แม่และน้องที่เขาเอามาเป็นข้ออ้าง ช่างบีบคั้นจิตใจของเธอให้เจ็บปวดเหมือนถูกน้ำกรดรินรดใจ สะโพกสอบที่เริ่มขยับ เสียงครวญครางที่เสียวซ่านของเขา ไม่ได้ทำให้เธอมีอารมณ์ร่วม มีแต่จะภาวนาให้ความเจ็บปวดและความอัปยศนี้สิ้นสุดลงสักที
ได้ไหม ขอให้มันสิ้นสุดลงสักที!!!
“ยกสะโพกขึ้นมาสิ รับร่างของพี่ ให้พี่ฝังกายเข้าไปในตัวเธอลึกๆ”
รติภัทรคำรามลั่น สอดมือเข้าใต้สะโพกยกขึ้นให้เธอรอรับการกระแทกกระทั้นที่ไม่ผ่อนปรนความรุนแรงเลยแม้แต่วินาทีเดียว
พิรวดีกัดริมฝีปากจนเลือดห้อ มือบางทั้งสองจิกบนที่นอนหนารุนแรง ดวงตาหลับแน่นไม่อยากมองภาพอสูรร้ายที่ทารุณกรรมร่างกายเธอให้แหลกคามือ
“ลืมตามองพี่”
รติภัทรสั่งอย่างเอาแต่ใจ หญิงสาวยิ่งหลับตาแน่น กัดริมฝีปากจนเลือดไหลซิบ ร่างสาวเกร็งอย่างขัดขืน ไม่ได้ผ่อนปรนอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ
รติภัทรกระชากร่างหญิงสาวขึ้นมานั่งสวมทับกายเขา พิรวดีอุทานอย่างตกใจลืมตามองใบหน้า
