หญิงสาวลนลานลงจากเตียงและรีบสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ขณะที่วิคเตอร์ปล่อยให้ร่างเล็กวิ่งออกไปจากห้องด้วยความเร่งร้อน
อิงธารวิ่งหน้าตื่นออกมายังห้องรับแขก หล่อนดีใจเหมือนเกิดใหม่เมื่อเห็นเอื้อมรักษ์กำลังก้มวางกระเป๋าสะพายบนโซฟา หญิงสาวรีบทำสีหน้าเป็นปกติและจัดผมเผ้าที่รุงรังให้เข้าที่ทันก่อนมารดาของหล่อนเงยหน้าขึ้นมาพอดี แต่จังหวะนั้นเอื้อมรักษ์ก็มีสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“อ้าว...อิง...แม่นึกว่าลูกนอนแล้วเสียอีก”
“อิงนอนไม่หลับค่ะแม่”
“เหรอ?” หญิงสูงวัยถามพลางชะเง้อมองข้ามไหล่บุตรสาว “แล้ววิคเตอร์ล่ะ เขานอนแล้วหรือยัง”
“วิค...หลับแล้วค่ะ”
อิงธารแสร้งพูดแต่คำกล่าวนั้นทำให้อีกฝ่ายมีสีหน้าเปลี่ยนไป เอื้อมรักษ์หันซ้ายขวาราวกับระแวดระวังก่อนดึงมือลูกสาวมากุมไว้
“อิง...แม่มีเรื่องอยากคุยกับลูก...เอ้อ...เข้าไปคุยในห้องแม่กันดีกว่านะ”
“คะแม่...เอ้อ...”
อิงธารไม่ทันตั้งคำถามก็ถูกดึงมือเ
