วันเดียวกัน
ณ เพนท์เฮ้าส์ของต้าหลิน เวลา 22.45 น.
(ได้ข่าวว่าจะพาแฟนมาเปิดตัวกับป๊าเหรอเรา)
“ใช่ ป๊าอยู่กับเฮียลู่ด้วยใช่มั้ย” จาง ลู่จื้อ ลูกชายคนที่ 2 ของตระกูลจางและก็คือพี่ชายของฉันด้วย
(อือ แต่ตอนนี้ป๊าพักผ่อนแล้ว)
“แล้วถ้าป๊ากลับมา เฮียจะกลับมาด้วยมั้ย” หญิงสาวในชุดนอนสายเดี่ยวสีครีมตัวบาง ยกขาขึ้นไขว่ห้าง มือข้างหนึ่งจับโทรศัพท์แนบหูสนทนากับคนในสายข้ามประเทศ
เฮียลู่อยู่อเมริกามา 5 ปีแล้ว ไม่กลับมาจีนแต่ก็สามารถทำงานให้ที่บ้านได้ เพื่อแลกกับการที่ป๊าจะไม่เข้าไปวุ่นวายกับชีวิต ป๊าเลยปล่อยซึ่งแตกต่างกับฉันมากที่ป๊ายังเป็นห่วง
(ก็อาจจะกลับ)
“กลับมาอยู่ถาวรหรือเปล่า”
(ดูก่อน ถามเยอะจังนะเรา เฮียโทรมาคุยแค่นี้แหละพักผ่อนเถอะ)
“ฝากบอกป๊าด้วยนะว่าคิดถึง” พอป๊าวุ่นกับงานก็ไม่มีเวลาโทรมาบ่น ปกติโทรมาทุกวัน ห่างกันแบบนี้ก็อดคิดถึงไม่ได้
(อือ ติ้ด!) เฮียลู่ตอบกลับเพียงสั้น
