บทนำ
665 Words
“คนนั้นเหรอที่แกบอกว่าชอบยัยฟาติมา”
“ใช่ พี่คนนั้นแหละ” เสียงร่าเริงเอ่ยตอบเพื่อนรัก พร้อมกับมองใบหน้าหล่อคมเข้มที่มีใบหน้านิ่ง แต่ความหล่อของเขาก็ไม่ได้ดูลดลงเลย
“จะไหวเหรอว่ะฟาติมา พี่เขาแม่งหน้าดุเกิน ถึงแม้จะหล่อก็เถอะ”
“ยัยขวัญไหวสิวะ ก็คนมันชอบไปแล้ว”
“เหอะ ถ้าพ่อแกรู้นะ....” ของขวัญพูดทิ้งท้ายไว้แต่กับเอามือมาทำท่าประกอบเชือดคอให้เพื่อนสาวคนสนิทดู
“ก็อย่าให้แด๊ดดี๊รู้สิ คนที่รู้ก็มีแค่แกกับฉันเท่านั้น
“เอ่อ ๆ แล้วจะเอาไงต่อล่ะ แกจะไปสารภาพรักเหรอ” ของขวัญเอ่ยขึ้นและมองตรงไปที่ชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาและคิดในใจว่างานนี้น่าจะไม่ง่าย
“ใช่ ทำช็อกโกแลตมาแล้ว หวังว่าพี่เขาจะชอบนะ”
“เฮอะ! ดูทรงน่าจะชอบเหล้ามากกว่านะ”
“อย่ามาว่าร้ายแฟนฉันนะ”
“โอ๊ย! ยัยฟาติมา มาฟงมาแฟนอะไร แค่พี่เขาหยุดคุยกับเธอ 1 วิ ก็บุญหัวแล้ว”
“ไม่รู้ล่ะ คนนี้ฉันจองแล้ว และต้องเป็นสามีของฉันเท่านั้น แกรออยู่นี่แหละ เขาเดินออกมาแล้ว” หญิงสาวร่างเพรียวระหงที่มีสัดส่วนสวยงามที่เรียกว่าสมส่วนเดินปนวิ่งตรงไปที่มีร่างสูงที่มีใบหน้าหล่อเหลาเหมือนฟ้าประทานมาให้
“ตาย ๆ งานนี้ตาย ได้ขายหน้ายาวแน่ ๆ” ของขวัญรีบพูดและแอบยืนมองเพื่อนรักที่ตอนนี้ได้หยุดยืนตรงหน้าของรุ่นพี่ที่เพื่อนเธอแอบปลื้ม
“มาขวางฉันทำไม!” ใบหน้านิ่งเอ่ยพูดอย่างไม่สบอารมณ์ ที่เขากำลังเดินกลับไปที่รถแต่อยู่ดี ๆ ก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มายืนขวางเขาเอาไว้
“ฟาติมาชอบพี่ค่ะ ช่วยรับช็อกโกแลตไว้ทานเล่นด้วยนะคะ”
“ฉันไม่ชอบกินของหวาน”
ตุบ!! ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า เขาหยิบกล่องช็อกโกแลตที่ห่อมาอย่างสวยงามลงบนพื้นอย่างไม่สนใจไยดี
“ค่าเสียหายที่ฉันทำช็อกโกแลตเธอตก” มือหนายื่นเงินแบงก์สีเทา 5 ใบ ยื่นมาตรงหน้าของหญิงสาวด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
“ไม่ชอบกินถึงกลับต้องโยนทิ้งเลยเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามและก้มลงเก็บช็อกโกแลตที่เธอใช้เวลาฝึกทำมาตั้งหลายวันเพื่อที่จะเอามาให้เขา แต่ตอนนี้กับแตกกระจายไม่มีชิ้นดี
“อะไรที่ฉันไม่ชอบ ฉันก็โยนทิ้งหมดแหละ ไสหัวของเธอออกไปจากทางเดินของฉันด้วย” ร่างสูงพูดทิ้งไว้ก่อนจะโปรยเงินแบงก์สีเทาที่หญิงสาวก้มลงเก็บช็อกโกแลตก่อนหน้าอย่างไม่ไยดีและเดินออกไป
“ยัยฟาติมาแกโอเคไหมว่ะ” ของขวัญรีบวิ่งออกมาเมื่อเห็นเพื่อนรักก้มเก็บเศษช็อกโกแลตที่หล่นกระจายตามพื้นใส่กล่องเหมือนเดิม
“ฉันโอเค” เธอตอบเพียงสั้น ๆ ถึงแม้ในใจจะรู้สึกโกรธและน้อยใจก็ตาม
“ฉันว่าแกเลิกชอบพี่เขาเถอะ นิสัยแม่งโคตรเหี้ยเลย”
“เลิกไม่ได้หรอกคนมันรักไปแล้ว”
“ยัยฟา ถ้าพ่อแกรู้นะมีหวังพี่คนนั้นเลือดท่วมหัวแน่”
“ฉันไม่สนหรอก บอกแล้วว่าพี่เขาต้องเป็นของฉัน และต้องเป็นของฉันเท่านั้นแกคอยดูดิ สักวันพี่ไซรัสจะขาดฉันไม่ได้เลย”
หญิงสาวยืนขึ้นเมื่อเก็บช็อกโกแลตเสร็จและเดินไปทิ้งลงถังขยะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงแม้จะมีคนมองด้วยความสนใจก็ตามและตรงพื้นก็มีเงินหลายใบตกหล่นอยู่เธอแค่เปรยตามองและเดินก้าวผ่านออกไปอย่างไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย
- Writer
