39
"ฮึกๆ ฮือออ"เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังออกมาจากในห้อง ผมสลัดความคิดในหัวออกแล้วเดินเข้าไปง้อคนในห้อง
"ขิงเป็นอะไรครับ"ผมนั่งลงบนเตียงแล้วสะกิดถามคนที่นอนคุมโปงสะอื้นร้องไห้ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นอะไร
"ฮึกๆ ก็พี่กรูฟดุขิงไง! ฮือออ"เธอขึ้นเสียงตอบทั้งที่ร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่ม
"พี่ไม่ดุแล้วครับ หยุดร้องนะ"ผมเลิกผ้าห่มออกเห็นร่างบางนอนร้องไห้ตาแดงอย่างน่าสงสาร ผมดึงเธอขึ้นมากอดแนบอก ไม่ชอบน้ำตาเธอเลยจริงๆ
"ฮึกๆ รักขิงมั้ย"เธอสะอึกสะอื้น เงยหน้าขึ้นถาม
"รักสิ พี่รักขิงมากๆเลย"ผมยิ้มบางๆให้ ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่แก้มนวลออก โดนดุแค่นี้ต้องร้องไห้ขนาดนี้เลยหรอ ยัยขี้แยเอ้ย
"รักแล้วดุทำไม"ยัยเต้าหู้จืดถามปากยื่นอย่างน่ารัก จะว่าไปแล้วยัยเต้าหู้จืดก็เลิกแสดงท่าทางรังเกียจผมแล้วนะ
"ดุเพราะเป็นห่วง ถ้าไม่รักไม่ดุหรอกรู้มั้ย ต่อไปนี้ไม่ดื้อกับพี่แล้วนะ"ผมบอกพลางลูบหลังปลอบ ที่ดุเพราะอยาก
