ...ไปค่ะ" เธอก้มหน้างุดไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองฉัน "เขาได้หิ้วใครออกมาหรือใช้บริการผู้หญิงคนไหนบ้าง" ฉันถามเสียงแข็ง "ไม่มีค่ะ แต่เฮียไปขอหนูกับพี่มิ๊วกี้บอกว่าจะขอรับเลี้ยงหนู" เธอตอบอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียง ทว่ากลับทำให้ฉันเจ็บจี๊ดไปทั้งหัวใจ "เลี้ยง หมายความว่าเลี้ยงเธอเป็นเด็กของเขาแค่คนเดียว" ฉันถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ "นั้นล่ะค่ะ แต่เรื่องนี้หนูไม่เกี่ยวนะเฮียเขาจะเลี้ยงหนูเอง" "ไม่ได้! ยังไงเธอก็เป็นเด็กเลี้ยงของแทนไม่ได้" "ทะ...ทำไมล่ะคะพี่ก็รู้ว่าหนูทำอาชีพอะไร" เงยหน้าขึ้นมองฉันด้วยแววตาใสซื่อ นัยน์ตาคู่สวยระริกไหวคล้ายกำลังจะร้องไห้ แต่ฉันเรียกมันว่ามารยา "ฉันไม่สนว่าเธอจะไปขายให้ใคร แต่กับแทนไทเธอต้องปฏิเสธเขาเท่านั้น" "แต่หนูต้องใช้เงินนะ....แล้ว" "เธอชื่ออะไรนะ" ฉันจำชื่อเธอไม่ได้ รู้แค่ชื่อจริงที่อยู่บนบัตรประชาชนเท่านั้น "พริกหอมค่ะ เรียกว่าพริกเฉยๆ ก็ได้" "อืม เธอไม่ต้องขายตัวแต่มาทำงานให้ฉันแทน" "งาน...งานอะไรคะ" "งานไม่ยาก ฉันจะจ่ายให้เธอครั้งละห้าเท่าของค่าตัวเธอ จ่ายแบบที่เธอไม่ต้องเหนื่อยกีเลยล่ะ แต่ถ้าเธอปฏิเสธฉันไม่รับรองนะว่าแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็งของเธอจะมีโรงพยาบาลรับเข้ารักษาหรือเปล่า" "พี่...รู้เรื่องแม่หนูได้ยังไง พี่อย่ามายุ่งกับแม่หนูนะ" พริกหอมโพล่งขึ้นเสียงดัง แต่เมื่อเห็นแววตาแข็งกร้าวที่ฉันเพ่งมองไปที่เธอ ใบหน้าของเธอก็ถึงกับซีดเผือดทันตา "ถ้าห่วงแม่ก็มาทำงานให้ฉัน" "บอกก่อนได้ไหมคะว่างานอะไร อันตรายไหม คือบอกตามตรงว่าพี่ทำให้หนูกลัวค่ะ" ท่าทางของพริกหอมแสดงออกว่าเป็นกังวลจริงๆ เท่าที่ฉันให้คนไปสืบประวัติมาได้เธอเป็นแค่เด็กไร้เดียงสาที่รับจ้างสารพัด แถมยอมพลีกายเพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียน และรักษาแม่ที่ป่วยเป็นโรงมะเร็ง "ไม่อันตรายหรอก แค่จับตาดูแทนไทตอนที่เขาไปคลับยัยมิ้วกี้เท่านั้นเอง" "แค่นั้นจริงๆ เหรอคะ" เรียวปากเล็กเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันเพิ่งบอกไป "ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของเธอ" กดเสียงต่ำแล้วมองไปที่พริกหอมด้วยแววตาดุๆ ทำเอาเธอถึงกับเม้มปากแน่น ฉันจึงถามซ้ำ "ว่าไง จะทำไม่ทำ" "หนู...ทำก็ได้ค่ะ แต่คุณอย่าลืมเรื่องค่าจ้างหนูนะคะ เพราะหนูต้องใช้เงินจริงๆ" "อืม แอดไลน์แล้วส่งเลขบัญชีมาเดี๋ยวโอนให้" พริกหอมพยักหน้าหงึกหงักพร้อมกับแบมือมาตรงหน้า "ดีลค่ะ งั้นหนูขอบัตรประชาชนคืนด้วยนะคะ หนูต้องใช้จริงๆ" ฉันยืนบัตรประชาชนคือให้พริกหอมจากนั้นเราก็แลกคอนแทกต์กัน ซึ่งฉันโอนค่าเหนื่อยให้เธอไปเป็นเงินจำนวนหนึ่ง พอพริกหอมเห็นยอดเงินก็ถึงกับน้ำตาไหลพรากแล้วพร่ำพูดแต่คำว่า 'มีเงินให้แม่ทำคีโมแล้ว' ไม่รู้ว่าฉันทำแบบนี้มันจะถูกหรือผิด รู้เพียงแค่ฉันไม่ต้องการให้แทนไทไปยุ่งกับใครทั้งนั้น ...ฉันหวง และเขาจะต้องเป็นของฉันคนเดียว
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD