ตอนที่ 17
น้ำไม่หึงแต่ผมหึงนะครับ
“พี่ได้ข่าวว่าน้ำกลับมาอยู่บ้าน เลยแวะมาทักทายไม่มีอะไรๆ”
คำบอกของรุ่นพี่สายฟ้า เหมือนจะน่าเชื่อถือนะหากว่าเมื่อวานคนของเขาไม่มาถล่มบ้านเธอจนย่อยยับแบบนี้
ที่สำคัญเขาไม่เคยมาบ้านเธอเลยสักครั้ง ตั้งแต่สมัยเรียน และตอนนี้จะมาหาเพื่ออะไร
“ขอบคุณค่ะ แต่น้ำอาจต้อนรับได้ไม่ดีเท่าที่ควร ตอนนี้บ้านน้ำเละมาก ยังไม่เข้าที่เข้าทาง”
น้ำทิพย์เอ่ยเสียงเรียบ เหมือนจะว่าเขากลายๆ
...ก็เพราะคนของ พวกมึงนั่นแหละ
“ตายจริง! พี่เพิ่งรู้เลยนะครับนี่ เมื่อเช้าก็ให้น้องสาวมาขอโทษแล้ว พี่กลับมาถึงก็ลงโทษลูกน้องที่ทำเกินกว่าเหตุแล้ว”
สายฟ้า เอ่ยเสียงเข้ม มองร่างระหงตรงหน้าด้วยสายตาแวววาว เขาไม่เคยสังเกตุมาก่อนว่ารุ่นน้องสมัยเรียนที่เป็นลูกสาวของลุงสิงห์เจ้าของไร่เล็กๆนี้ จะมีเสน่ห์น่าสนใจขนาดนี้
ผิวพรรณที่เนียนละเอียด ดวงตาสุกสกาวเหมือกวางน้อย
ที่ผ่านมาเขาไปอยู่ไหนมา ถึง
