บ่วงคล้องรักอันตราย | BAD PERSON |

เคล้ง~ ท่ามกลางบรรยากาศของงานวิวาห์เฉพาะคนสนิท ณ โรงแรมหรูแห่งนึง เจ้าบ่าวในชุดสูทสีขาวเนียบรับกับทรงผมเซ็ทขึ้นเปิดหน้าผากกว้าง ควงแขนมาด้วยเจ้าสาวเกาะอกสีขาววิบวับตัดผิวสุขภาพดี ยิ่งทำให้คู่บ่าวสาวดูโดดเด่น ขณะที่เดินควงคู่ตามทางขึ้นเวทีขนาดเล็ก โชว์ตัวให้แขกผู้ร่วมงานต่างเก็บภาพแห่งความประทับใจ ไม่มีแม้แต่เสียงคนใดคนนึงเริ่มพูดคุยก่อน "เจ้าบ่าวเจ้าสาวยิ้มหน่อยค่ะ" ช่างภาพคนนึงตะโกนบอก ในขณะที่เจ้าบ่าวยังทำสีหน้าเรียบตึง ไม่เว้นแม้แต่เจ้าสาวที่พยามฝืนฉีกยิ้มแต่ไม่เป็นธรรมชาติ "วันนี้เฮียลีอาห์ดูดีที่สุดเลยนะตั้งแต่เจอกันมา" เดลต้ารีบส่งเสียงชม ระหว่างที่บรรดาช่างภาพยังกดชัตเตอร์เก็บภาพรัวๆ แม้ทุกคนจะรู้ดีว่านี่ไม่ใช่การแต่งงานของคู่รักทั่วไป นอกจากเพื่อธุรกิจที่ต้องการอำนาจของสองตระกูล "แน่ใจ?" น้ำเสียงเข้มขรึมถามกลับ เขาสละมือเจ้าสาวทิ้งทันที ราวกับส่งสัญญาณให้หยุดถ่าย ไร้การแยแสใบหน้าภรรยาในนามที่หุบยิ้มอัตโนมัติ "ชมจริงๆ นะเนี้ยเฮีย" "พวกผมมีของขวัญมาแสดงความยินดีด้วยนะ เฮียอยากรู้ไหมมันคืออะไร?" ปอร์เช่บอก "อะไร?" หัวคิ้วดกเข้มเลิกถาม "ทางนั้นไงเฮีย กองเต็มโต๊ะไปเลยน่ะ" เดลต้าผายมือให้เจ้าบ่าวเดินนำเขาไปยังโต๊ะจัดเลี้ยงแขก มีขวดเครื่องดื่มยี่ห้อนอกวางเรียงราย "ถือว่าดี" "......" เจ้าสาวยังหยุดยืนตำแหน่งเดิม เลือกจะมองหาบรรดาเพื่อนสนิทและมารดา ไม่ได้สนใจเจ้าบ่าวในนามเช่นกัน "วันนี้เฟย์ของแม่สวยมากเลยนะลูก" คุณหญิงพจมานรีบปรี่มาข้างลูกสาว จับผ้าเช็ดหน้าซับเม็ดเหงื่อให้ข้างขมับเล็ก ถึงทราบดีว่าเรื่องวันนี้มันเกิดขึ้นเพราะความต้องการของท่านเอง แต่ก็อดปลื้มปริ่มไม่ได้ที่เห็นลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝาสักที "ค่อยดีใจหน่อย อุตส่าห์ตามหาช่างกว่าจะถูกใจได้" หน้าสวยแต่งแต้มสีสันฉีกยิ้มกว้าง โชว์เรียวปากสีชมพูดั่งกลีบกุหลาบ "วันนี้เฟย์สวยที่สุดเลยนะ ขอดาหวันถ่ายรูปด้วยหน่อยนะ" เพื่อนสาวรีบถือกล้องถ่ายรูปมา "อย่าลืมเราด้วยสิ ต้องถ่ายให้ครบทุกคนนะ" ชมพูพิงค์เพื่อนอีกคนบอก มายืนข้างเจ้าสาวรวดเร็ว "ให้แม่ถ่ายให้ดีกว่านะจ๊ะ" "ขอบคุณค่ะคุณป้า" "ยิ้มนะจ๊ะสาวๆ " คุณหญิงพจมานรับกล้องมากดชัตเตอร์เอง ท่านสนิทกับกลุ่มเพื่อนลูกสาวตั้งแต่เข้าสู่รั้วมหาลัย ~ ย้อนเหตุการณ์กลับไป ~ ยามเจ้าสาวนั่งเพียงลำพังในห้องพักบนชั้นของโรงแรม หลังแต่งตัวเสร็จสิ้นเธอก็ขอเวลาเตรียมใจ เพื่อจะเผชิญหน้ากับโลกความจริงที่มันเลือกไม่ได้ทุกอย่างเสมอไป ในเมื่อการแต่งงานครั้งนี้มันเกิดจากการที่ผู้ใหญ่เห็นดีต่อกัน แล้วที่สำคัญเธอก็เสียคุณพ่อด้วยโรคร้าย ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลต้องรับหน้าที่ดูแลธุรกิจต่อ นั่นก็คือเธอเอง "เฮ้อ...จะทนอยู่ได้นานแค่ไหนกันเล่า!" เสียงหวานบ่นพึมพำ มองใบหน้าสวยราวนางฟ้าดั่งคำนิยามของพวกช่าง มันไร้รอยยิ้มและความสุขในวันนี้ แก๊ก~ "คุณเข้ามาทำไม!" ร่างอรชรลุกยืนพรวด ตอนที่เจ้าบ่าวเจ้าของดวงตาสีดำสนิทเดินผ่านประตูเข้ามา ไร้คำบอกกล่าวให้รู้ล่วงหน้า "ฉันมาทำหน้าที่..ที่ไม่ได้เต็มใจ" ลีอาห์พูด ช้อนมองรูปร่างเจ้าสาวที่ใส่เกาะอก อวดโชว์ผิวกายขาวอมชมพู กระชากเรียวแขนเล็กบอบบางมาใกล้ตัว "หนูก็ไม่ได้เต็มใจจะแต่งกับคุณสักหน่อย รอแค่ให้มันจบวันนี้ไปก่อน!" "ยังกล้าอวดดี" เขาออกแรงบังคับให้เจ้าสาวเดินออกมาจากห้องพร้อมกัน มีผู้ช่วยยืนรอบด้านต่างหวั่นกับเสียงของคนสองคน "รองานวันนี้จบก่อน หนูจะกลับไปนอนบ้าน ส่วนคุณก็ตัวใครตัวมัน" เธอสะบัดแขนทิ้ง ปล่อยให้ช่างแต่งหน้าปรี่เข้ามาลุมเตรียมตัวจะเปิดประตูเข้าสู่พิธีวิวาห์ แต่ทว่าเจ้าบ่าวกลับโน้มตัวมาข้างเธอ ส่งลมหายใจร้อนลุ่มรดลำคอระหงถึงบ่าเปลือยเล็ก "คิดจะแต่งงานกับฉันก็เตรียมใจไว้หน่อย เพราะหลังจากนี้มันน่าตื่นเต้นกว่าที่เธอคิด!" ...............................