“อื้อ...”
หญิงสาวเผลอร้องคราง แล้วอิสรภาพก็หมดสิ้นลงทันทีที่ลิ้นหนาควานเข้ามาเกี่ยวกระหวัดรัดรึงอย่างคุกคาม แต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนละเมียดละไม มิได้หักหาญเอาแต่ใจอย่างที่เธอกลัว
รติภัทรเฝ้าวนเวียนจุมพิตกลีบปากสวยจนแดงเรื่อก่อนที่เขาจะตัดใจถอนริมฝีปากออกห่างอย่างแสนเสียดาย มือหนาเอื้อมไปหยิบผ้ามาบิดอีกครั้ง แล้วเช็ดไปตามแขนเรียวกลมกลึง เขาอยากเช็ดเพราะอยากเช็ด ไม่ได้มีเหตุผลไปมากกว่าอย่างอื่น
พิรวดีใจสั่นเมื่อเขาเช็ดไปทั่วรักแร้ขาว ก่อนจะวกกลับมายังปทุมถันที่เบ่งบานอยู่ตรงหน้า รติภัทรลากผ้าบางเบาอ่อนโยนจนเธอแทบไม่รู้สึก
“พี่ติขา...” พิรวดีครางเสียงสะท้านเมื่อผ้าผืนน้อยลากลงไปตามหน้าท้องเรียบเนียนจนสยิวซ่าน
“เช็ดนะ จะได้หายร้อน”
เขาเอ่ยบอกเสียงพร่าจนน่าใจหาย สัญญาณอันตรายเตือนให้เธอหนี แต่แข้งขากลับแข็งขยับไปไหนไม่ได้ จวบจนมือหนาแยกเรียวขาของเธอออกแผ่วเบาให้ชันเข่าขึ้น
ดวงตาคมกริบเ
