ไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตจะมีวันนี้ วันที่กลัวจนไม่อยากเดินเข้าบ้านตัวเอง
"ทำไมมือเย็นแบบนี้ล่ะครับ" แทนไทเอ่ยถามตอนที่จับมือฉันหลังจากที่เราก้าวขาลงจากรถ ไม่ใช่แค่มือเย็นนะแต่หัวใจของฉันนั้นก็เต้นแรงจนแทบระเบิดออกมาแล้ว เพราะเราสองคนกำลังจะเข้าไปหาคุณพ่อ เพื่อบอกเรื่องที่เราคบกันให้ท่านได้รู้
"เรากลัว" ฉันเขย่งปลายเท้าขึ้นไปกระซิบบอกเบาๆ
"กลัวทำไม ผมไม่ได้ขโมยคุณไปสักหน่อย แค่มาขอดีๆ" แทนไทเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นิ้วสากเลื่อนขึ้นมาเกลี่ยเส้นผมที่ถูกลมพัดออกจากแก้มทั้งสองให้ นัยน์ตาสีนิลของคนตัวโตสบตากับฉันแสดงออกถึงความแน่วแน่
"กลัวแด๊ดไม่ยกให้"
"งั้นผมก็จะทิ้งสินสอดเอาไว้แล้วพาคุณหนีไปเลย"
"เรามาทำสัญญากันก่อน"
"สัญญา ว่า?"
"ต่อให้แด๊ดเอาปืนออกมาไล่ยิงแทนก็จะไม่ทิ้งเรา"
"ผมจะอุ้มคุณหลบกระสุนเอง"
"ถ้าแด๊ดกีดกันแทนก็จะ อื้อ~" ยังพูดไม่จบก็ถูกคนตัวโตปิดปากด้วยจูบเสียแล้ว จูบที่นุ่มน
